eitaa logo
🌹تلاوت روزانه یک صفحه قرآن، هدیه به شهیدان آن روز🌹
2.3هزار دنبال‌کننده
4.1هزار عکس
520 ویدیو
47 فایل
هر روز 10 دقیقه وقت بگذاریم یک صفحه تلاوت کنیم ثواب تلاوت هدیه می‌شود به تمامی شهدای والامقام که همان روز سالگردشان میباشد بخصوص شهید عزیزی که روزانه مشخصاتش بارگزاری می‌شود. کپی مطالب با ذکر صلوات هدیه به شهدا_امواتم آزاد آی دی مدیر کانال @FMajdi46
مشاهده در ایتا
دانلود
مؤمنان راستين تنها كسانى‌‏اند كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده‌‏اند، و هنگامى كه با پيامبر بر سر كارى كه مربوط به جامعه اسلامى است گرد آمده‌‏اند، پيش از آن‌‏كه از او اجازه بگيرند، از نزد وى بيرون نمى‌‏روند. كسانى كه از تو اجازه مى‌‏گيرند، اينانند كه به خدا و پيامبرش ايمان دارند. پس اگر براى برخى از كارهاى خود از تو اجازه خواستند، به هر كس از آنان‏‌كه خواهى اجازه ده و برايشان از خدا آمرزش بخواه كه خدا آمرزنده و مهربان است. (62) فراخوانى پيامبر را در ميان خود مانند فراخوانى يكديگر قرار ندهيد؛ اگر پيامبر شما را براى كارى فراخواند، حاضر شويد، و بى‌‏اجازه او از نزدش خارج نشويد. قطعا خداوند كسانى از شما را كه آهسته‏‌آهسته و در پناه ديگران از حضور پيامبر بيرون مى‌‏روند، مى‌‏شناسد. پس بايد كسانى كه از فرمان پيامبر سرپيچى مى‏‌كنند بترسند از اين‌‏كه بلايى به آنان رسد يا عذابى دردناك به سراغشان آيد. (63) آگاه باشيد كه آنچه در آسمان‏‌ها و زمين است از آن خداست و او به ملك خويش آگاه‌است و قطعا مى‏‌داند كه شما در چه حالى هستيد و چه نيازى داريد و چه آيينى براى شما ضرورى است، پس همان را برايتان مقرر كرده‌است؛ و نيز خبر دارد از روزى كه همگان به سوى او بازگردانده مى‌‏شوند و آنان را به حقيقت آن‌چه كرده‌‏اند آگاه مى‌‏كند، و خدا به هرچيزى داناست. (64) به نام خداوند گسترده‌‏مهر مهربان‏ پرخير و بركت است آن كسى كه قرآن را كه جداكننده حق از باطل است بر بنده خود محمد فروفرستاد تا جهانيان را بيم‌‏دهنده باشد. (1) همان كسى كه فرمان‌روايى آسمان‏‌ها و زمين تنها از آن اوست، فرزندى نگرفته‌است و در فرمان‌روايى هيچ شريكى نداشته‌است، و هر چيزى را او آفريده و چنان‏‌كه بايد براى آن اندازه معين كرده‌است. (2) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
مشركان به جاى خدا معبودانى اختيار كرده‏‌اند كه نه تنها چيزى را نمى‌‏آفرينند بلكه خود به دست پرستش‌گرانشان ساخته شده‌‏اند، و براى خود نه زيانى را در اختيار دارند تا آن را از خود دور سازند و نه سودى را مالكند تا آن را براى خود فراهم آورند؛ چه رسد به اين‌‏كه بر دفع زيان از پرستش‌گران خود و رساندن سود به آنان توانا باشند. آن‌ها نه مرگى را در اختيار دارند تا آن را از كسى دور سازند و نه حياتى را مالكند تا آن را به كسى ارزانى دارند و