‍ ‍ ◀️ در مورد این سؤال طرح شده در عکس؛ نکته‌ای را نه به عنوان پاسخ، بلکه به جهت مقدمه‌ای بر مقایسه هایی از این قبیل: اینکه فوت مظلومانه‌ی آسیه پناهی را در مقام قیاس، همسطح با سنت جنایت آمیز نژادپرستی بدانیم، خودش نوعی ظلم هست. 🔹در نسبت با غرب ما از یک «سیستم فرهنگی» بعلاوه‌ی «ساختار حکومتی» صحبت میکنیم، که ذاتاً، آگاهانه و هدفمند(هم هدف نظری - ایدئولوژیک، و هم هدف عملی) برای انسان ها هیچگونه کرامت و ارزشی قائل نیست. 🔹در اتفاق مربوط به آسیه پناهی، محل دعوا در این بوده و هست، که: «چرا در جمهوری اسلامی.....؟»، «چرا بر خلاف دستور اسلام.....؟»، «چرا در نظامی که در این مسائل دغدغه و تلاش بنیانگذار و مبارزینش بوده؟»، «چرا در دینی که امام اولش فلان رفتارها را در برابر ظلم - ولو به یک نفر - داشته؟» ... و هزاران محل نقد و نزاعی، که حاکی از تناقض میان شعائر و اصول اعلام شده، با نتایج و خروجی های موردی است. 🔺اما نباید فراموش کرد که رسالت اعضای جامعه، #فریاد زدن و مقابله در مواجهه با فوت آسیه پناهی ها، بی آبی غیزانیه، تخریب منازل اهالی ده‌ونک، کولبران مستضعف کرمانشاه، ظلم و اتراف و رانت سرمایه داران و قدرت‌طلبان و مواردی اینچنین، #در_نظام_اسلامی ست. اینگونه اتفاقات، ولو موردی و بدون برنامه ریزیِ قبلی توسط سیستم هم، باید ازسوی مسلمانِ متعهد غیرقابل اغماض و تحمل تلقی شود. 🔻به همان اندازه که «#ایجاد_بستر مبارزه مردم برای تحقق قسط»، از اهداف حکومت دینی ست، سکوت و لاپوشانی در قبال مظالم نیز، نظام مقدس اسلامی را در مسیر استحاله‌ قرار می‌دهد. ✍ #محمد_حسین_صبوری http://Eitaa.com/teribon_ir

🔹اگر میخواهید تبعیض را با رسم شکل نشان دهید، فقط کافیست یک خط عمود بکشید؛ این اعداد را دو طرفش بنویسید و قیاس کنید... #بیرم ✍️ #محمد_حسین_صبوری http://Eitaa.com/teribon_ir

⭕ «استاد وقت کُشی هستیم» 🔹6 ماه است پر تکرار ترین سؤال غالب بچه های فعال در سراسر کشور حول این می چرخید که چه کسی می آید؟ فلانی می آید؟ فلانی با بسانی می آید یا تنها می آید؟ از اون چه خبر؟ از این چه خبر؟ و ... 🔹چنانکه از دلایل لحظه شماری مان برای اتمام ساعت ثبت نام، پایان این سوالات و احتمالا بهانه های موجود برای کار نکردن و ادای بلاتکلیف ها را در آوردن بود 🔹کدام بلاتکلیفی؟ ساعت ها و روزهایی که می توانیم صدها کار تبلیغی، تبئینی، رسانه و غیره انجام دهیم، هدر می رود پای یکسری چالش های خودساخته ی دسته چندم! کدام بلاتکلیفی؟ مگر تکلیف مسئله ای موقتی یا مطقعی ست، که اصلا بتوان بازه ای را عاری از تکلیف تصور کرد؟ بالاخره در هر لحظه اگر وضعیت مطلوبی را در ذهن داریم، تکلیفی ست که برای محقق شدنش کاری کنیم؛ دقیقا #کار. 🔹حالا آن بحران گذشت؛ از ساعت 6 عصر شنبه، که از این وقت کُشی های بی مورد عبور کردیم، وارد مرحله جدیدی از #تمارض به بلاتکلیفی شدیم!!! تازه از دیروز به شخصه بیش از 60 تماس و پیام دریافت کردم که: + حالا کی قراره تا آخر بمونه؟ + حالا چرا فلانی اومد و بسانی هم اومد؟ + حالا چیکار کنیم؟! + برنامه شون چیه؟ 🔹دوست عزیز! برادرم! حاجی جان! بیخیال شوخی می کنید؟ اصلاً چه وقت این‌ بحث هاست؟! یک ماه مانده به #انتخابات ریاست جمهوری، آنوقت انتظار داریم در خانه دراز بکشیم و منتظر، تا ببینم در آخر کدام اسمِ آماده جلوی مان می گذارند، و ما نهایتا زحمت مُهر شناسنامه به خودمان بدهیم و پر کردن ورقه‌ی رأی؟ لابد انتظار اقناع جامعه و پیروزی هم داریم! عجب ادای تکلیفی. 🔹خودمان را با مسائل دست‌چندم و سرکاری معطل می‌کنیم و از #کار_واقعی گریزانیم. و بدون زحمت می‌خواهیم تمام قله ها را فتح کنیم. #محمد_حسین_صبوری @teribon_ir