#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_شعرا نوح گفت: من چه مى‌‏دانم كه اينان پيش از ايمان آوردنشان چه مى‏‌كرده‏اند! (112) حساب آنان بر عهده من نيست تا از اعمالشان جويا شوم. اگر اهل درك باشيد، درمى‏‌يابيد كه حسابشان تنها بر پروردگار من است، زيرا او درخور سزا دادن است. (113) و من هرگز مؤمنان را از خود نمى‏‌رانم؛ (114) زيرا من جز پيامبرى كه وظيفه‌‏اش هشدار دادن آشكار به مردم است، نيستم. (115) گفتند: اى نوح، سوگند ياد مى‌‏كنيم كه اگر از دعوت خود دست برندارى، قطعا از زمره سنگ‌سارشدگان خواهى شد. (116) نوح از ايمان آوردن قومش مأيوس شد و گفت: پروردگارا، قوم من، مرا تكذيب كردند؛ (117) پس با فرستادن عذاب، ميان من و آنان سخت جدايى بيفكن و مرا و همه مؤمنانى را كه با منند، از آن عذاب رهايى بخش. (118) پس بر قوم نوح عذاب نازل كرديم، و او و كسانى را كه با وى در آن كشتى انباشته از انسان‌‏ها و حيوانات بودند، نجات بخشيديم. (119) آن‏‌گاه پس از نجات نوح و يارانش، بقيّه را غرق كرديم. (120) به راستى در اين داستان نشانه‌‏اى است بر يكتايى خدا در تدبير هستى و حقانيّت رسالت پيامبران، ولى بيش‌تر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران. (121) و قطعا پروردگار توست آن مقتدر شكست‌‏ناپذيرى كه تكذيب‌‏كنندگان را مجازات مى‌‏كند، و اوست آن مهربانى كه به حكم مهربانى‌‏اش قرآن را فرومى‌‏فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت‏‌يافتگان را نجات بخشد. (122) قوم عاد نيز پيامبران را تكذيب كردند، (123) آن‌‏گاه كه برادرشان هود به آنان گفت: آيا از عذاب الهى پروا نمى‌‏كنيد؟ (124) من براى هدايت شما فرستاده شده‌‏ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستكارم. (125) پس، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد. (126) من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى‌‏خواهم؛ مزد من جز بر عهده پروردگار جهان‏‌ها نيست. (127) آيا به عبث، بى‏آن‏‌كه شما را نيازى باشد، بر هر بلندى خانه‌‏اى رفيع كه همچون علامتى نمايان است بنا مى‌‏كنيد؟ (128) و كاخ‌‏هاى رفيع و استوار براى خود مى‌‏سازيد بدان اميد كه جاودانه بمانيد؟ (129) و هنگامى كه شدّت عمل به خرج مى‌‏دهيد، هم‌چون گردن‌كشان زياده‌‏روى مى‌‏كنيد؟ (130) پس، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد. (131) و از آن‌‏كس كه شما را به نعمت‌‏هايى كه مى‌‏دانيد مدد كرده‌است، پروا بداريد؛ (132) همو كه شما را به دادن دام‌‏هاى فراوان و پسرانى چند مدد كرده‌است. (133) و شما را به بوستان‌‏ها و چشمه‌‏سارانى بسيار، يارى رسانده‌است. (134) آرى، از او پروا كنيد، زيرا من بر شما به سبب اين كفر و ناسپاسى از عذاب روزى بزرگ بيم‌ناكم. (135) عاديان گفتند: چه ما را پند دهى چه از پنددهندگان نباشى، براى ما يكسان است؛ بدان كه ما به تو ايمان نخواهيم آورد. (136) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۳۷۲ مستکبران حتّی از انبیاء نیز توقّع طرد فقرای گمنامِ با ایمان را داشتند و همۀ انبیاء دست رد به این پیشنهاد می ‏زدند. خداوند در آیۀ ۲۸ سورۀ کهف به پیامبر اکرم (صلوات اللَّه علیه) دستور می ‏دهد: «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً» خود را با مؤمنانی که هر صبح و شام خالصانه خدا را می‏ خوانند قرار بده و به خاطر رسیدن به زینت‏ های دنیا از آنان چشم‏ پوشی نکن و از غافلان و هواپرستان و متجاوزان پیروی نکن.  جملۀ «مِنَ الْمَرْجُومِینَ» به جای «لنرجمنک»، نشان می ‏دهد که قبل از حضرت نوح نیز افرادی را سنگسار نموده بودند. پیام‌های سورۀ شعرا - آیات ۱۱۴ - ۱۱۸: ۱. با پیشنهادات و توقّعات نابه جای متکبّران، قاطعانه برخورد کنید. (طرد فقرای با ایمان جایز نیست، حتّی اگر به قیمت ایمان‏آوردن گروهی دیگر باشد) «وَ ما أَنَا بِطارِدِ»  ۲. ملاک ارزش، ایمان است، نه جایگاه اجتماعی و اقتصادی. «وَ ما أَنَا بِطارِدِ»  ۳. جاذبه باید در حدّ اعلی باشد، ولی دافعه تنها در موقع ضرورت لازم است. «وَ ما أَنَا بِطارِدِ»  ۴. بیم و هشدار و انذار انبیا، بیش از بشارت آنان است. در قرآن جمله‏ی «إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ» آمده، ولی جملۀ «ان انا الا بشیر» نیامده است.  ۵. ترساندن غافل از خطرها، بهترین شیوۀ ارشادی است. «إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ»  ۶. یکی از مهم‏ ترین حربه‏ های مخالفان انبیاء تهدید است. «مِنَ الْمَرْجُومِینَ»  ۷. سنگسار کردن، یکی از قدیمی ‏ترین انواع شکنجه ‏هاست. «مِنَ الْمَرْجُومِینَ»  ۸. در برابر تهدیدهای دشمن به خدا متوسّل شویم. «قالَ رَبِّ»  ۹. نالۀ حضرت نوح به خاطر تکذیب مکتب بود، نه تهدید و سنگسار. «رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ» و نفرمود: «یرجمون»  ۱۰. خشونت نااهلان، از عواطف پدری و برادری شما نکاهد. «إِنَّ قَوْمِی»  ۱۱. گره گشا خداست. «فَافْتَحْ»  ۱۲. اوّل برای حلّ مشکلات مردم و جامعه دعا کنید، بعد برای نجات خود. «فَافْتَحْ نَجِّنِی»  ۱۳. با وجود تهدید و خفقان، گروهی از مردم به انبیاء ایمان می ‏آوردند. «وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»  ۱۴. آنچه مهم است، همراهیِ عملی و مکتبی است، نه فیزیکی و ظاهری. «وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»  ۱۵. مؤمنین مشمول دعای انبیاء هستند. «نَجِّنِی وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»  ۱۶. ایمان به تنهایی کافی نیست، پیروی و همراهی لازم است. «وَ مَنْ مَعِیَ» چنان که در موارد دیگر نیز قرآن می ‏فرماید: «وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ» (هود، ۵۸، ۶۶ و ۹۴) حضرت هود مردم را هم به خدا متوجّه کرد: «فَاتَّقُوا اللَّهَ» هم به نبوّت: «وَ أَطِیعُونِ» و هم به معاد: «إِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ»  مراد از روز بزرگ در این جا، همان قیامت است، گرچه در داستان حضرت شعیب به دنیا نیز روز عظیم گفته شده است. «فَأَخَذَهُمْ عَذابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کانَ عَذابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ» عذاب روز ابرِ آتش بار آنان را گرفت که آن عذاب روز بزرگی بود. (شعراء، ۱۸۹) پیام‌های سورۀ شعرا- آیات ۱۳۲ - ۱۳۶‌: ۱. تقوا بهترین راه تشکّر از خداوند است. «وَ اتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُمْ»  ۲. هر کس خود می ‏داند چقدر مورد لطف خداوند قرار گرفته است. «أَمَدَّکُمْ بِما تَعْلَمُونَ»  ۳. کاخ ‏ها و ساختمان‏ های قوم عاد، با دامداری و باغ ‏ها و چشمه‏ ها همراه بود.«بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً ... بِأَنْعامٍ ... جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ»  ۴. اگر آمادگی و قابلیّت نباشد، موعظۀ انبیاء نیز اثری ندارد. «سَواءٌ عَلَیْنا» منبع: محسن قرائتی، تفسیر نور، ج‏۸، صفحات ۳۴۱ - ۳۵۰ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

☀️ به نام پروردگار راه نما و هادی سلام بر شما لحظه های زیباتون به خیر و نیکی امروز و هر روزتون زیبا در روز عرفه، دست های خود را به سوی آن بی نیاز بالا می بریم و پیوسته دعا می کنیم: خدایا! غروب این روز را با غروب گناهانمان یکی گردان. التماس دعا در لحظات قشنگ خلوتتان . . . 🌺اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم🌺 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🌹🌹 ✅ سلام و ادب روز پنجشنبه زیبایتان به خیر 🌺اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُمْ🌺 ✅ ذکر روز پنجشنبه : لااِلهَ اِلَّا الله المَلک الحقُّ المُبین ( معبودی جز خدا نیست پادشاه حق آشکار )۱۰۰مرتبه. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن 🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹 آیات صفحه🌹(373)🌹را تلاوت کرده و به پیامبران، اماممان و خانم فاطمه الزهرا(س)و خانم معصومه(س)هدیه می نماییم: ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه‌ی ۳۷۳ جزء #۱۹ #سوره‌_مبارکه_الشعرا #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🎙ترجمه‌ گویای فارسی 📖صفحه ۳۷۳ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه ۳۷۳ با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_شعرا اين چيزهايى كه تو ما را بدان فرامى‌‏خوانى، جز شيوه مردمان نخستين كه اهل خرافات بودند چيزى نيست. (137) و ما هرگز عذاب نخواهيم شد و رستاخيزى در كار نيست. (138) پس هود را تكذيب كردند و ما هم آنان را به عذاب هلاك كرديم. به راستى در اين داستان نشانه‌‏اى بر يكتايى خدا و حقانيت رسالت پيامبران است، ولى بيش‌تر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران. (139) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شكست‌‏ناپذيرى كه تكذيب‌‏كنندگان را مجازات مى‌‏كند، و اوست آن مهربانى كه به حكم رحمتش قرآن را فرومى‌‏فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت‌‏يافتگان را نجات بخشد. (140) قوم ثمود نيز پيامبران را تكذيب كردند، (141) آن‏‌گاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: آيا از عذاب الهى پروا نمى‌‏كنيد؟ (142) همانا من براى هدايت شما فرستاده شده‌‏ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستكارم. (143) پس، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد. (144) من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى‌‏خواهم؛ مزد من جز بر عهده پروردگار جهان‌‏ها نيست. (145) آيا گمان مى‌‏كنيد كه در اين نعمت‌‏هايى كه شما را در اين سرزمين فراگرفته‌است، ايمن از هركيفرى واگذارده مى‌‏شويد؟ (146) و شما را در بوستان‌‏ها و چشمه‏‌سارانى [فراوان‏]، (147) و در كشتزارها و درختان خرما كه شكوفه‌‏هايى بهم تنيده و بر هم نشسته دارند، به حال خود رها مى‌‏كنند و حساب و كتابى در كار نيست؟ (148) آيا كوه‌‏ها را مى‌‏تراشيد و ماهرانه از آن‌ها خانه‌‏هايى [استوار] مى‌‏سازيد و گمان مى‌‏كنيد كه خداوند به سراغ شما نخواهد آمد؟ (149) پس، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد. (150) و از سران اسرافكار خود فرمان مبريد و پيرو راه و رسم آنان مباشيد؛ (151) همانا كه در زمين تبه‌كارى مى‌‏كنند و در پى اصلاح امور نيستند. (152) ثموديان گفتند: اى صالح، جز اين نيست كه تو از كسانى هستى كه سخت جادو شده‌‏اند و بر اثر آن عقل خود را از دست داده‌‏اند. (153) تو جز بشرى مانند ما نيستى و اگر بشر درخور وحى بود مى‌‏بايست به ما نيز وحى شود. اگر از راستگويانى و واقعا از جانب خدا آمده‌‏اى، معجزه‌‏اى براى ما بياور. (154) صالح (به درخواست قوم خود، از دل كوه شترى ماده بيرون آورد و) گفت: اين ماده شترى است كه سهمى از آب اين سرزمين حق اوست و سهم روزى معيّن نيز حق شماست. (155) [او را از حقّش محروم نكنيد] و هيچ گزندى به او نرسانيد كه عذاب روزى بزرگ شما را فرومى‏‌گيرد. (156) امّا ثموديان شتر را پى كردند و كشتند و ديرى نگذشت كه با ديدن نشانه‏‌هاى عذاب پشيمان شدند. (157) پس، آن عذاب موعود آنان را فروگرفت. به راستى در اين داستان نشانه‌‏اى است بر يكتايى خدا و حقانيّت رسالت پيامبران، ولى بيش‌تر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران. (158) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شكست‌‏ناپذيرى كه تكذيب‌‏كنندگان را مجازات مى‌‏كند، و اوست آن مهربانى كه به حكم رحمتش قرآن را فرومى‌‏فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت‏‌يافتگان را نجات بخشد. (159) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکات تفسیری صفحه ۳۷۳ نیست.  ب: این خانه‏ های بلند بر روی تپه ‏ها و سایر کارهای ما، شیوۀ نیاکان ماست.  ج: این تکذیب و بت ‏پرستی ما، همان تکذیب و بت ‏پرستی نیاکان ماست.  