ای اباالفضل ای ماه هاشمی هم علمداری هم برارمی....

#سلام‌_‌ایها‌_‌الغریب #سلام‌_‌امام‌_‌زمانم🖤 🏴ای داغدار اصلی این روضه ها بیا صاحب عزای ماتم کرب و بلا بیا  🕋تنها امید خلق جهان یابن فاطمه ای منتهای آرزوی اولیاء بیا

🔴 نقش حوصلۀ پدر 🔰 آیت الله حائری شیرازی: 💠 پدر وقتی خوش‌ اخلاق و با تحمل و باحوصله باشد، بچه باشخصیت می‌شود. ✅ حوصلۀ پدر، حوضی است که بچه در آن رشد می‌کند. بچه، مثل «ماهی» است و «حوصلۀ پدر» مثل حوض. آن پدری که حوصله‌اش زیاد است، مثل دریاچه است و بچه تا حدّ ماهی‌های دریاچه رشد می‌کند و بزرگ می‌شود. پدری که از این هم باحوصله‌تر است، مثل یک دریاست، بچه مثل ماهی در دریا، به اندازۀ نهنگ قدرت و جرأت پیدا می‌کند.

🌴🌴🌴🌴 شمر نمازش را میخواند، روزه‌اش را هم میگرفت، آشکارا هم فسق و فجور نمیکرد، و شاید اهل رشوه و ربا هم نبود... معاویه و ابن‌زیاد و عمربن‌سعد هم همینطور..... یادمان باشد، زیارت عاشورا که میخوانیم وقتی رسیدیم به «وَ لَعنَ الله...»هایش؛ لحظه ای به خودمان گوشزد کنیم: نکند این «لعن الله...» شامل حال ما هم بشود؟؟؟!!!!! مایی که گاه خودمان را "ارزانتر" از شمر و عمر و ابن‌زیاد میفروشیم...... جمله ای بس سنگین از شهید آوینی: "کربلا"به رفتن نیست... به شدن است!.. که اگر به رفتن بود! شمر هم "کربلایی" است! #شهید-اوینی

🏴 همگام با کاروان حسینی 🔹 سال ۶۰ هجری در چنین روزی روز دوم محرم 🔸 ورود به کربلا ▪️نام منزل: کربلا(نینوا) وجه تسمیه: برخی آن را عربی، آرامی، سریانی، عربی و فارسی داشته‌اند. کربلا رابه معنی نرمی و سستی (خاک نرم)، وسیله‌ی پوشاندن سر، کور بابل (صحرای گرم) حمامن (ترشک)، مزرعه خدا (کرت+ لا) و قرب الا له و کربل(نوعی خار) دانسته‌اند. تا شانزده نام برای این سرزمین برشمرده‌اند. امام حسین(ع) قبلاً در جنگ صفین همراه پدرش از کربلا گذشته بود. 🔹زمان ورود: پنج شنبه دوّم محرّم معادل ۱۲ مهر ماه ۵۹ شمسی و ۹ اکتبر سال ۶۸۰ میلادی ▪️مدت توقف: از دوّم محرّم تا عاشورا (روز شهادت). بطور کامل بخوانید: 🔻🔻🔻🔻

🏴 همگام با کاروان حسینی 🔹 سال ۶۰ هجری در چنین روزی روز دوم محرم 🔸 ورود به کربلا ▪️نام منزل: کربلا(نینوا) وجه تسمیه: برخی آن را عربی، آرامی، سریانی، عربی و فارسی داشته‌اند. کربلا رابه معنی نرمی و سستی (خاک نرم)، وسیله‌ی پوشاندن سر، کور بابل (صحرای گرم) حمامن (ترشک)، مزرعه خدا (کرت+ لا) و قرب الا له و کربل(نوعی خار) دانسته‌اند. تا شانزده نام برای این سرزمین برشمرده‌اند. امام حسین(ع) قبلاً در جنگ صفین همراه پدرش از کربلا گذشته بود. 🔹زمان ورود: پنج شنبه دوّم محرّم معادل ۱۲ مهر ماه ۵۹ شمسی و ۹ اکتبر سال ۶۸۰ میلادی ▪️مدت توقف: از دوّم محرّم تا عاشورا (روز شهادت). ▪️فاصله: در ۶۰ مایلی بغداد، در غرب فرات، در پنج فرسنگی منطقه نینوا. ▪️مقصد بعد: اسارت به کوفه و شام ▪️ویژگی‌ها و امکانات زمین خارزار، خاک آن نرم و تا فرات فاصله بسیار کمی داشته است. خالی از سکنه و در فاصله‌ی چند کیلو متری آن بنی‌اسد مستقر بودند. زمین دارای پستی و بلندی‌ها و گودال‌هایی بوده است. 🔴 رویدادها امام در لحظه‌ی ورود خاک را بویید و فرمود همان است قتلگاه و خوابگاه‌ ماست. هفت اسب عوض کرد و با هفتمین اسب وارد شد. امام با لباس پیامبر وارد زمین کربلا شد. در هنگام ورود امام، سپاه حُر نیز با وی وارد کربلا شدند در همین موقع سواری کمان بر دوش رسید و نامه‌ی عبیدالله‌زیاد را به حُر داد. در نامه نوشته بود همین که نامه‌ام رسید برحسین سخت بگیر و او را در زمینی بی‌آب و خشک و پناهگاه فرود آور. این پیک نیز مراقب است که همراه تو باشد و جدا نشود تا دستورم را کاملاً انجام دهی. حُر نامه را به امام نشان داد و گفت: چاره‌ای جز این ندارم در همین جا فرود آی. امام فرمود: «بگذار در دهکده‌ی غاضریه فرود آیم یا در شفیّه که حُر نگذاشت و گفت: این مأمور مراقب من است! امام با ورود به کربلا نامش را پرسید چندین نام گفتند و با شنیدن نام کربلا فرمود: اللهم انی اعوذ بک من الکرب و البلاء. امام شهادت خود و حمل سر بر نیزه را برای زهیربن‌القین بازگو کرد. حوادث فراوان دیگر که ناشی از عکس‌العمل یاران و خانواده‌ی امام است نیز ذکر شده است.