نه بر رستاخيز قدرت دارند تا مردمان را پاداش دهند يا مجازات كنند. (3) كفرپيشگان عرب گفتند: اين قرآن جز سخنى دروغين كه محمد آن را بافته و كلام خدا مى‌‏نامد چيزى نيست، و گروهى از اهل كتاب او را بر ساختن آن كمك كرده‏‌اند. راستى آنان با اين سخن ستم كردند و دروغ گفتند. (4) و گفتند: اين قرآن همان خرافه‌‏هايى است كه مردمان نخستين نگاشته‌‏اند و محمد به كمك يارانش آن‌ها را نوشته و هر صبح و عصر بر او خوانده مى‌‏شود تا آن را فراگيرد و بر مردم بخواند. (5) بگو: چنين نيست، اين قرآن را كسى فرو فرستاده‌است كه رازهاى نهفته در آسمان‌‏ها و زمين را مى‌‏داند و به نيازهاى شما آگاه است. او با نازل كردن اين قرآن مى‌‏خواهد شما هدايت يابيد تا از آمرزش و رحمت وى برخوردار شويد، زيرا او آمرزنده و مهربان است. (6) و گفتند: مى‏‌بايست از جانب خدا فرشته‌‏اى به رسالت مبعوث شود، زيرا بشر نمى‌‏تواند با غيب سر و كار داشته باشد؛ اين چه پيامبرى است كه غذا مى‌‏خورد و براى كسب معاش در بازارها در حركت است؟! چرا دست ‏كم فرشته‌‏اى به سوى او فرستاده نشده‌است تا با او به هشدار مردم بپردازد؟ (7) حال كه فرشته‌‏اى با او نيامده‌است، چرا دست‏ كم گنجى از آسمان به سوى او افكنده نمى‌‏شود تا نيازمند كسب معاش در كوچه و بازار نباشد يا بوستانى ندارد كه از محصول آن بخورد و روزى خود را آماده داشته باشد؟ آن ستم‌گران به پيروان رسول خدا گفتند: شما جز از مردى كه جادو شده و مى‌‏پندارد كه فرستاده خداست، پيروى نمى‌‏كنيد. (8) بنگر كه چگونه براى تو وصف‌‏ها آوردند و در نتيجه به بيراهه‌‏اى افتادند كه نمى‌‏توانند به راه حق بازگردند. (9) پرخير و بركت است آن خدايى كه اگر بخواهد، بهتر از آن‌چه كافران پيشنهاد كردند، براى تو پديد مى‌‏آورد؛ بوستان‌‏هايى با درختانى انبوه كه نهرها از زير آن‌ها روان باشد، و اگر بخواهد كاخ‏‌هايى براى تو قرار مى‌‏دهد كه توصيف‌گران را درمانده كند. (10) غذا خوردن و راه رفتن تو در بازارها و نبودن فرشته‌‏اى با تو و نداشتن گنج و بوستان سبب اصلى انكار رسالت تو نيست، بلكه سبب اصلى اين است كه آنان قيامت را دروغ شمردند، و ما براى كسانى كه قيامت را دروغ شمرند آتشى فروزان آماده كرده‌‏ايم. (11) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
چون آتش دوزخ كافران را از مكانى دور بنگرد، خشم گيرد و فروزنده‌‏تر شود و آنان فرياد خشم و خروش آن را مى‏‌شنوند. (12) و هنگامى كه آنان- در حالى‌‏كه با غل و زنجير به يكديگر بسته شده‌‏اند- به تنگنايى از آتش دوزخ افكنده شوند، در آن‌‏جا فرياد واويلا سر مى‌‏دهند و هلاكت خويش را مى‌‏خواهند. (13) به آنان گفته مى‌‏شود: امروز يك بار هلاكت خود را مخواهيد، بلكه بارها و بارها هلاكت خود را بخواهيد. امروز روز جزاست و فرياد واويلا- چه كم باشد يا زياد- سودى به حال شما ندارد. (14) بگو: آيا اين آتش فروزان بهتر است يا آن بهشت جاودان كه به تقواپيشگان وعده داده شده‌است؟ بهشت پاداش تقواى آنان است و فرجامى است كه بدان بازمى‌‏گردند. (15) آنان در آن‏‌جا، جاودانه‌‏اند هرچه بخواهند دارند. اين وعده‌‏اى است بر عهده پروردگارت كه وفاى به آن بر او حتمى است و از او درخواست شده‌است. (16) ياد كن روزى را كه خداوند كافران را با آن‌چه جز خدا مى‌‏پرستيدند برمى‌‏انگيزد و آنان را گرد مى‌‏آورد، سپس به معبودانشان مى‏‌گويد: آيا شما اين بندگان مرا به بيراهه كشانديد يا آنها خود راه راست را گم كردند؟ (17) معبودان مى‌‏گويند: منزّهى تو؛ ما را نشايد كه جز تو ياورانى بگيريم و آنان را به پرستش خود بخوانيم، ولى تو اينان و پدرانشان را از نعمت‌‏هاى دنيا برخوردار ساختى تا آن‌‏كه تعليمات پيامبران را كه يادآور يكتايى تو بود فراموش كردند و بر اثر علاقه فراوانى كه به دنيا داشتند مردمى تيره‌‏بخت و هلاك گشته بودند. (18) خدا به مشركان مى‌‏گويد: پس مطمئن باشيد كه معبودانتان آن‌چه را كه شما درباره آن‌ها مى‌‏گفتيد و معتقد بوديد كه آن‌ها رنج‌‏ها و بلاها را از شما مى‏‌گردانند و به شما يارى مى‌‏رسانند، دروغ شمردند. بنابراين شما نه مى‏توانيد با پرستش اين‌ها عذاب را از خود دور سازيد و نه مى‏‌توانيد با يارى آن‌ها از عذاب رهايى يابيد. و هر كس از شما با ارتكاب گناهان ستم روا دارد، او را عذابى بزرگ مى‏‌چشانيم. (19) پيامبر شدن بشر پديده‌‏اى نوظهور نيست، ما پيش از تو هم- اى پيامبر- هيچ رسولى از رسولان خود را نفرستاديم مگر اين‌‏كه آنان نيز غذا مى‌‏خوردند و براى كسب معاش در بازارها راه مى‏‌رفتند. ما برخى از شما آدميان را وسيله آزمون برخى ديگر قرار داديم (پيامبران را نيز وسيله آزمون امّت‏‌ها قرار داديم) تا بنگريم كه آيا راه خدا را مى‌‏پوييد و بر مشكلات آن شكيباييد، يا پيرو هواى خويشيد و ناگوارى‌‏هاى پذيرش حق را تحمل نمى‌‏كنيد. و پروردگار تو به راه صحيح تكامل انسان‌‏ها بيناست. (20) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
چون آتش دوزخ كافران را از مكانى دور بنگرد، خشم گيرد و فروزنده‌‏تر شود و آنان فرياد خشم و خروش آن را مى‏‌شنوند. (12) و هنگامى كه آنان- در حالى‌‏كه با غل و زنجير به يكديگر بسته شده‌‏اند- به تنگنايى از آتش دوزخ افكنده شوند، در آن‌‏جا فرياد واويلا سر مى‌‏دهند و هلاكت خويش را مى‌‏خواهند. (13) به آنان گفته مى‌‏شود: امروز يك بار هلاكت خود را مخواهيد، بلكه بارها و بارها هلاكت خود را بخواهيد. امروز روز جزاست و فرياد واويلا- چه كم باشد يا زياد- سودى به حال شما ندارد. (14) بگو: آيا اين آتش فروزان بهتر است يا آن بهشت جاودان كه به تقواپيشگان وعده داده شده‌است؟ بهشت پاداش تقواى آنان است و فرجامى است كه بدان بازمى‌‏گردند. (15) آنان در آن‏‌جا، جاودانه‌‏اند هرچه بخواهند دارند. اين وعده‌‏اى است بر عهده پروردگارت كه وفاى به آن بر او حتمى است و از او درخواست شده‌است. (16) ياد كن روزى را كه خداوند كافران را با آن‌چه جز خدا مى‌‏پرستيدند برمى‌‏انگيزد و آنان را گرد مى‌‏آورد، سپس به معبودانشان مى‏‌گويد: آيا شما اين بندگان مرا به بيراهه كشانديد يا آنها خود راه راست را گم كردند؟ (17) معبودان مى‌‏گويند: منزّهى تو؛ ما را نشايد كه جز تو ياورانى بگيريم و آنان را به پرستش خود بخوانيم، ولى تو اينان و پدرانشان را از نعمت‌‏هاى دنيا برخوردار ساختى تا آن‌‏كه تعليمات پيامبران را كه يادآور يكتايى تو بود فراموش كردند و بر اثر علاقه فراوانى كه به دنيا داشتند مردمى تيره‌‏بخت و هلاك گشته بودند. (18) خدا به مشركان مى‌‏گويد: پس مطمئن باشيد كه معبودانتان آن‌چه را كه شما درباره آن‌ها مى‌‏گفتيد و معتقد بوديد كه آن‌ها رنج‌‏ها و بلاها را از شما مى‏‌گردانند و به شما يارى مى‌‏رسانند، دروغ شمردند. بنابراين شما نه مى‏توانيد با پرستش اين‌ها عذاب را از خود دور سازيد و نه مى‏‌توانيد با يارى آن‌ها از عذاب رهايى يابيد. و هر كس از شما با ارتكاب گناهان ستم روا دارد، او را عذابى بزرگ مى‏‌چشانيم. (19) پيامبر شدن بشر پديده‌‏اى نوظهور نيست، ما پيش از تو هم- اى پيامبر- هيچ رسولى از رسولان خود را نفرستاديم مگر اين‌‏كه آنان نيز غذا مى‌‏خوردند و براى كسب معاش در بازارها راه مى‏‌رفتند. ما برخى از شما آدميان را وسيله آزمون برخى ديگر قرار داديم (پيامبران را نيز وسيله آزمون امّت‏‌ها قرار داديم) تا بنگريم كه آيا راه خدا را مى‌‏پوييد و بر مشكلات آن شكيباييد، يا پيرو هواى خويشيد و ناگوارى‌‏هاى پذيرش حق را تحمل نمى‌‏كنيد. و پروردگار تو به راه صحيح تكامل انسان‌‏ها بيناست. (20) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
و آنان‌كه منكر رستاخيزند و به لقاى ما در آن‏‌جا اميدى ندارند، رسالت محمد را انكار كردند و گفتند: اگر بشر درخور اين است كه فرشته‌‏اى براى او وحى بياورد و يا خدا خود با او سخن بگويد، پس چرا فرشتگان بر ما نازل نشده‌‏اند يا خدا را كه به گمان محمد پروردگار ماست نمى‌‏بينيم تا با ما سخن بگويد؟ سوگند ياد مى‏‌كنم كه اينان به ناحق براى خود بزرگى و عظمت خواستند و به طغيانى بزرگ دست يازيدند. (21) ولى روزى كه وارد عالم برزخ مى‌‏شوند و فرشتگان را ديدار مى‌‏كنند، آن روز هيچ مژده و خبر خوشى براى تبهكاران نخواهد بود و آنان به فرشتگان كه آماده كيفر ايشانند مى‏‌گويند: بر شما حرام و ممنوع است كه ما را عذاب كنيد. (22) و در آن روز به هر كارى كه كرده‏‌اند روى مى‌‏آوريم و آن را همچون غبار پراكنده‌‏اى مى‌‏سازيم. (23) بهشتيان در آن روز جايگاهشان بهتر و آسايشگاهشان براى استراحت نيمروز نيكوتر است. (24) و ياد كنيد روزى را كه آسمان پوشيده از ابر شكافته شود و فرشتگان چنان‏كه