قرآن، بارها از اکثریّت مردم انتقاد کرده است. در این سوره نیز چند بار آیه «وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ» در پایان نقل تاریخ انبیاء بیان شده است. پیام‌های سورۀ شعرا - آیات ۱۳۷ - ۱۴۰‌: ۱. سابقه و رفتار نیاکان، دلیل حقّانیّت نیست. «إِنْ هذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ» (در صورتی که مراد از «هذا»، رفتار مشرکان باشد)  ۲. تقلید نابه جا و تعصّب، مانع پند پذیری است. «سَواءٌ عَلَیْنا أَ وَعَظْتَ ... إِنْ هذا»  ۳. انحراف نیاکان، زمینۀ انحراف نسل‏ های بعدی است. «إِنْ هذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ»  ۴. گاهی بت ‏پرستی و هر رفتار دیگر، جزو جوهرۀ انسان می ‏شود. (کلمۀ «خُلُقُ» به معنای روحیّۀ ثابت است.)  ۵. بت ‏پرستان، انحراف خود را با شیوۀ نیاکان توجیه و از خود سلب مسئولیّت می ‏کردند. «وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ»  ۶. سرنوشت انسان به دست خود اوست. «فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْناهُمْ»  ۷. از تکذیب و هلاکت دیگران عبرت بگیرید. «لَآیَةً»  ۸. اکثریّت، شما را فریب ندهد. حقّ را در زیادی جمعیّت جستجو نکنید، ملاک شناخت حقّ و باطل، کمیّت نیست. «وَ ما کانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ» ثمود، هم کشاورزی خوبی داشتند، «فِی جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ وَ زُرُوعٍ» هم تمدّن و خانه ‏سازی «مِنَ الْجِبالِ بُیُوتاً» و هم رفاه و امنیّت. «فارِهِینَ ... آمِنِینَ»  کلمۀ «طلع» به شکوفۀ خرما گفته می ‏شود که قبل از میوه طلوع می‏ کند و گاهی به نوبَر و اوّلین خرما نیز گفته می ‏شود.  «هَضِیمٌ» به معنای شکوفۀ لطیف و بر هم نشسته است. یعنی شکوفه‏ های خرما از انبوهی و پر حاصلی و طراوت بر هم سوار شده است.  با اینکه کلمۀ «جَنَّاتٍ» شامل درخت خرما نیز می‏ شود، ولی نام درخت خرما جداگانه برده شده است، که شاید اشاره به اهمیّت خرما در میان قوم ثمود بوده است.  کلمۀ «فارِهِینَ» می ‏تواند از کلمۀ «فره» به معنای شادی باشد که «بُیُوتاً فارِهِینَ» یعنی در خانه ‏ها سرمست بودند و می ‏تواند از ریشۀ «فراهت» به معنای مهارت باشد که «بُیُوتاً فارِهِینَ» یعنی با مهارت خانه‏ هایی را از کوه ‏ها می‏ تراشیدند. پیام‌های سورۀ شعرا - آیات ۱۴۶ - ۱۵۲‌: ۱. به زندگی مرفّه دنیا مغرور نشوید. «أَ تُتْرَکُونَ ... آمِنِینَ» رفاه امروز نشانۀ رضای خداوند از شما نیست. (نعمت‏ های مادّی پایدار نیست).  ۲. توجّه به ناپایداری دنیا، وسیلۀ تقواست. «أَ تُتْرَکُونَ ... فَاتَّقُوا اللَّهَ»  ۳. لازمۀ تقوا، پیروی از انبیاء و دوری از اطاعت مسرفان است. «فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ وَ لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ»  ۴. امنیّت، اقتصاد و رفاه، اگر با پیروی از رهبر معصوم همراه نباشد زمینۀ فساد خواهد شد. «آمِنِینَ، جَنَّاتٍ، عُیُونٍ، زُرُوعٍ، بُیُوتاً، فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ»  ۵. انسان در برابر نعمت ‏ها رها نیست، بلکه مسئولیّت دارد. «جَنَّاتٍ، عُیُونٍ، زُرُوعٍ، بُیُوتاً، لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ»  ۶. اسرافکار، صلاحیّت رهبری جامعه را ندارد. «لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ»  ۷. انبیاء در مصرف ‏گرایی مردم حسّاس بودند. «لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ»  ۸. در برابر سرمایه داران اسرافگر، کرنش نکنید. «لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ»  ۹. تولّی‏ و تبرّی باید با هم باشد. «أَطِیعُونِ لا تُطِیعُوا»  ۱۰. اسراف، فساد است و اسرافکار، مفسد. «الْمُسْرِفِینَ الَّذِینَ یُفْسِدُونَ»  ۱۱. از مرفّهان بی‏ درد، امید اصلاح نداشته باشید که اصلاح تنها در سایۀ مکتب انبیاست. «وَ لا یُصْلِحُونَ»  ۱۲. اسرافکاران، کار خود را توجیه می‏ کنند و خود را صالح می ‏دانند. «لا یُصْلِحُونَ» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