چیکار کردیم تو این همه مدت که امشب رومون بشه از خدا بخواییم تو پرونده مون چی بنویسه ، چی ننویسه ؟

جدی جدی شب قدر رسید و ما هنوز همون آدمای بدرد‌نخور درگاه باری تعالی هستیم. الله الله.

اصبغ بن نباته میگوید : ما شب را نزد علی(ع)بیدار می ماندیم و هر شب تعدادی از ما ، با ایشان هم صحبت میشدند و شب دیگر نوبت اصحاب دیگر میشد نوبت من ، شب جمعه ، نوزدهم ماه رمضان بود پس آن شب من و اصحابی که با من بودند نزد حضرت بودیم تا آن که از شب چندین ساعت گذشت ... آن گاه به خانه های خود بازگشتیم هنگام سحر از خانه بیرون امده بودم که با آن حضرت نماز صبح بخوانم دیدم چراغ ها همه جا را روشن کرده است و مردم می‌گویند امیرالمومنین، علی کشته شد. [ شرح الاخبار ج۲ ص۴۳۵ ]

وقتی آن دو بزرگوار به مسجد رسیدند دیدند مردم نوحه و فریاد می‌کنند و می‌گویند وا اماماه! وا امیر المومنیناه! به خدا سوگند! کشته شد آن امام عابد و مجاهدی که هرگز بر بت سجده نکرد و شبیه ترین مردم به رسول خدا بود امام حسن و امام حسین وقتی ضجه مردم و فریادهای انان را شنیدند ، فریاد زدند وا ابتاه! وا علیاه! ای کاش مرده بودیم و این روز را نمیدیدیم وقتی آن دو امام مبین داخل مسجد شدند و به نزدیک محراب آمدند دیدند پدر بزرگوارشان در محراب افتاده و ابو جعده به همراه جماعتی میخواهند آن حضرت را بلند کنند تا با مردم نماز را اقامه نماید اما حضرت توانایی آن را ندارند ... [ شهید تنها ص۱۴۰ ]

امام چشم گشودند و دیدند امام حسن (ع) گریان است ؛ پس فرمودند ای فرزندم! ای حسن! این گریه برای چیست؟ ای فرزندم! از امروز دیگر برای پدرت، ترس و اندوهی نیست. اکنون جد تو محمد مصطفی و خدیجه و فاطمه و حوریان بهشت، گرد پدر تو آمده اند و به انتظار او میباشند پس راحت و شادمان باش و از گریه دست بردار که به خاطر گریه ی تو فریاد ملائکه به سوی اسمان بلند است ای فرزند! ایا برای پدر خود غمگین و اندوهناکی و میگریی؟ در حالی که خود نیز بعد از من مظلومانه و با زهر ستم کشته خواهی شد و برادرت نیز مظلومانه و از روی ستم با شمشیر کشته خواهد شد و هر دوی شما به جد و پدر و مادر خود ملحق خواهید شد .‌.. [ شهید تنها ص۱۴۲ ]

دیگه از فردا صبح باید بخونیم یتیما با ظرف شیر ...

یتیما با ظرف شیر در خونه ی امیر ...

یا اهل العالم! قد قُتِل المرتضی...

روزهای بعد از ضربت خوردن بود مردم پشتِ دربِ خانه ی امیرالمومنین جمع شده بودند امام حسن درب خانه را گشود ، و امر فرمود که مردم آنجا را ترک کنند تعدادی با نا امیدی برگشتند اما أصبغ ابنِ نباته آنجا ماند و با تضرع اصرار و التماس کرد و جایی نرفت تا بلاخره اذنِ دخول گرفت ...

آنقدر در میزنم این خانه را تا ببینم روی صاحب‌خانه را ...

علی(ع) چه گفت؟ که؛ سر پیش ظلم خم نکنید. تمام عمر، پرستاری شکم نکنید!

چه گفت؟ گفت؛ که چون مال و جاه پیدا شد، عنان زهد، به چنگ آورید و رم نکنید!