3⃣تأملاتی در باب #سرمایه_اجتماعی 🔴قسمت سوم ✍در نوشتار های قبلی در مورد سرمایه های درون گروهی و برون گروهی و سرمایه های اجتماعی منفی و مثبت صحبت کردیم 🔻 آنچه مسلم است هرچه دولتها در راستای تقویت سرمایه های اجتماعی درون و برون گروهی تعادل را رعایت نکنند یعنی به یکی بیشتر از دیگری اقبال نشان دهند باعث نابودی کلیه سرمایه های اجتماعی جامعه می‌شوند!!! و سیاست‌های حمایتی و تقویت کنندگی شان به ضد خودش تبدیل می‌شود! 🔻 به عنوان مثال اگر دولت با اعتراض و تظاهرات یکی از صنوف، رهبران آنها را سر میز نشانده و مذاکره را آغاز کرده و شروع به امتیاز دادن به آنها کند اینکار چه پیامدهایی خواهد داشت؟ 🔸اولا سرمایه اجتماعی منفی درون‌گروهی آنها را بالا برده و احساس قدرت را در آن‌ها افزایش داده 🔸ثانیا ناخواسته به آنها شربت اشتها خورانده! 🔸 ثالثا به گونه ای تربیت شان کرده که از این به بعد برای دریافت هر امتیازی باید لشکرکشی کرده یا تهدید به لشکر کشی کنند! 🔸رابعا نارضایتی را در بقیه گروه ها و صنفها افزایش داده 🔸خامسا به مابقی مجموعه ها ناخودآگاه القا می‌کند که برای دریافت خواسته‌هایشان الزاماً باید با حکمرانی بجنگند 🔻 با این روش ، حکمرانی وارد یک #چرخه_باطل_افزایشی شده که از یک طرف دائماً باید با امتیاز دادن در مقابل تهدیدات و لشکرکشی های صنفی و قومیتی خود را ضعیف و ضعیف تر جلوه دهد و از طرف دیگر این چرخه منفی افزایشی احساس بی‌عدالتی را در جامعه روز به روز تشدید می‌کند! تا جایی که همه گروه ها احساس می‌کنند به آنها ظلم شده و باید در مقابل ظالم قد علم کنند!! 🔻به بیان دیگر هر حکمرانی که خواسته یا ناخواسته در حال تقویت سرمایه اجتماعی درون گروهی باشد عملاً بر علیه سرمایه اجتماعی کلی قیام کرده و به سمت نابودی آن گام برمیدارد و در پس زمینه ، پایه های حکمرانی خودش را نیز متزلزل خواهد کرد!! 🔸 پس چاره کار چیست؟ و تعادل ایجاد کردن بین تقویت سرمایه اجتماعی درون گروهی و برون گروهی در عمل به چه معناست؟!؟ 🔹Eitaa.com/taranomeaftab 🔸ble.ir/taranome_aftab 🔹 https://chat.whatsapp.com/J8Ta270Jty15zwmRqiseQb