داستان #توبه_بشرحافی (بشر پابرهنه) بدست مبارک هفتمین امام جانها در كتاب #روضات_الجنات نقل است روزى آقا امام موسى بن جعفر علیه‌السلام در بغداد از كنار منزل بُشر عبور ميكرد صداى ساز و نواز و آواز داخل خانه بگوش حضرت رسيد. در اين موقع كنيز بُشر براى ريختن خاكروبه از منزل خارج شد. آقا حضرت موسى بن جعفر علیه‌السلام فرمودند: اى كنيز؛ صاحب اين خانه بنده است يا آزاد؟ كنيز گفت: حُرّ و آزاد است. حضرت فرمودند: راست ميگوئى، آزاد است! اگر بنده میبود از مولاى خود حیا میکرد! كنيز وارد منزل شد. بُشر بر سر سفره شراب نشسته بود، علت تاخير او را پرسيد. کنیز گفت شخصى از كنار خانه شما رد میشد از من سؤال كرد صاحب اين خانه عبد و بنده است يا حُرّ و آزاد؟ گفتم: آقا حُرّ و آزاد است. ایشان هم گفتند آرى آزد است؛ اگر بنده بود از آقاى خود ميترسيد. اين سخن امام چنان در قلب بُشر تاثير كرد كه سر از پا نشناخت و با پاى برهنه از منزل خارج شد. خود را به آقا موسى بن جعفر علیه‌السلام رساند و از كرده خود پشيمان شد و به دست حضرت توبه كرد و از گذشته‌هاى خود پوزش خواسته و با چشم گريان بازگشت. از آن روز به بعد اعمال زشت خود را ترك كرد و از جمله زهاد و عرفا قرار گرفت و گويند چون با پاى برهنه از پى حضرت موسى بن جعفر علیه‌السلام دويد و با اين حال توبه كرد او را بُشرحافى (پابرهنه) لقب دادند. ☆کانال حقیقت 🆔 @the_facts313 یا رب به درگاهت کنون‏ / با چشم گریان آمدم‏ با ناله و شور و نوا / با آه و افغان آمدم ‏کردم بسی جرم و گنه / ‏تا اینکه گشتم روسیه ‏بر درگهت ای پادشه / ‏اینک پشیمان آمدم‏ دل از خطاها پر ملال / ‏روئی ندارم از سؤال‏ مانند مرغ بسته بال‏ / افتان و خیزان آمدم ‏رویم به روی خاک بین / ‏با دیده نمناک آمدم‏ ای مالک املاک بین‏ / با قلب سوزان آمدم‏