بايد به سوى زمين فروفرستاده شوند. (25) در آن روز آشكار شود كه فرمان‌روايى به تمام و كمال حق و حقيقت است و از آن خداوند رحمان است، و آن روز بر كافران روزى دشوار خواهد بود. (26) و روزى را كه آن كسى كه از هدايت پيامبر بى‌‏بهره بوده و بر خود ستم كرده‌است، دست‏‌هاى خود را از پشيمانى به دندان مى‌‏گزد و مى‌‏گويد: اى كاش، با رسول خدا راهى به سوى هدايت برگرفته بودم. (27) اى واى بر من! كاش فلانى را دوست خود نگرفته بودم. (28) بى‏‌گمان او مرا از اين قرآن كه يادآور خداست، پس از آن‌‏كه به من رسيد، دور ساخت و به بيراهه كشانيد. آرى، شيطان انسانى را كه به يارى او دل بسته است يارى نمى‏‌كند. (29) و روزى را كه محمد- فرستاده خدا، لب به شكايت مى‌‏گشايد و مى‌‏گويد: پروردگارا، كافران و گنهكاران قوم من اين قرآن را وانهادند. (30) آرى، همان‏‌گونه كه براى تو دشمنانى قرار داديم، براى هر پيامبرى نيز دشمنانى از تبهكاران قرار داديم. با اين حال، بيمى به خود راه مده از اين‌‏كه مبادا امر دين و هدايت مردم با دشمنى آنان به سامان نرسد، چرا كه همين بس كه پروردگار تو هدايت‌‏كننده و ياريگر است. او هر كه را درخور هدايت بداند هدايت مى‌‏كند و تو و دين تو را يارى خواهد كرد. (31) و آنان كه به پيام الهى كافر شدند، گفتند: چرا قرآن يك‌جا بر محمد نازل نشده‌است؟ اين پراكندگى آيات قرآن نشانه اين است كه او خود، آن‌ها را به مناسبت رويدادها مى‌‏بافد و به خدا نسبت مى‌‏دهد. آرى، ما آيات قرآن را اين‌‏گونه به تدريج و به مناسبت حوادث نازل مى‌‏كنيم تا آن را به شكل بهترى در دل تو جاى دهيم و بدين‌‏وسيله قلب تو را به تعاليم قرآن سخت استوار سازيم. با اين حال، بخشى از آن را در پى بخشى ديگر مى‌‏آوريم تا پيوند و ارتباط آن‌ها با يكديگر حفظ شود. (32) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
از نتايج نزول تدريجى قرآن اين است كه مردم هيچ وصف نادرستى را نمى‌‏آورند و هيچ حقيقت تحريف شده‏‌اى را براى تو مطرح نمى‏‌كنند، جز اين‏‌كه ما با نزول آياتى از قرآن، حق را و بهترين تفسير را براى تو مى‌‏آوريم، تا حق استوار بماند و تحريف‌‏ها از بين برود. (33) كفرپيشگان با انكار آسمانى بودن قرآن از تو به بدى ياد كردند، ولى بايد بدانند كسانى كه در قيامت به صورت دسته‌‏جمعى و نگون بر چهره‌‏هايشان به سوى دوزخ رانده مى‌‏شوند، بدترين جايگاه را دارند و از همه گمراه‌‏ترند. (34) مى‏‌گويند: بشر درخور دريافت وحى نيست؛ بى‌‏گمان ما به موسى كتاب آسمانى عطا كرديم و [هيچ فرشته‌‏اى را دستيار او قرار نداديم، بلكه‏] برادرش هارون را با وى همراه كرديم و او را پشتيبان وى قرار داديم. (35) و به آن دو گفتيم: به سوى اين مردم كه نشانه‌‏هاى يكتايى ما را دروغ شمرده‌‏اند برويد و آنان را به توحيد فراخوانيد. ولى آنان رسالت موسى و هارون را نپذيرفتند و ما