‌ آنانانی که فقط "بابا به مامان چیزی نگو" را می‌بینند، زاده‌ی عمل همین دمیدگان در ساز تفرقه هستند. درست که آدمی باید هوش و شنونده باید عقل داشته باشد؛ امّا از وقاحت و دریدگیِ و عذاب آخرت آن‌دمیدگان در ساز تفرقه و دوقطبی‌ها چیزی کم نمی‌شود.

ما را برای زندگی معمولی خلق نکرده‌اند؛ حقیقت ما آدمیان، حیفِ این دنیای معمولی است.

‌ آنان که به مصاف خویشتن می‌روند، برندگانِ کارزار هستی‌اند؛ از خویش تهی‌شدگانی که حسرت افلاک را روی خاک برانگیخته‌اند. فرقی نمی‌کند که مردمان به آنان اقبالی داشته باشند یا نه. آنها مُهر عشق بر پیشانی حک می‌کنند و جرعه‌جرعه جام‌های خونِ جگر سر می‌کشند. ققنوسی که از خاکستر نیستی سر برآورد، در افقی بال می‌گشاید که دست ادراک کرکسان به آن نمی‌رسد. - کهکشان‌نیستی، @M_h_esfahani -

نگذارید برای ایام پیری-

پروردگارا ببخش آن را که با اعمال خود، زخم به زخم خود را ساخته است و ویرانه هم ساخته است!

- حُ‌س‌‌ی‌ن داره دل می‌بره :)

‌ خبر داری که تو رفتی، به کوچه‌گردی افتادم به من از تو فقط هجران رسید، آن هم چه هجرانی.. - علی‌اکبرلطیفیان

آدم، آه‌دم، آه و دم؛ هر دم و بازدم، آه.

این ایام که ولادت حضرت مادر رو داریم ولادت نور دو عالم رو داریم ولادتِ بهونه‌ی هستی الهی از دست مادر صله ای بگیرید که نور علی نور بشه زندگیتون :)

‌ مردان خدا پردهٔ پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند همت طلب از باطن پیران سحرخیز زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند کوتاه نظر غافل از آن سرو بلند است کاین جامه به اندازهٔ هرکس نبریدند مرغان نظرباز سبک‌سیر فروغی از دامگه خاک بر افلاک پریدند - فروغی بسطامی [ شعر کامل ]