eitaa logo
رِسـانـه طَـریـقُ الْـحَـقْ🇵🇸
2.4هزار دنبال‌کننده
12.9هزار عکس
7.4هزار ویدیو
147 فایل
✨﷽✨ كانالي مملوّ از تكان دهنده‌ترين سخنان علمای اخلاق و عرفان (روشنگری) (کپی آزاد) تأسیس : ۲۷ / ۱ / ۱۳۹۷ ارتباط با ادمین کانال @Adel_khalatbari تبادل نداریم🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ غفلت از موعود موجود و محرومیت از زندگی واقعی 🔻 ما است. فرهنگی كه گفت موعود هست ولی اين موعود الآن موجود نيست، در ساختار معرفتی خود دچار مشکل می‌شود و در ادامه فرهنگ معنوی خود دچار تناقض شده است. 🔸 تقريباً همه‌ی اديان معتقد به موعود هستند ولی اين عقيده به‌تنهايی بشر امروز را و امروز بشر را نجات نمی‌دهد! موعود خداوند، غايت زندگی فردی و اجتماعی بشر است و غايت هر چيز در مرتبه‌ی خودش موجود است و افراد و جوامع بايد تلاش كنند تا به آن مرتبه دست بيابند. 🔹 آری! واقعيتِ متعالیِ موجود، می‌خواهد؛ نه آن كه بعداً موجود شود و بيايد. موعود ما الآن هست، شما را برطرف كنيد تا او شود ولی درهرحال و در عين غيبت، در حال تأثيرگذاری است، چون موجود است. 🔺 بشر وقتی كه از موعودِ موجودش - كه خدا او را در زندگی بشر گذارده - غفلت كند، درواقع از محروم می‌شود، و اين مسئله روشن است. 👤 📚 برگرفته از کتاب «دعای ندبه؛ زندگی در فردایی نورانی» #⃣ 🙏
حیف که از امام زمان غافلیم... 🔻 علیه السلام می‌فرمايند: امام همچون مادری نيکوکار به کودکی صغير است؛ «وَ كَالْأُمِّ الْبَرَّةِ بِالْوَلَدِ الصَّغِيرِ» اين نهايت دلسوزی است که در روی اين زمين می‌توان پيدا کرد. امام نسبت به امت چنين برخوردی دارند و خداوند در نظام حکيمانه‌ی خود چنين مديريتی را اراده کرده است. در نظر بگيريد (عج) با چنين روحيه‌ای چقدر مايل‌اند مردم از اين نجات يابند و به همين جهت داريم حضرت صاحب الأمر(عج) بيش از ما برای خودشان دعا می‌کنند تا خداوند شرايط ظهورشان را فراهم کند و با تمام دلسوزی به داد شيعيان برسند. حيف که شيعيان برای رفع خود از فرهنگ غافل‌اند و فکر می‌کنند راه‌های ديگری هست. 👤 📚 #⃣
✳️ نگذار قلبت بمیرد! 🔻 همه‌ی انسان، «قلب» او است و اگر قلب بميرد در واقع انسان مرده است؛ هرچند از نظر بُعد حیوانی زنده باشد. در راستای زنده نگه داشتن قلب با ذکر خدا، حضرت آیت الله حسن زاده آملی ذکر شریف «یا حیّ یا قیّوم یا مَن لا إله إلاّ أنت» را پیشنهاد می‌کنند و می‌فرمایند: «آقای من! در نزد اولیاءالله، مجرّب است که اِکثار ذکر شریف «یا حیّ یا قیّوم یا مَن لا إله إلاّ أنت» موجب حیات عقل است». که البته این یک راه است جهت زنده نگه داشتن قلب با یاد خداوند. «تقوا» و «رعایت دستورات الهی» نمونه‌ی دیگری از یاد خداوند است، به همین جهت در راستای حیات قلب بیشترین تأکید بر تقوا شده است. حضرت امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: «فَإِنَّ تَقْوَی اللَّهِ دَوَاءُ دَاءِ قُلُوبِكُمْ وَ بَصَرُ عَمَی أَفْئِدَتِكُمْ...» تقوا، داروی بيماری‌های دل‌ها و روشنايی کوری قلب‌های شماست... 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
✳️ انسان با قلبش به قيامت می‌رود، نه با علمش! 🔻 انسان با قلبش به قيامت می‌رود، نه با علوم حصولی‌ای که آموخته است و نه با فنّ و حرفه‌ای که به‌دست آورده. ملاحظه کرده‌اید وقتی ترس شدیدی دارید، اطلاعاتتان را از ياد می‌برید، حتی بعضی‌ها در این حالت اسم خودشان را هم فراموش می‌كنند. اين مربوط به ترس‌های مربوط به اين دنيا است؛ چه رسد به قيامت كه فزع و هول آن بسیار جدّی است. در قيامت فقط «عقايد» انسان که در قلب او به صورت ملکه در آمده است، با او می‌ماند و درس‌ها و اطلاعات که مفاهیمی ذهنی هستند از ياد او می‌رود. از این جهت زنده بودن قلب و آباد بودنش اهميت بسياری دارد چون با همین قلبی که با عبادات شرعی، یاد خدا در آن نهادینه شده است وارد عالم قیامت می‌شود. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
