🔴جای خالی نگاه توحیدی 🔰این روز ها سرتیتر همه اخبار خلاصه شده است در #کرونا_ویروس؛ از بخش های مختلف خبری صدا و سیما گرفته تا شبکه های اجتماعی و مطبوعات همه دست به کار تولید بسته های آموزشی بهداشتی شده اند و با متخصصین متبحّر و صاحب نام پزشکی به گفت و گو نشسته اند که چگونگی خود مراقبتی را به مردم بیاموزند. 🔰در کنار سیاست های به جای بهداشتی، سیاست دیگری نیز به موازات دنبال می شود که همانا تزریق آرامش به مردم و هراس زدایی از افکار عمومی است. جای هیچ تردیدی نیست که همه این ها مواردی ضروری، اصولی و صحیح است. اما به نظرم جای یک نکته حیاتی در بین این همه تولید خالی مانده است. #نگاه_توحیدی اقتضای دیگری دارد. 🔰بر اساس چنین دیدگاهی منطقی است که ما مأموریم به رعایت تکلیف که در این مورد خاص رعایت اصول بهداشتی است. اما آیا همه ی ماجرا همین است؟ در کشوری که مهد تشیّع است و همه هویّتش بر مبنای اعتقاد به توحید و نبوّت و امامت بنیان نهاده شده است؛ در فرهنگی که توسل و استمداد از اهل بیت علیهم السلام از ارکان لایتغیّر آن تعریف شده، آیا می توان برای رفع و دفع بلایا این مهم را به حاشیه راند؟ 🔰آیا می توان به کلمه مبارک «شافی» تمسّک نجست و در کنار توصیه های بهداشت جسمی از ضرورت بهداشت معنوی و طهارت قلبی به عنوان ام الامراض سخن نراند؟ 🔰آیا می توان به آیات زیادی از قرآن کریم بی اعتنا بود که در آن ها رعایت تقوا را شرط سالم زیستن و دور شدن سختی ها و بلایا خوانده است؟ 🔰به راستی چرا در مهد تشیع و در عرصه #رسانه_ملی معنویات اینقدر سمبلیک و حاشیه ای و جدا از بطن زندگی مردم نگاه می شود؟ و در هیچ جای سخنان فلان وزیر و معاون در کنار توصیه های مراقبتی نمی توان اثری از توصیه به ذکر و دعا و توسل برای رفع بلایا را دید؟! 🔰اکنون که به ماه رحمت خداوند وارد شده ایم، بهتر آنست که به نغمه جانانه او دل بسپاریم و در کنار اعلام بسیج بهداشتی برای شکست کرونا، بسیج فراگیر توسل به خدای متعال و اولیای طاهرینش و #تلاوت_قرآن را تبلیغ کنیم و به همگان گوشزد کنیم که یگانه موثر بی رقیب عالم اوست و گریزی ازین نیست که انسان آفریده شده در رنج، دست فقیر خود را به آستانه کریمانه او دراز کند و از واسطه های خیر و برکت و رحمت مورد وثوق او استمداد طلبد؛ تا به نگاه کریمانه اش، این بلا و سایر بلایای طبیعی و غیر طبیعی را ازین مرز و بوم رفع و دفع نماید! 🔰که فرمود: «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا» با نگاه توحیدی و توسل به طبیبان الهی از بیماری های جسمی و روحی ، برای تمام مومنین و مومنات طلب عافیت کنیم .