هم آنان را چنان‌‏كه بايد نابود ساختيم. (36) و قوم نوح را نيز آن‏‌گاه كه پيامبران را تكذيب كردند غرق ساختيم و آنان را براى مردم نسلشان نشانه‌‏اى [بر حقانيّت پيامبران‏] قرار داديم، و براى ستمكاران عذابى دردناك آماده كرده‌‏ايم. (37) و قوم عاد و ثمود و اصحاب رسّ و نسل‌‏هاى بسيارى را كه پس از قوم نوح تا قوم فرعون پديد آمدند، همه را نابود كرديم. (38) و براى همه آنان مثل‏‌هايى آموزنده آورديم و چون نپذيرفتند، همه آنان را در هم شكستيم و نابود ساختيم. (39) و قطعا اين كافران (كافران حجاز) بر شهر قوم لوط كه آن باران شوم به صورت سنگپاره‏‌ها بر آن بارانده شد، گذر كرده‌‏اند؛ آيا آن‏‌جا را نديده‏‌اند تا از انكار قرآن و رسالت پيامبر بازايستند؟ چرا ديده‌‏اند، ولى رستاخيز را باور ندارند از اين‌‏رو دعوت پيامبر را نمى‌‏پذيرند. (40) و هنگامى كه تو را مى‌‏بينند، فقط مسخره‌‏ات مى‌‏كنند و مى‏‌گويند: آيا اين است آن كسى كه خدا او را به رسالت برانگيخته‌است؟ (41) اگر ما بر پرستش معبودان خود پايدار نبوديم، نزديك بود او ما را از معبودانمان باز دارد. و به زودى- هنگامى كه عذاب را بنگرند- خواهند دانست چه كسى گمراه‌‏تر است. (42) آيا ديدى آن كسى را كه معبود خود را هواى نفس خويش قرار داده‌است؟ مگر تو بر او گماشته شده‌‏اى تا بتوانى او را هدايت كنى؟ (43) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
آيا مى‌‏پندارى كه بيش‌تر آنان كه پيرو هواى نفس‌‏اند گوش شنوا دارند و يا تعقّل مى‌‏كنند؟ آنان جز مانند دام‌‏ها نيستند كه از سخن جز آوايى نمى‏‌شنوند و از انديشه بهره‌‏اى ندارند، بلكه چون از درك و فهم خود بهره نبرده‏‌اند از دام‏‌ها نيز گمراه‌‏ترند. (44) آيا به كار پروردگارت در آفرينش نظر نكرده‌‏اى كه چگونه پس از زوال ظهر بر امتداد سايه افزوده و آن را گسترده‌است؟ و اگر مى‏‌خواست آن را ساكن قرار مى‏‌داد. سپس خورشيد را نشانه وجود سايه قرار داديم. (45) آن‏‌گاه پس از طلوع خورشيد، سايه را به سوى خود مى‌‏كشانيم و آن را به تدريج محو مى‏‌كنيم، و اين كار را به آسانى انجام مى‌‏دهيم. (46) و اوست آن‌‏كه شب را چون لباس، پوششى براى شما ساخت و خواب را باعث تعطيل قوا و آرامش اندامتان قرار داد، و روز را زمان پراكنده شدن براى به دست آوردن روزى مقرّر داشت. (47) اوست آن‌‏كه بادها را پيشاپيش باران فرستاده‌است تا نويدبخش فرود آمدن رحمتش باشد، و از آسمان، آبى پاك و پاك‌‏كننده فروفرستاديم. (48) تا به وسيله آن با رويش گياهان سرزمينى مرده را زنده كنيم و نيز آن را براى نوشيدن در اختيار دام‌‏ها و مردمان بسيارى كه آفريده‌‏ايم، قرار دهيم. (49) به يقين باران را ميان مردم در مناطق گوناگون گردانده‏‌ايم (آن را پيوسته از جايى به جايى منتقل كرده‌‏ايم) تا توجه پيدا كنند و شكر نعمت‌‏ها را به جاى آورند، ولى بيشتر مردم تنها