زاهدی مهمان پادشاه بود ، وقتی که غذا آوردند، کمتر از معمول و عادت خود از آن خورد و هنگامی که مشغول نماز شد، بیش از معمول نمازش را به درازا کشید تا بر گمان نیکی شاه به او بیفزاید. ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کاین ره که تو می روی به ترکستان است هنگامی که به خانه اش بازگشت، سفره غذا خواست تا غذا بخورد. پسرش که جوانی هوشمند بود به او رو کرد و گفت : مگر در نزد شاه غذا نخوردی؟ زاهد پاسخ داد: در حضور شاه چیزی نخوردم که روزی به کار آید. پسر به او گفت: پس نمازت را نیز قضا کن که نمازی نخواندی تا به کار آید! ای هنرها گرفته بر کف دست عیب ها برگرفته زیر بغل تا چه خواهی گرفتن ای مغرور روز درماندگی به سیم دغل #گلستان_سعدی #در_اخلاق_درویشان