eitaa logo
انجمن علمی | علوم قرآنی تهران
137 دنبال‌کننده
547 عکس
81 ویدیو
50 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
حضرت زینب(سلام الله علیها)؛ الگوی ما برای عبادت و نمازشب ✅ حضرت زینب(س) به چنان جایگاهی در عبودیت الهی رسیده بودند که امام حسین (علیه‌السّلام) که خود معصوم و واسطه فیض الهی است هنگام وداع به خواهر عابده‌اش می‌فرماید: "یا اختاه لا تنسینی عند نافلة اللیل؛ خواهرم مرا در نماز شب خود فراموش مکن"؛ ✅ در کتاب مثیر الاحزان – از مصادر بحارالانوار علامه مجلسی ومصباح کفعمی- از فاطمه دختر امام حسین(ع) نقل شده است: " و اما عمه‌ام زینب، پس وی همچنان در آن شب در جایگاه عبادت خود ایستاده بود و به‌ درگاه خدای تعالی استغاثه می‌کرد و در آن شب چشم هیچ‌یک از ما به خواب نرفت و صدای ناله ما قطع نشد." ✅ در کتاب خصائص زینبیه سید نورالدین جزایری سخنی از امام سجاد(ع) نقل می شود: "عمه‌ام زینب، نماز واجب و مستحبی‌اش را در طول مسیر کوفه به شام می‌خواند و در بعضی از توقفگاه‌ها از شدت گرسنگی و ضعف در مدّت شبانه روز نمازش را نشسته خواند. چون آنچه از غذا سهم او بود، بین کودکان تقسیم می‌کرد. چون آن قوم به هر یک از ما یک گرده نان در شبانه روز می‌دادند." 💠 این سخن، بیانگر توجه حضرت زینب(س) به عبادت الهی است درحدی که حتی از نمازهای نافله و مستحبی در مسیر کوفه به شام غفلت نکردند و این امر برای ما درس است که شاید به بهانه های مختلف اهتمام جدی نداشته باشیم؛ تبعیت ما از حضرت زینب(س) صرفا به شعار نباید محدود شود و باید در ارتقای سطح معنوی خود به ایشان اقتدا کنیم. 🌺 مثلا اگر اهل نوافل نیستیم برای آن برنامه ریزی و اقدام کنیم. حتی اگر شده با یک نافله شروع کنیم مثلا نافله ظهر و در آن استمرار داشته باشیم تا به تدریج آن را گسترش دهیم یا اگر اهل ارتباط با ادعیه نیستیم یک برنامه ثابت هفتگی برای دعا داشته باشیم و با آن انس بگیریم، مثلا خود را ملزم به دعای ندبه در صبح جمعه در هر هفته یا زیارت عاشورا یا دعای ششم صحیفه سجادیه بعد از نماز صبح یا ... قرار بدهیم. 🌺 ولادت حضرت زینب(س) می تواند بهانه ای برای آغاز یک حرکت عبادی جدید در رویکرد روزمره ما باشد. مخصوصا شب های بلند زمستان که بهار مومن است و اخص شب یلدا که می تواند به برکت ولادت حضرت زینب(س)، تبدیل به یلدای زینبی شود. ❇️ یلدای زینبی یعنی اقتدا به زهرای ثانی در تهجد، یلدای زینبی یعنی آغاز بهار مومنانه. یلداتون پرنور! نوشتاری از: مجتبی فیضی کلاسی @tehran_anjoman