✳️ راه حضور قلب دائمی 🔻 يكی از راه‌های مفيد برای «حضور قلب دائمی» اين است كه انسان خود را بالاتر از «دنيا» بداند. حضرت امام کاظم(ع) در همین رابطه به هشام می‌فرمایند: ای هشام... گران‌قدرترين مردم كسی است كه «دنياداری» را برای خود قدر و منزلتی نداند. به‌راستی که بهای پيكرهای شما جز «بهشت» نیست پس آن‌ها را به چيز ديگری نفروشيد. در «مناجات شعبانيه» خطاب به حضرت رب العالمین اظهار می‌دارید: «فَقَد هَرَبْتُ اِلَيْكَ»: من از دنيا فرار كردم و به سوی تو آمدم. پس هركس برای حضور قلب، بايد خود را از دنيا بالاتر بداند و با این رویکرد به سراغ خدا برود. لازم به تذكر هم نيست كه دنيا يعنی «تعلقات اعتباری» که ما در اطراف خود به وجود آورده‌ایم. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣
✳️ خدایا از من رو بر نگردان! 🔻 شما در مناجات عزيز شعبانيه داريد كه؛ «فَلا تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ»؛ خدايا! من را از آن‌ها قرار نده که نظر خود را از آن‌ها منصرف گردانده‌ای. منصرف شدن نظر خدا از انسان به اين معنی است که قلب انسان به دنيا و ظلمات دنيا مشغول شود و از زيبايی‌های نظر به خدای يگانه محروم گردد، و مؤمن هرگز چنين چيزی را نمی‌خواهد و چون راه جلب نظر خدا پشت کردن به اميال نفس امّاره است، به‌راحتی به تخريب نفس امّاره تن می‌دهد. 👤 📚 از کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۲
✳️ مهم‌ترین قدم زندگی‌ 🔻 همه می‌دانند خدا وجود دارد، ولی خدا را مطلوب جان دانستن و آرمان خود یافتن، چیز دیگری است؛ به همان معنا که او را «إله» می‌خوانید؛ یعنی کسی که تمام قطب دل را بتوان به او سپرد. این که می‌گویند باید زحمت کشید تا آدم «دعاخوان» شود، یعنی بتواند با تمام وجود بگوید «الهی». چون وقتی انسان قطب دلش را توانست به خدا بسپارد، مهم‌ترین قدم را در زندگی‌اش برداشته است. برای انسان‌های معمولی این عجیب است؛ در حالی که اگر انسان کمی به خود آید و متوجه حضور بیکرانهٔ خداوند در عالم بشود، آنچه عجیب می‌نماید، غفلت از خداست؛ خدایی که باید محبوب دل‌ها باشد. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۲۲ و ۲۳
می‌خواهی کنار امام حسین(ع) باشی؟ 🔻 اگر چه امروز «امام حسين»(ع) در عصر ما نيست، ولی دفاع کردن از هر حقی، ماندن در کنار امام حسين(ع) است و موجب گشودن راهی است که انسان را به حق می‌رساند؛ هر چند احزاب و قبايل سياسی شما را مانند حسين(ع) خارجی بخوانند. خون حسين(ع) در هر جايی که از حق دفاع شود، جاری است و به همان اندازه که اين صحابی، حسين(ع) را بزرگ داشتند و بزرگ‌ترين آيتِ الهی را تعظيم کردند، ما می‌توانيم با دفاع از حق، شعائر الهی را تعظيم کنيم و آن را بزرگ بشماريم. بايد به همان شکل از حق دفاع کرد و برای آن احترام قائل شد که اصحاب حضرت در کربلا از امام‌شان دفاع کردند، به‌طوری که گويا کربلا را از نو شروع کرده‌ايم. 👤 📚 برگرفته از کتاب «جایگاه تاریخی حادثه‌ها و هنر اصحاب کربلا در فهم آن» #⃣
