قابل توجه آقایان علما و فقها و اساتید معزز اقتصاد اسلامی مردم (عرف) پول هایشان را به بانک #امانت می دهند. هر چند ممکن است گفته شود هنگام باز کردن حساب در بانک امضا کرده اند که #قرض_الحسنه است! اما توجه داشته باشید که در جامعه امروز بدون حساب بانکی مردم از زندگی ساقط می شوند و بسیاری از حقوقشان (مثل یارانه و ...) را نمی توانند دریافت کنند. همان یارانه را هم که دولت به حسابشان می ریزد باز هم بانک با عنوان قرض الحسنه در نظر می گیرد و با این سپرده های مردم #خلق_پول می کند. وقتی پول های مردم به صورت امانت نزد بانک است بانک شرعا حق #تصرف در آن را ندارد. چطور این اجازه به بانک ها داده شده که از پولی که نزد آنها #سپرده (امانت) گذاشته شده کسب سود کنند و در آن دخل و تصرف کنند؟ اساسا عبارت "#سپرده_قرض_الحسنه" یک عبارت غلط و متناقض است. کجای فقه ما چنین عقدی داریم؟ چطور ممکن است یک عقد هم #ودیعه باشد هم قرض؟ چطور چنین چیزی را فقه شیعه #امضا کرده است؟ والله اعلم ✍️حسین عباسی فر https://eitaa.com/tasrih