موعود گرایی اعتقاد به ظهور منجی که به عنوان نجات دهنده یا رهایی بخش مردم خواهد آمد. امری است که از دیرباز ادیان و مکاتب مختلف به آن اهتمام ورزیده‌اند. لکن از یک سو تعدد ادیان و مکاتب بررسی همۀ زوایای مربوط به آن‌را ناممکن می‌سازد. از سوی دیگر، تحریفات بی‌شمار و عدم امکان دست‌رسی به نسخه‌های اولیۀ کتب آسمانی ادیان(به جز اسلام) باعث شده تا نتوان سخنی کامل و متقن از دیدگاه این ادیان بیان نمود. تعدادی از ادیان بر این باورند که سرانجام مردی ظهور خواهد کرد که با مأموریت الهی و برای زمین و ساکنان آن، انسان ها را از تاریکی، ظلم، گمراهی و گناه نجات داده، نیکبختی وبهروزی می آورد. ادیان ابراهیمی وادیان #زرتشتی، #هندو و بودیسم وجود منجی را صراحتاً یا کنایه آمیز ذکر کرده‌اند و منجی در میان آن‌ها به‌ویژه در ادیان ابراهیمی دارای اشتراکات و تفاوت‌های فراوانی دارد. حضور او در تعالیم ادیان، نویدی است که جهان سرانجام به سعادت و آسایش روی خواهد آورد، که این منجی در اسلام به مهدی موعود عج الله تعالی فرجه الشریف، در زرتشت به #سوشیانس و در #مسیحیت به عنوان پسر انسان، و در یهودیت به عنوان مسیح (ماشیح) از او یاد شده است.