از ناسپاسى ابا ندارند. (50) اى محمد، ما تو را به دليل عظمت مقام و مرتبه‏‌ات به سوى همه انسان‏‌ها برانگيختيم، و اگر مى‏‌خواستيم در هرشهرى پيامبرى هشداردهنده مبعوث مى‌‏كرديم. (51) پس، از كافران فرمان مبر، و در برابر آنان با بيان حقايق قرآن به مبارزه و تلاشى بزرگ برخيز و رسالت خود را ابلاغ كن. (52) و اوست آن‏‌كه دو دريا را كنار يكديگر روان ساخت؛ اين يكى خوش‌گوار و شيرين است و اين يكى ناگوار و سخت شور است، و ميان آن دو حايلى استوار پديد آورد و آن‌ها را بازداشت از اين‌‏كه به يكديگر بياميزند. (53) اوست آن‏‌كه از آب بشرى آفريد و او را خويشاوند نسبى و سببى قرار داد. و پروردگارت تواناست. (54) مشركان به جاى خدا چيزهايى را مى‌‏پرستند كه نه به خاطر پرستش آن‌ها سودى برايشان دارند و نه در صورت ترك پرستش آن‌ها زيانى به آنان مى‏‌رسانند؛ و كافر هميشه بر ضدّ پروردگارش پشتيبان شيطان است. (55) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
اى پيامبر، ما تو را جز نويددهنده و هشداردهنده نفرستاديم؛ بنابراين مسئول كفر مردم نيستى. (56) بگو: من براى رساندن پيام آسمانى خود هيچ مزدى از شما نمى‌‏خواهم، جز اين‏‌كه كسى بخواهد راهى به سوى پروردگارش برگيرد. آرى، مزد من همين است كه شما هدايت شويد. (57) و بر آن خداى زنده كه نمى‌‏ميرد توكّل كن و او را همراه با ستايش وى، از ناتوانى و بى‌دانشى و ديگر كاستى‌‏ها منزّه شمار، و همين بس كه او به گناهان بندگانش آگاه است. (58) بر آن كسى توكل نما كه آسمان‌‏ها و زمين و آن‌چه را كه ميان آن دو هست، در شش مرحله آفريد؛ سپس بر عرش فرمان‌روايى عالم استيلا يافت. اوست خداوند رحمان. پس به او روى بياور، و از وى كه آگاه است بپرس، كه از هرچه خبر دهد حقيقت همان است. (59) و هنگامى كه به كافران گفته شود: خداوند رحمان را سجده كنيد، مى‌‏گويند: و رحمان چيست؟ آيا چيزى را سجده كنيم كه تو ما را به سجده براى آن فرمان مى‌‏دهى؟ آنان نه تنها به اين دعوت پاسخ نمى‌دهند، بلكه اين دعوت بر گريزشان مى‌‏افزايد. (60) پر خير و بركت است آن خدايى كه منازلى را در آسمان براى خورشيد و ماه مقرّر كرد و چراغى فروزان و ماهى تابان در آن پديد آورد. (61) اوست آن‏‌كه شب و روز را در پى يكديگر آورده‌است براى كسى كه بخواهد با بازگشت به فطرت خويش معارف الهى را دريابد يا با پرستش خدا و انجام كارهاى شايسته او را سپاس‌گزارى كند. (62) بندگان واقعى خداى رحمان كسانى‌‏اند كه روى زمين با خشوع گام برمى‌‏دارند (در معاشرت با مردم فروتنى مى‌‏كنند و در برابر خدا خاضعند) و هنگامى كه نادانان با سخنى جاهلانه آنان را خطاب مى‏‌كنند، در پاسخ، سخنى مسالمت‏آميز بر زبان مى‌‏آورند. (63) آنان كسانى‌‏اند كه شب را در عبادت خدا به سر مى‏‌برند؛ گاه سر به سجده پروردگار دارند و گاه در برابر او به ‏پا ايستاده‌‏اند. (64) و