✳ حماسهٔ اربعين حسينی؛ «نه» به فرهنگ يزيدی استکبار جهانی 🔻 حماسهٔ اربعين حسينی، حضور ميليونی انسان‌های وفادار به آرمان‌های قدسی امام حسين(ع) است. در این حماسه، ميليون‌ها انسان مصمّم حضور پیدا کرده‌اند برای پشت کردن به فرهنگ يزيدی استکبار جهانی. این حضور حماسی، خبر از آن می‌دهد که برای شیعه هويتی ديگر در حال شکوفایی است و شيعه از این طریق می‌خواهد به بهترين شکل با فرهنگِ حضور مردم در صحنه‌ها، از حيطۀ جهان استکباری عبور نمايد. اين حضور حماسی مردمی، مسلّماً آثار بسيار عميقی در وجود تک‌تک انسان‌های حاضر در اين اقيانوس انسانی خواهد گذاشت؛ به‌طوری که هرکس خود را يک اقيانوس انسانِ تمدن‌ساز احساس می‌کند. 🔸 در حماسۀ اربعين حسينی رفتارهايی از تمدن‌سازی شيعه ظهور می‌کند که هرگز به چشم فرهنگ غربی نمی‌آيد. از مردان و زنان محترمی که با پای پياده خود را به ساده‌ترين شکل در انبوه جمعيت غرق کرده‌اند تا از اَنانيّت خود هيچ چيز باقی نگذارند، تا خادمان زوّار حسين(ع) که با اندک بضاعت خود، در خدمت زوّار قرار می‌گيرند؛ همه در حالِ نشان دادن اهدافی برای زندگی دينی هستند. 👤 📚 از کتاب «اربعین حسینی؛ امکان حضور در تاریخی دیگر»
✳️ دقت ویژۀ امام در رعایت حق‌الناس 🔻 نقل شده كه امام خمينی (ره) در شهر نجف برای سخنرانی دعوت بودند. جمعيت زیادی قبل از حضور امام در جلسه حاضر بودند. امام (ره) وقتی خواستند وارد شوند، ملاحظه می‌کنند هيچ جايی برای پاگذاردن نيست و هرجا پا بگذارند، روی كفش افراد پا گذاشته‌اند. ايستادند و در حدی كه نظم كفش‌ها به‌هم نخورد، کفش‌ها را جابه‌جا کردند تا در بين كفش‌ها يك راه به‌اندازهٔ جای پايشان باز كنند، چون تا این حد مواظب بودند تجاوزی به حقوق ديگران نشود. چون امام خمينی (ره) خوب می‌فهمند تجاوز به حق ديگران، حتی در حد پا گذاشتن روی كفش افراد، راه ارتباط با آسمان را از انسان می‌گيرد. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۱ #⃣ پ.ن: عکس تزیینی و مربوط به جماران است.
✳️ خودت را این‌گونه ادب کن! 🔻 يکی از راه‌های ادب کردن خود و وسعت دادن روحمان و آزادشدن از ظلمات عُجب، تلاش کردن است؛ آن هم تلاشی همراه با سعی فراوان. چون [امیرالمؤمنین علیه السلام] می‌فرمايد: «فَاسْعَ فِي كَدْحِكَ» تلاش کن، آن هم تلاشی ممتد. 🔸 از جملهٔ اين تلاش‌ها، تلاش در سلوک است. بايد بنا را بر اين گذاشت که اگر می‌خواهيد به جايی برسيد، بايد سخت تلاش کرد. ابتدا تلاش برای يافتن «حق» و نجات پيداکردن از باطل. به عبارت ديگر ابتدا بايد در پيداکردن «عقايد صحيح» تلاش کرد، تا به عقايد غير واقعی و وَهمی و سطحی گرفتار نباشيم و آنچه واقعاً حق است را بشناسيم. تلاش دوم در «اخلاق صحيح» است و اين که سعی کنيم رذايل اخلاقی را از خود دور کنيم. تلاش سوم، تلاش در «حضور قلب» است و اين که سخت قلب را در کنترل عقايد حقه قرار دهيم و نگذاريم در محضر حق به چيزهای وَهمی نظر کند. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۲ #⃣
📛 جهت فعاليت‌هایت به‌سوی ناكجاآباد نباشد! 🔻 دين اصلاً نظر ندارد به اين كه شخص «ثروتمند» است و يا «فقير». نظر دين در اين جهت است که شخص با اين ثروت و يا با اين فقر چه جهتی دارد. در مورد ثروتمندبودن افراد ما بايد نگران اين نکته باشيم كه مبادا سرمايه طوری باشد كه جامعه نتواند از اين سرمايه استفاده كند. اين است آن چيزی که خطرناك است و بايد به همان اندازه که در مورد مسائل دينی حساس هستيم، روی اين مسئله هم حساس باشيم. ولی من چه كار دارم كه شخصی ثروت بيشتری دارد يا كمتر. اسلام به انسان‌ها - ثروتمند و فقير- توصيه می‌فرمايد؛ مواظب باشيد جهت فعاليت‌هايتان به‌سوی ناكجاآباد نباشد. 👤 📚 کتاب «فرزندم اینچنین باید بود» ج۲ #⃣