بخش اول : روستاهایی نظیر حیه، بنوار، اسلام آباد، سرقلعه، گلدشت، ده اسفندیار و قلعه نر روستاهایی در بخش زز و ماهرو هستند که همانند سایر روستاهای مناطق محروم کشور در مقطعی حتی از حداقل امکانات اولیه نیز محروم بودند تا اینکه در دهه شصت به همت جهاد سازندگی و همیاری مردم صاحب آب شرب لوله کشی شدند البته نه به شکل امروزی که در هر خانه چند شیر آب وجود دارد بلکه هر چند خانواری که در کنار هم زندگی می کردند با هم یک شیر آب داشتند که بعد ها با پیگیری مردم و گسترش خدمت رسانی به شکل امروزی درآمدند. این روستاها با افزایش جمعیت و نوسازی و ساخت و سازهای جدید و احداث سرویس بهداشتی و حمام نیاز بیشتری به آب پیدا کردند اما هر چه نیاز روستا به آب بیشتر می شد شبکه آبرسانی و مخزن های ذخیره آب فرسوده تر می شدند و آب کمتری را به روستا می رساندند که این کمبود آب رفته رفته باعث مشکلاتی برای اهالی می شد که گاهی به درگیری و نزاع هم منتهی می شد و صلح، صفا و صمیمیت روستا را تحت الشعاع قرار می داد و تعداد زیادی از اهالی راه چاره را در مهاجرت از روستا به شهر یافتند. البته این مردمی که ولایت مدار و انقلابی و امیدوار به خدمات نظام بودند بیکار ننشستند و با پیگیری های مداوم دنبال آبادانی محل زندگی‌شان بودند و تلاش میکردند شبکه آب رسانی و وضعیت آب شربشان را بهبود دهند تا اینکه به لطف خدا و در سایه نظام مقدس جمهوری اسلامی و مطالبه ی این مردمان رنج کشیده مسئولان مربوطه به فکر افتادند تا این خواسته(مشکل آب شرب) روستائیان با صفا را اجابت کنند و با ردیف بودجه و مشخص شدن پیمانکار عملیات اجرایی شبکه جدید آبرسانی به روستاهای نامبرده را شروع کردند و مردمان این دیار از این خدمت دولت و نظام خشنود و خرسند گردیده و در پوست خود نمی‌گنجیدند مخزن های آب یکی پس از دیگری در روستاها مستقر می‌شدند و کانال ها و لوله های آبرسانی در مسیر روستاها خودنمایی می کردند و مردم رنج بی آبی را به امید فردایی بهتر تحمل می کردند و خشنود شده بودند از پایان مرارت های بی آبی ... پیشرفت تقریبا صد در صدی پروژه اگرچه نویدبخش بود؛ اما متاسفانه مخازن و لوله های آن هیچ وقت رنگ آب به خود ندیده و ادامه کار به بهانه کمبود بودجه و اما البته در سایه ی انفعال برخی مدیران و مسئولان متوقف گردید . . . لوله های آب رها شده در برخی مناطق مورد دستبرد افراد سودجو قرار گرفت و مابقی هم سرنوشت نامعلومی دارند . . ‌. بخش دوم : به برکت انقلاب اسلامی نهادهای کمک رسان زیادی در جهت ارائه خدمت بی منت به مردم وارد میدان شدند و در همه ابعاد خود را وقف یاری رساندن به محرومان نمودند که یکی از این نهادها بنیاد علوی ست که برای زدودن گرد و غبار محرومیت به جای جای نقاط محروم میهن اسلامی سفر می کنند و با تمام توان در رفع محرومیت ها می کوشند... چند سالیست که این فرشتگان نجات به زز و ماهرو دیار سرشار از مهر و محبت اما به شدت محروم از خیلی از امکانات در شهرستان الیگودرز قدم گذاشته اند و با تلاش های شبانه روزی در حال خدمت رسانی هستند: مسجد می سازند، خانه ی عالم میسازند؛ جهیزیه می دهند، به راه سازی کمک می کنند ؛ بسته های معیشتی توزیع میکنند ؛ قنات لایروبی میکنند و هزاران خدمت دیگر که البته بی منت ارائه میشود ... این عزیزان با سفر به زز و ماهرو و دیدن رنج بی آبی مردم روستاهای حیه، بنوار، اسلام اباد، سرقلعه، گلدشت، ده اسفندیار و قلعه نر به فکر راه و چاره گشتند و با پیگیری های مداوم توانستند اعتباری معادل ۲۰ میلیارد ریالی را جهت تکمیل پروژه آبرسانی این روستاها جذب کنند. اما ظاهرا برخی از مدیران شمردن دندان های اسب پیشکش برایشان اهمیت دوچندانی دارد و این هدیه در جهت کمک به مردم را قابل ندانسته و اراده‌ای برای پایان دادن به رنج مردم ندارند.... حال سوال مردم از مسئولان استانی و شهرستان اینست که چرا به این دست از مشکلات رسیدگی نمی‌کنند. آیا سو مدیریتی یا مدیریت غلط و عدم عمل به وعده‌ها مردم را دچار یاس و ناامیدی نمی‌کند و مقدمات نارضایتی مردم را فراهم نمی‌آورد؟ آیا مدیران و مسئولان مربوطه در خصوص این کاستی ها پاسخگو خواهند بود ؟ منتظر می مانیم . . . مجمع مطالبه گران بخش زز و ماهرو و شهر شول آباد #مطالبه_گران_بخش_زز_ماهرو #عدالت_طلبی #عاشورای_حسینی #دشت_کربلا #انقلابی_جهادی کانال خبری مجمع مطالبه گران شهرستان الیگودرز @dadrasane_aligudarz