از نگرانی شب ها خوابش نمی برد! توجه کنیم که ما نسبت به آخرت خیلی کوتاه می آییم، جدی نمی گیریم. جا دارد مقدرای بیشتر فکر کنیم، مقداری بیشتر رفتارمان را تغییر دهیم، توجهمان را به امور اخروی بیشتر معطوف کنیم و مدام فکر دنیا و لذت های دنیا و پست و مقام ها و امثال این ها، نباشیم. دنیا و آخرت یک پروسه هست، یک خط حرکت است. یک بخشش را باید اینجا با اختیار خودمان کار کنیم، نتیجه ابدی اش را در آن عالم برداریم. اما غیر از این که ما این دنیا و زندگی را مقدمه، حرکت و سفری بدانیم که مقصدش از مرگ شروع می شود، مثل این که یک حساب دیگری هم بعضی از بندگان خدا دارند که اصلا همین جا هم که هستند، گویی آن دوره بعد را می بینند. روایت معروفش را که داستان زید بن حارثه است، همه شنیده ایم. یک روز پیغمبر اکرم(صلوات الله علیه و آله) وارد مسجد شدند، دیدند زید بن حارثه که جوانی بود، رنگش زرد شده و چشمانش گود رفته است. رسیدند به او و گفتند: «کیف اصبحت؟ یعنی حالت چطوره؟»؛گفت: «اَصبَحتُ موقِناً، یعنی با یقین صبح کردم.» حضرت فرمودند: هر چیزی یک علامتی دارد، علامت یقین تو چیست؟ گفت: علامت یقین من این است که شب از نگرانی عالم آخرت خوابم نمی برد؛ چه خواهد شد؟ اینجا اگر کار اشتباهی بکنم، می روم جبرانش می کنم، اما آنجا اگر به بلایی مبتلا شدم دیگر نمی شود جبرانش کرد. [گفت:] نگرانی این که در آخرت چه کاری با من می کنند، «اسحرت عینی؛ چشمان مرا بیدار داشت». حضرت فرمودند: «راست گفتی، [این حالات،] علامت یقین تو است. [سپس فرمودند:] «الزم ما انت علیه، یعنی همین حالت را حفظ کن!» 🔺قسمت صد و هجدهم از سلسله جلسات #درس_اخلاق حضرت آیت الله مصباح یزدی (قدس سره) با موضوع « #محبت_خدا » اشاره شده در جلسه پنجاهم درس اخلاق محبت خدا ۱۳۹۳/۰۵/۰۳ لینک متن کامل جلسه لینک صوت #اخلاق #محبت_خدا #آخرت 🏴 @mesbahyazdi_ir