كسانى‌‏اند كه مى‌‏گويند: پروردگارا، عذاب دوزخ را از ما بگردان كه عذاب آن شكنجه‌‏اى دائمى و پيوسته است. (65) به يقين، دوزخ بد جايگاه و بد اقامتگاهى است. (66) و كسانى‌‏اند كه چون مالى را هزينه كنند- چه براى خود و چه براى ديگران- نه اسراف مى‌‏كنند و نه تنگ مى‌‏گيرند، بلكه هزينه كردن آنان در حد اعتدال و ميان اين دو حالت است. (67) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛
و بندگان واقعى خداى رحمان كسانى‌‏اند كه با وجود خدا معبود ديگرى نمى‏‌خوانند و انسان را كه خدا كشتن او را حرام كرده‌است نمى‌‏كشند، مگر اين‌‏كه قتل او به حق باشد، و زنا نمى‌‏كنند، و هر كس اين كارها را انجام دهد با وزر و وبال گناهانش روبه‌‏رو خواهد شد. (68) عذابش در روز قيامت دو چندان مى‏‌شود و براى هميشه با خفّت و خوارى در آن عذاب مى‌‏ماند. (69) مگر كسانى كه از شرك توبه كنند و به يكتايى خدا ايمان بياورند و كار شايسته كنند، كه اينان را خدا بدى‌‏هاى برخاسته از گناهانشان را از دل و جانشان مى‌‏زدايد و آن‌ها را به آثارى نيكو تبديل مى‌‏كند، چرا كه خداوند آمرزنده و مهربان است. (70) هر كس از گناهانش توبه كند و كار شايسته انجام دهد، قطعا او چنان‏‌كه بايسته است به سوى خدا بازآمده و درخور اين است كه خداوند بدى‌‏هاى او را به نيكى‌‏ها مبدّل سازد. (71) و بندگان واقعى خداى رحمان كسانى‌‏اند كه در مجلس لهو و آوازه‌‏خوانى حاضر نمى‌‏شوند، و چون بر مردمى كه به گناه و كار بيهوده مشغولند، بگذرند، از آنان روى مى‌‏گردانند و مى‌‏گذرند و خود را گرامى‌‏تر از آن مى‌‏دانند كه در محفلشان حضور يابند و با آنان همنشين شوند. (72) و كسانى‌‏اند كه چون آيات پروردگارشان به آنان يادآورى شود، چشم و گوش بسته با آن‌ها روبه‏‌رو نمى‌‏شوند، بلكه در آن‌ها مى‌‏انديشند و آن‌ها را از روى بصيرت باور مى‌‏كنند. (73) و كسانى‌‏اند كه مى‌‏گويند: پروردگارا، از همسران و فرزندانمان نسلى پرهيزگار به ما ببخش كه مايه خرسندى و روشنى چشم ما باشد، و چنان كن كه در كارهاى پسنديده و دستيابى به رحمت تو از همگان سبقت گيريم و پيشوا و مقتداى تقواپيشگان باشيم. (74) اينانند كه به پاس آن‌‏كه بر اطاعت خدا و دورى از گناهان صبر كردند، درجه رفيع بهشت را به آنها پاداش مى‌‏دهند و در آن‌‏جا همواره با امورى مسرت‏‌بخش و سلامت‌‏آميز روبه‌‏رويشان مى‏‌سازند. (75) در بهشت كه جايگاه و اقامتگاهى نيكوست، جاودانه‌‏اند. (76) بگو: خدا به شما كافران اعتنايى نمى‏‌كند، چرا كه پيام او را دروغ شمرده و پيامبرش را تكذيب كرده‌‏ايد. اگر لازم نبود كه خدا براى اتمام حجّت، شما را به ايمان فراخواند، اين اندازه هم به شما توجه نمى‌‏كرد. پس زود است كه اين تكذيب شما دامن‌گيرتان شود و به عذابى دائمى گرفتار شويد. (77) 🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