⚡️ سركشي ابليس ⚡️ اقتباس از نهج‌البلاغه خطبه اول و 192. ابليس (پدر شيطانها) در صف عرشيان بود، او شش هزار سال در پيشگاه خدا، عبادت نمود. خداوند بزرگ هنگامي كه حضرت آدم (پدر انسانها) را آفريد و روح انسان را در او دميد، براي بزرگداشت خلقت آدم، به همه‌ي فرشتگان و به ابليس فرمان داد كه آدم را سجده كنيد همه او را سجده كردند، ولي ابليس تكبر نمود و با يادآوري اصل خلقت خود و خلقت آدم، خود را بزرگتر پنداشت و به آدم گفت: انا ناري و انت طيني: «من از آتش آفريده شده‌ام و تو از گل و خاك» و همين فكر غرورآميز، او را از انجام فرمان خدا بازداشت و در نتيجه، اعمالش پوچ و بي‌محتوا گرديد. و از درگاه خداوند، رانده و مطرود شد، كه اميرمومنان علي (ع) مي‌فرمايد: از داستان ابليس، پند و عبرت بگيريد، از اين رو كه عبادات طولاني و كوششهاي فراوان او (براثر تكبر) از بين رفت، او خداوند را شش هزار سال عبادت نمود كه معلوم نيست از سالهاي دنيا است يا از سالهاي آخرت ولي با ساعتي تكبر و غرور، همه‌ي عبادات و كوششهايش را محو و نابود كرد، گرچه ابليس، آسماني و عرشي بود، ولي فرمان خدا بين اهل آسمان و زمين يكي است و همه‌ي بندگان در برابرش مساوي هستند- اي بندگان خدا، از اين دشمن خدا (يعني ابليس) برحذر باشيد. #داستانهایی_از_نهج_البلاغه