#مرگ #ناامیدی #افسردگی #نشاط #زندگی #آرامش 🌎 آیا یاد مرگ منجر به یاس و ناامیدی و افسردگی نمی شود ؟ یاس و ناامیدی و افسردگی ، برای انسانی است ، که از خدا دور شده است . انسانی که خدا را ندارد ، چاره ای جز دلبستگی به دنیا ندارد . مسلما دنیا اگر به کام او نباشد ثمره اش یاس و ناامیدی و افسردگی است . مسلم است که یاد مرگ او را از دنیا دور می کند و دوری از دنیا برای کسی که دلبسته آن شده است خیلی گران تمام می شود . در کل مختص به یاد مرگ نیست ، بلکه هر چیزی که او را از خواسته های دنیویش دور کند ، این حس یاس و ناامیدی در او پدید می آید. حتی دیده شده ، کسانی هم بوده اند که هر چه شما در دنیا آرزویش را دارید ، آنها داشته اند اما باز دوباره دچار حس پوچی شده اند ... . همه و همه این اتفاقات به خاطر دنیاگرایی و دور شدن از خداوند است . همه این اتفاقات به این دلیل است که دنیا علاوه برآنکه زوال پذیر و متغیر است ، و پستی و بلندی زیاد دارد ، نمی تواند آن روحانیت انسان که میل ابدی دارد را سیراب و اشباع کند . اما در این دنیا انسان هایی هم هستند که خدا در زندگیشان جریان دارد ، دلبسته و امید به حکمت ها و مدیریت های او می شوند. به خدا ایمان دارند و به خاطر او زندگی می کنند ، این انسان ها ، بالا و پایینی های دنیا نمی تواند آنها را زمین بزند ، آنها فلسفه فکریشان به غیر از دنیاگرایان که لذت طلبیست ، اطاعت پذیری از خداوند است . آنها این حقیقت را باور دارند که دنیا محل رشد ، امتحان و آزمایش انسان است ، اینجا فقط محل کاشت برای آخرتشان است لذا از بی وفایی های دنیا دلسرد نمی شوند . آنها چون امید به خدا دارند و می دانند این دنیا همه اش بازی تو خالی است که بنا بر حکمت الهی پدید آمده است ، و حقیقت آنها مال این دنیا و جسم دنیایی نیست ، بلکه آنها برای عالمی بالا و حقیقی ساخته شده اند ، لذا به خدا اعتماد دارند و تمام زندگیشان را به ریسمان الهی چنگ زده اند و آن را هرگز رها نمی کنند . این چنین باوری که شخص، خدا را در زندگیش بزرگ کرده باشد و به خاطر او زندگی کند و تنها او را وکیل کارهایش قرار دهد ، سبب می شود که شخص از مرگ هم نهراسد زیرا او به خدایی ایمان دارد که وقتی خودش اصلا وجود نداشت ، او را در این دنیا در بهترین مکان یعنی رحم مادر قرار داد و برایش اسباب امنیت و آرامشش را فراهم نمود و همچین خدایی مسلما فکر مرگ و زندگی پس از مرگ ما هم هست و ما را تنها رها نخواهد کرد . تنها انسانی که تمام وابستگی ها و علایق دنیویش را قطع کرده باشد می تواند فقط و فقط به خدا تکیه کند و از هیچ چیزی هراس نداشته باشد . پس با نوع فلسفه فکری شخص مسلمان و خداباور ، و طریقه زندگی او که همه نشان دهنده اخلاص و تقوا در اوست ، تماما سبب می شود که فکر مرگ ، نه تنها در او یاس و ناامیدی و افسردگی را ایجاد نکند بلکه اثر سازندگی و همچنین مایه آرامش و نشاط او را هم فراهم می سازد . زیرا با مرگ است که چنین انسانی به بهشتی که خدایش به او وعده داده بود می رسد . بار دیگر عرض می کنم انسان ها ، هر چند اگر خودشان را مسلمان بپندارند ، چون با اعمال و رفتارشان مسیر دنیاگرایان را طی می کنند ، لذا لحطه به لحظه از این فلسفه اسلامی و آخرت گرایی دور می شوند . این دوری آنها از این نظام اندیشه سلیم ، سبب می شود که در سراب و تاریکی و اوهامی قرار گیرند که خودشان عامل آن بوده اند . لذا وابستگی و تعلقات مادی زیاد می شود، دنیا در چشمان آنها بزرگ می شود و یاد مرگ و هر آنچیزی که آنها را از دنیایشان دور کند برایشان جهنم و عذاب آور خواهد بود . زیرا آنها با قطع علایق دنیویشان چیز دیگری برای خودشان ندارند ، خدایی را نمی بینند و نمی شناسند که بخواهند به او تکیه کنند . بخاطر همین همه چیز برای آنها تاریک و سیاه و ترس آسا می شود . انسان هایی که یک عمر خودشان را به فراموشی زده اند و با خدا رابطه ای ندارند و به جای خدا دنیا را تکیه گاه آسایش و آرامششان قرار داده اند چگونه می توانند در مواقع سخت یا موقع جان دادن ، یک آن خدا شناس شوند و با آرامش این حقیقت را بپذیرند و رستگار شوند ؟ قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِندَ اللَّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ! ﺑﻪ ﻳﻬﻮﺩی‌ﻫﺎ ﺑﮕﻮ: «ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺸﺖ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻝِ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﺩم ﺩﻳﮕﺮ، ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻣﻌﻄّﻠﻴﺪ؟! ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﻴﺪ، ﺁﺭﺯﻭی ﻣﺮﮒ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻳﮏ‌ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺗﻮی ﺑﻬﺸﺖ!»(٩٤بقره) وَلَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ﻭﻟﻲ ﺑﺎ ﻛﺎﺭﻫﺎی ﺯﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﺮﺩﻩ‌ﺍﻧﺪ، ﺍﺑﺪﺍً ﺁﺭﺯﻭی ﻣﺮﮒ ﻧﻤﻲ‌ﻛﻨﻨﺪ. ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻝ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺪﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺪ. (٩٥بقره) (لطفا آیه ۹۶ بقره هم حتما مطالعه کنید !) ✍ علیرضا ساغندی @tarighatezendegi