🏴 نحوه‌ی استقرار کاروان در کربلا(روز دوم محرم) بخش اول ▪️ نخستین حادثه: اسب امام از ورود به کربلا پرهیز کرد (همان‌گونه که شتر پیامبر در حدیبیّه چنین بود). نوشته‌اند امام هفت اسب عوض کرد و وارد کربلا شد. ▪️ تعداد همراهان لحظه‌ی ورود: ۵۰۰ سوار(یاران و اهل بیت) و صدنفر پیاده.  امّا همین که شنیدند این سرزمین کربلاست(با توّجه به سرانجام قافله در کربلا که در راه شنیده بودند)، بسیاری بازگشتند. ▪️ اقدام امام در ورود به کربلا:  پرسیدن نام زمین و همین که شنید نام آن کربلاست، فرمود: اللّهم اِنّی اعوذُ بک من الکرب و البلاء. سپس فرمود: «فرودآیید این جا بارانداز و قتلگاه و مدفن ماست و جدّم رسول خدا همین را به من خبر داد». ▪️به فرمان اباعبدالله‌الحسین(ع)، یاران و همراهان در همان روز دوّم محرّم، با ورود به کربلا، خیمه‌ها را در همان زمین، بر پا کردند. ▪️ تعداد خیمه‌ها: ۶۲ خیمه هر یک با فاصله‌ی حدود ۲ متر. ▪️ انواع خیمه‌ها: خیمه‌های فرمانده‌ی(خیمه ی امام، ابوالفضل‌العبّاس، حبیب‌بن‌مظاهر، زهیربن‌القین، خیمه‌های انبار، خیمه‌ی شهدا(دارالحرب برای قراردادن شهیدان جنگ)، خیمه‌ی نظافت، خیمه‌ی امداد، خیمه‌های آب رسانی، خیمه‌های خانوادگی و خیمه‌های سربازان

طغیان حتی با تحمل مظلومیت هم به وجود میاد!!! طرف بهش ظلم شده شروع میکنه به فحش دادن... چیه چه خبرته؟! بهم ظلم کرده! حقشه فحش بدم خب باشه! ظلم کرده خدا مجازاتش میکنه تو چرا طغیان کردی؟! یا خیلی راحت پشت سر رقیبش غیبت میکنه تا بهش میگی، میگه جلوی روش هم میگم! حواست هست طغیان کردی...؟! پررو شدی مقابل خدا...

وقتے #مادر گریه میکند یعنی هنوز امیدی هست اما وقتی #پدر گریه میکند یعنی دیگر راه امیدی نیس😔 #پدرشهیدمحسن_حججی 🌷یادش با ذکر #صلوات

صورت دختر بچه سه ساله این شکلیه؛ اگه یه مرد جنگی بهش سیلی بزنه چه شکلی می‌شه؟! 😭 🍂غیرتت حتی اجازه نمیده این پیام رو تاآخر بخونی..! ، ببین چقدر پست بودن اونایی که این کار رو کردن و سیلی به سه ساله ارباب زدن از همین الان تصمیم بگیر سپاه امام حسین یا سیاهی لشکر یزید !؟

🏴 نحوه استقرار کاروان در کربلا (روز دوم محرم)/ بخش دوم ▪️ اقدام امام پیش از برپایی خیمه‌ها: نشان دادن شهادتگاه خویش و اشاره به زحربن‌قیس به عنوان حامل سر وی به دربار یزید به امید صله و تهی دست بازگشتن. امام سپس با صدای بلند اعلام کرد:  «باربگشایید و چادرها را بر پا کنید». ▪️ نحوه‌ی چینش خیمه‌ها:  نخست خیمه‌های اهل بیت(زنان و کودکان) برپا شد و خیمه‌های اهل بیت و خانواده‌ی امام گرداگرد خیمه‌ی اباعبدالله برپا شد.  نزدیک‌ترین خیمه‌ها به خیمه‌ی امام، خیمه‌ی خواهران و پسر عموها بوده است.  یاران اباعبدالله خیمه‌های خویش را در شرق خیمه‌ی اباعبدالله و بنی هاشم در غرب خیمه‌ی وی برپا کردند به گونه‌ای که خیمه‌ی امام در قلب خیمه‌ها بود. ▪️ استقرار نیروهای دشمن:  در این موقعیّت حُربن‌یزیدریاحی با هزار نفر نیروهای همراه درست نقطه مقابل(رو به روی) امام و یارانش خیمه‌های خود را بر پا کردند. ▪️ اقدام شبانه‌ی امام در نخستین شب اقامت در کربلا:  امام نامه‌ای برای برادرش محمّد حنفیّه فرستاد. امام نوشته بود: «امّ بعدُ فَکاَنَّ الدنیا لَم تَکُن وَ کَاَنَّ الآخره لَم تَزَل».  «گویی دنیا نبوده است و انگار آخرت هرگز از دست نرفته است.» این جمله یعنی انسان برای رفتن است نه ماندن