#درمان_بیمار_کرونایی در حال مرگ با طب اسلامی بیمار ۷۴ ساله ، که پزشکان قطع امید کرده بودند #حجامت #سلامت #کرونا_را_شکست_میدهیم #کروناویروس #کرونا_خطرناک_نیست #کرونا_قم #کرونا_ایران #کرونادرایران #کرونا_ویروس #طب_اسلامی #طب_سنتی #سلامت #تبریزیان #ضیائی #روازاده #طب_اسلامی_ایرانی @tebeslami

⁉️آیا #دین_کونتز چهل سال پیش بیماری #کرونا_ویروس را پیش‌بینی کرده است؟‌ در چند روز اخیر مطالب فراوانی درباره رُمان « #چشمان_تاریکی» نوشته دین کونتز، داستان‌نویس آمریکایی، پخش می‌شود دال بر اینکه گویا وی چهل سال پیش شیوع بیماری #کروناویروس را با نام «ووهان ۴۰۰» پیش‌بینی کرده است. [۱] کتاب دین کونتز رُمان تخیلی است. ژانر ویروس آخرالزمان The Armageddon virus، که سبب مرگ‌ومیر بسیاری از مردم جهان می‌شود، سوژه جذابی است و از دهه‌های پیشین داستان و فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی فراوانی با این موضوع ساخته شده است. [۲] بنابراین، سوژه‌ای که دین کونتز برگزیده بدیع نیست و سابقه مفصل دارد. آنچه سبب شده در روزهای اخیر کتاب دین کونتز شهرت یابد به دو دلیل است:‌ اول، اعلام سال ۲۰۲۰ بعنوان زمان شیوع بیماری؛ دوم، انتخاب نام « #ووهان ۴۰۰» برای ویروس خود و شیوع آن از آزمایشگاهی در شهر #ووهان_چین. انتخاب سال ۲۰۲۰ بعنوان زمان شیوع « #ویروس_آخرالزمان» نیز بدیع نیست. پیش از دین کونتز کسانی بودند که سال‌های مختلفی را بعنوان زمان آخرالزمان اعلام می‌کردند از جمله خانم جین دیکسون، پیش‌گو و منجم خودخوانده آمریکایی (متوفی ۱۹۹۷)، که سال ۲۰۲۰ را زمان آخرالزمان می‌دانست. [۳] درباره نام «ویروس ووهان ۴۰۰» نیز پیشگویی در کار نیست. کتاب دین کونتز ابتدا در سال ۱۹۸۱ منتشر شد. آن زمان شروع دوران ریاست جمهوری #رونالد_ریگان و اوج دوران «جنگ سرد» دو بلوک آمریکا و شوروی بود و در آمریکا انتساب «شر» به جهان کمونیسم جاذبه داستانی و سینمایی فراوان داشت. دین کونتز در کتابش، که با نام مستعار «لی نیکولز»‌ منتشر کرد، این ویروس آخرالزمان را به اتحاد شوروی منتسب کرد، نام آن را «گورکی ۴۰۰» گذاشت و خاستگاهش را شهر گورکی (نیژنی نووگورود کنونی) معرفی کرد که در آن زمان از مراکز مهم تحقیقاتی و آزمایشگاهی شوروی سابق بود. چاپ دوم کتاب در سال ۱۹۸۹ منتشر شد و این بار دین کونتز از نام واقعی خود استفاده کرد. در این زمان اوج فروپاشی اتحاد شوروی بود که کمی بعد (۲۶ دسامبر ۱۹۹۱/ ۵ دی ۱۳۷۰) به انحلال رسمی این دولت انجامید. در این زمان «هراس از شوروی» جاذبه داستانی نداشت. بنابراین، دین کونتز در این چاپ نام ویروس را به «ووهان ۴۰۰» تغییر داد و منشاء آن را شهر ووهان چین خواند که از دهه ۱۹۶۰ از مراکز مهم علمی و آزمایشگاهی چین بود زیرا هنوز چین سیاست جدید همپیوندی با غرب را آغاز نکرده و از منظر ژانر تخیلی آخرالزمانی نامش بعنوان قدرت کمونیستی هراسناک بود. —— ۱- درباره ادعای پیش‌بینی کروناویروس در کتاب دین کونتز مطالب متعددی منتشر شده. برای آشنایی بیشتر مقاله زیر مفید است: Kate Whitehead China wasn’t original villain in book ‘predicting’ coronavirus outbreak – it was Russia The South China Morning Post Published: 20 Feb, 2020 https://www.scmp.com/lifestyle/arts-culture/article/3051619/china-wasnt-original-villain-book-predicting-coronavirus برای آشنایی با شهرت کتاب دین کونتز در روزهای اخیر و عدم انطباق آن با بیماری کروناویروس بنگرید به گزارش ۲۸ فوریه ۲۰۲۰ خبرگزاری رویترز: Partly false claim: a 1981 book predicted the coronavirus 2019 outbreak https://www.reuters.com/article/uk-factcheck-coronavirus-koontz-book/partly-false-claima-1981-book-predicted-the-coronavirus-2019-outbreak-idUSKCN20M19I ۲- بنگرید به مقاله زیر در ویکی‌پدیای انگلیسی: Apocalyptic and post-apocalyptic fiction https://en.wikipedia.org/wiki/Apocalyptic_and_post-apocalyptic_fiction#Pandemic