اگر چه چشمِ تري زير آن قدم داريم دوباره مثل دو چشمت هواي غم داريم نگاهِ فاطمه ما را رعيتت كرده هزار شكر كه ما نسبتي به هم داريم دوباره مادرتان چاي روضه را دم كرد دوباره بين حسينيه و تو دم داريم دوباره وقتِ زمين خوردنِ تو آمده است دوباره يك دهه غم هاي پشتِ هم داريم تو بوي كرب و بلا مي دهي... بيا بنشين تو شالِ خاكي و ما حسرتِ حرم داريم از آن زبانِ مقدس از آن لبانِ كبود اميد گفتنِ يك بار نوكرم داريم براي آنكه بسوزيم شعله مي خواهيم براي آنكه بميريم گريه كم داريم بيا به خاطر ام البنين بده اذني كه كشته گانِ شب روضه ي علمداريم

☝️سفر زیارتی مشهد مقدس به صورت کاملا رایگان

السلام علیک یا امیر المومنین خوشا آنانکه بر سر سایبان از پرچمی دارند به گرمای بیابان هم بهشت خرمی دارند کسانی که به دنبال خدای خویش میگردند مگر غیر از تماشای علی دیگر غمی دارند خوشا آنانکه باور کرده اند رزق از نجف آید و بر این باور خود اعتقاد محکمی دارند علی گویان نمی جویند امواج تعلق را از این دریای دنیا بهره به قدر نَمی دارند درِ این خانه چه از دور یا نزدیک فرقی نیست همیشه یک اویسی یا همیشه میثمی دارند همین ساعت که ما در حسرت یک بوسه میسوزیم کسانی در نجف پیش ضریحش عالمی دارند

#ورود_کاروان_به_کربلا قدری به سینه آه برایم بیاورید پیراهن سیاه برایم بیاورید اخبار بین راه برایم بیاورید تربت ز قتلگاه برایم بیاورید دارد حسین می‌رود انگار کربلا دارد دل رسول خدا می‌شود مذاب می‌ریزد اشک روضه ز چشم ابوتراب شد نوحه‌های فاطمه هم‌ نالۀ رباب کودک چقدر می‌خورد از نهر آب، آب دارد عجیب قصۀ غمبار، کربلا این نالۀ دمادم زهرای اطهر است زینب بدان که کرب و بلا پر ز لشگر است تا چند روز بعد، حسینِ تو بی سر است آن‌روز روز غارت خلخال و معجر است بدتر ز روضۀ در و دیوار، کربلا گریان توست مادر تو ای حسین من بر نیزه می‌رود سر تو ای حسین من گردد اسیر، خواهر تو ای حسین من گردد یتیم، دختر تو ای حسین من تا شام و کوفه همره اغیار، کربلا عباس من! تو دور و بر کاروان بمان همراه زینب و کمک بانوان بمان پشت و پناه لشگر و پیر و جوان بمان پیش حسین من به تمام توان بمان بی تو نداشت سید و سالار، کربلا این قافله به سوی شهادت روانه است شب‌نامه‌های مردم کوفه بهانه است از غربت حسین هزاران نشانه است در انتظار زینب من تازیانه است زینب کجا و کوچه و بازار، کربلا ✍️ #محمود_ژولیده https://eitaa.com/joinchat/525729794C288420984e

مشکی می پوشم گرم چاووشم

مشکی میپوشم گرم چاووشم محمد الجنامی

باز این چه شورش است و چه ماتم شروع شد آقا بیا که ماه محرم شروع شد لطف دعای توست اگر دم گرفته ایم قد قامت الحسین در عالم شروع شد ما آمدیم دربدر جدتان شویم باز اعتکاف ده شبه غم شروع شد *از امام صادق علیه السلام سوال کرد گفت: آقاجان! اگه کسی از دنیا بره یا کشته بشه وقتی که بمیره تازه براش نوحه میکنن، شما ده روز جلوتر...؟ آقا فرمود: چه حرفیه میزنی؟ شب اول محرم پیراهن جد غریب ما رو، پیراهنی که پاره پاره ست. یه جای سالم نداره ملائکه از عرش آویزان میکنن این پیراهن رو. ما با چشم دل نه، با چشم بصر می بینیم و گریه می کنیم. ما از نبودنت به خدا شِکْوه می کنیم اصلا نبود توست که ماتم شروع شد آقا بیا که گریه تو شور می دهد وقتی زمان بارش چشمم شروع شد ما گریه می کنیم تو تطهیرمان کنی با گریه بود توبه آدم شروع شد *این همه سال گریه میکرد آدم، اما گریه اش این جهتی نبود. گریه میکرد، طلب توبه داشت اما خبری نمی شد. تا جبرئیل نازل شد، آدم! میخوای خدا توبه ات رو قبول کنه؟ چرا که نه؟ سال هاست دارم گریه میکنم التماس میکنم. اینطوری که من میگم خدا رو قسم بده،" یا حمید بحق محمد، یا عالی بحق علی ، یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن." تا اینجا هی آدم تکرار میکنه، دلش داره روشن میشه، نورانی میشه. تا رسید به این"یا قدیم الاحسان بحق الحسین" یه مرتبه دلش زیر و رو شد. صدا زد جبرئیل این چه اسمی بود انگار دلمو پاره پاره کردن گفت: برات میگم. اصلا اومدم اینجا برات روضه بخونم. این پسر پیامبر آخرالزمان حسینه. یه روز با زن و بچه دعوتش میکنن. اگه قرار بود شعری اونجا آدم بخونه حتما اینو میگفت. اما... ادامه 👇

اگه قرار بود شعری اونجا آدم بخونه حتما اینو میگفت. اما...* « از آب هم مضایقه کردند کوفیان...» قدری بیا ورق بزن آقا لهوف را آتش بزن دل همه را غم شروع شد روضه بخوان که قصه بیچارگی ماست با روضه های بردن خاتم شروع شد بی اختیار از غم او آه می کشیم * آه می کشیم برا کِی؟ برا چه موقع...؟ * وقتی که غارت تن دَرهم شروع شد این روضه ها مقدمهٔ داغ کربلاست زینب، تمام زندگی اش روی نیزه هاست

دوست دارم هرچه دارم خرج این ماتم کنم چشم هایم را دخیل گریه ی نم نم کنم زودتر می آیم آقا پای کار روضه ات تا بساط چای بعد از روضه ات را دم کنم حق بده آقا به عشق پرچمِ بر گنبدت دور تا دور اتاقم را پر از پرچم کنم شکل اعمالم به تو اصلا نمی آید... قبول باید این بار گناهان خودم را کم کنم گریه ی من که به درد زخم های تو نخورد اشک می خواهم به زخم پیکرت مرهم کنم دست من جز دامنت آقا به جایی بند نیست جا بده من را کنارت، تا دلی مُحکم کنم در میان گریه ها زهرا صدایم را شنید مادرت داده اجازه گریه بر این غم کنم من اگر عمرم شود خرج سه ساله بهتر است آمدم پای همین دختر قدم را خم کنم با خودش می گفت: بابایم می آید، کاش که دست کم فکری برای این سر و وضعم کنم