#درست_بنویسیم #نکات_ویرایشی تر و ترين: همواره جدا از كلمه پيش از خود نوشته می‌شود، مگر در: بهتر، مهتر، كهتر، بيشتر، كمتر چه: جدا از كلمه پس از خود نوشته می‌شود، مگر در: چرا، چگونه، چقدر، چطور، چِسان چه: همواره به كلمه پيش از خود می‌چسبد: آنچه، چنانچه، خوانچه، كتابچه، ماهيچه، كمانچه، قباله نامچه را: در همه جا جدا از كلمه پيش از خود نوشته می‌شود، مگر در: چرا (در معنایِ برای چه؟) كه: جدا از كلمه پيش از خود نوشته می‌شود، مگر در: بلكه، آنكه، اينكه می: همواره جدا از كلمه پس از خود نوشته می‌شود: می‌رود، می‌افكند، می‌زند، می‌دهد @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم ها (نشانه جمع): در ترکیب با کلمه‌ها به هر دو صورت پیوسته و جدا صحیح است: كتابها/كتاب‌ها، باغها/باغ‌ها، چاهها/چاه‌ها، كوهها/كوه‌ها اما در موارد زير بايد جدا نوشته شود: 1- هرگاه بعد از كلمه‌های بيگانه نامأنوس به كار رود: فمینیست‌ها، فرماليست‌ها 2- هنگامی كه بخواهيم اصل كلمه را برای آموزش يا برای برجسته‌سازی مشخص كنيم: كتاب‌ها، باغ‌ها، متمدن‌ها، ايرانی‌ها 3- هرگاه كلمه پر دندانه (بيش از سه دندانه) شود و يا به « ظ» و « ط» ختم شود: پيش‌بينی‌ها، حساسيت‌ها، استنباط‌ها، تلفظ‌ها 4- هرگاه جمع اسامی خاص مد نظر باشد: سعدی‌ها، فردوسی‌ها، مولوی‌ها 5- كلمه به«های» غير ملفوظ ختم شود: ميوه‌ها، خانه‌ها 6- كلمه به «های» ملفوظی ختم شود كه قبل از آن حرف متّصل باشد: پيه‌ها، فقيه‌ها، به ها @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم «هم» همواره جدا از كلمه پس از خود نوشته می‌شود، مگر در موارد زير: ۱. كلمه بسيط گونه باشد: همشهری، همشيره، همديگر، همسايه، همين، همان، همچنين، همچنان ۲. جزء دوم تك هجايی باشد: همدرس، همسنگ، همكار، همراه تذكر: در صورتی كه پيوسته‌نويسی«هم» با كلمه بعد از خود موجبِ دشوارخوانی شود، مانند: همصنف، همصوت، همتيم، در اين صورت جدانويسی مرجّح است: هم‌صنف، هم‌صوت، هم‌‌تيم ۳. جزء دوم با مصوت «آ» شروع شود: همايش، هماورد، هماهنگ تذكر: در صورتی همزه تلفّظ شود، حرف «هم» جدا نوشته می‌شود: هم آرزو، هم آرمان ۴. «هم» بر سر كلمه‌هایی كه با «م» يا «الف» آغاز می‌شود، جدا نوشته می‌شود: هم اسم، هم مرز، هم مسلك @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم آن، اين: جدا از جزء و كلمه پس از خود نوشته می‌شود، مگر در: آنچه، آنكه، اينكه، اينجا، آنجا، وانگهی بی: هميشه جدا از كلمه پس از خود نوشته می‌شود، مگر آنكه كلمه بسيط گونه باشد، يعنی معنای آن دقيقاً مركّب از معانی اجزای آن نباشد، مانند: بيهوده، بيخود، بيراه، بيچاره، بينوا، بيجا تر و ترين: همواره جدا از كلمه پيش از خود نوشته می‌شود، مگر در: بهتر، مهتر، كهتر، بيشتر، كمتر @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم را: در همه جا جدا از كلمه پيش از خود نوشته می‌شود، مگر در: چرا (در معنایِ برای چه؟) كه: جدا از كلمه پيش از خود نوشته می‌شود، مگر در: بلكه، آنكه، اينكه می: همواره جدا از كلمه پس از خود نوشته می‌شود: می‌رود، می‌افكند، می‌زند، می‌دهد @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم #همزه_ميانی در كلمه: همزه در ميان كلمه‌های فارسی با رعايت قواعد خاص به شكل‌های زير نوشته می‌شود: ۱. همزه ما بعد مفتوح: اگر حرف پيش از همزه مفتوح باشد، روی كرسیِ «أ» نوشته می‌شود؛ مانند: رأفت، تَأسف، تلألؤ، مأنوس، شَأن تبصره: اگر حرف پيش از همزه مفتوح باشد و حرف بعد از آن حروف مصوت «او» ، «ای» و یا حرکت « ِ» باشد، در این صورت روی کرسیِ «ئـ» نوشته می‌شود؛ مانند: رئيس، لئيم، رئوف، مئونت، مطمئن، مشمئز @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم #همزه_میانی (بخش دوم) 2. همزه ما بعد مضموم: اگر حرف پيش از همزه مضموم باشد، روی كرسیِ «ؤ» نوشته می‌شود؛ مانند: رؤيا، رؤسا، مؤسسه، مؤذّن، مؤثّر تبصره: اگر حرف پيش از همزه مضموم باشد و حرف بعد از آن مصوت «او» باشد در اين صورت روی كرسیِ‌ «ئـ» نوشته می‌شود؛ مانند: شئون، رئوس @Telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم #همزه_میانی (بخش سوم) 3. همزه با شكل «آ»: اگر حرف پيش از همزه مفتوح يا ساكن و پس از آن حرف «آ» باشد به صورت «آ» نوشته می‌شود؛ مانند: مآخذ،‌ قرآن، مرآت 4. همزه در كلمه‌های فرنگی : همزه در كليه كلمه‌های فرنگی روی كرسی «ئـ» نوشته می‌شود؛ مانند: رئاليست، لئون، سئول، تئاتر، نئون @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم #همزه_پایانی همزه پايانی: همزه در پايان كلمه‌های فارسی با رعايت قواعد خاص به شكل‌های زير نوشته می‌شود: ۱. همزه ما قبل مفتوح: اگر حرف پيش از همزه مفتوح باشد، روی كرسی (أ) نوشته می‌شود؛ مانند: خلأ، ملأ، مبدأ، منشأ، ملجأ ۲. همزه ما قبل مضموم: اگر حرف پيش از همزه مضموم باشد، روی كرسی (ؤ) نوشته می‌شود؛ مانند: لؤلؤ، تلألؤ ۳. همزه ما قبل مكسور: اگر حرف پيش از همزه مكسور باشد، روی كرسی (ئ) نوشته می‌شود؛ مانند: توطئه، لئام @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم #همزه_پایانی ۴. همزه بدون كرسی: اگر حرف پيش از همزه ساكن و يا يكی از مصوت‌های بلندِ«ای»، «او» و «آ» باشد، بدون كرسی نوشته می‌شود؛ مانند: جزء، سوء، شیء، سماء، ماء، املاء، انشاء تبصره: كلمه‌هايی مانند املاء، انشاء و اعضاء در فارسی بدون همزه پايانی هم نوشته می‌شود و صحيح است. تذكر: اگر همزه در كلمه مكسور باشد و پس از آن مصوت «ا» بيايد، در کلمه‌های عربی رایج در فارسی به صورت «یـ» نوشته می‌شود؛ مانند: جايز، فوايد، طايفه، نايب، زايل، عوايد، لذايذ، باير، قصايد، داير، دايم تبصره: بعضی كلمه‌های عربی رايج در فارسی از اين قاعده مستثنا هستند؛ مانند: سائل، مسائل، قائم، جائر تذكر: همزه «است» پس از كلمه‌های مختوم به مصوتِ بلند «ا» و «و» حذف می‌شود؛ مانند: داناست، نيكوست، بيناست، ابروست، دلجوست، رواست تبصره: كلمه‌های «نيست»، «چيست» و «كيست» بنابر عرف و عادت در زبان فارسی از اين قاعده مستثناست. تذكر: در كلمه‌های فارسی، همزه فقط در اول قرار می‌گيرد، بنابراين از آوردن همزه در وسط يا آخر كلمه‌ها بايد پرهيز شود؛ مانند: آيين، پاييز، آيينه، بينايی، گوييم، نماييم، نايين، دانايی @telavate_aramesh

#نکات_ویرایشی #درست_بنویسیم جدا یا پیوسته؟ مصدرها و افعال جدا نوشته می‌شوند: بزرگ داشتن نگاه داشتن كلمات ناشی از مصدرها سرهم نوشته می‌شوند: چشمپوشی چشمداشت @telavate_aramesh