قرائت سوره نصربه نیت پیروزی رزمندگان غزه

✌️ اگر بی‌تاب شوند... 😊 دیگه کسی جلودارشون نیست! 🕌 #در_قدس_نماز_می‌خوانیم کلام_یار ✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ❣🌸❣჻ᭂ࿐✦ 🌱نو+جوان تنها مسیری 💫 @NojavanTanhamas

دعا کنیم 🤲 🤲 این حداقل کاری است که از دست ما برمی‌آید ما قلب‌مان از اتفاقات غزه و بمباران بیمارستان فشرده شده و حال‌مان خوب نیست اما مردان میدان شرایط‌شان از ما بسیار سخت‌تر است. دعا کنیم خداوند به ذهن و قلب آن‌ها بهترین الهامات و بالاترین امدادهایش را برساند. دعا کنیم بهترین اتفاقات برای جهان اسلام در پیش باشد. در این فشردگی‌ها دعا کنیم، قطعا موثرتر است.

#شهید_وحدت سالروزشهادت مسیح بلوچستان سردارشهید نورعلی شوشتری شهید سردار #نورعلی_شوشتری همرزم شهیدان #باکری و#برونسی🌹 امام خمینی خطاب به سردار شوشتری می فرمایند در این دنیا که نمیتوانم کاری بکنم اگر آبرویی داشته باشم در آن دنیا قطعا شما را شفاعت خواهم کرد قسمتی از وصیت نامه : الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم بصیرمان باش تا از مسیر بر نگردیم وآزادمان کن تا اسیر نشویم سالروز شهادت🥀 هدیه کنیم صلواتی نثار ارواح مطهر همه شهدا #سالروز_شهادت 🏴#اللهم_ارزقنا_توفیق_الشهاده_فی_سبیلک 🏴#عطرشهدانثارتان 🏴#ذکرصلوات_همراهتان 🏴#یــازیــنــب

شهید کمالی : زن، زندگی، آزادی سحر از ساختمان بیرون آمد، کفش های اسپرت نقره ای رنگش را که دیشب آماده کرده بود، پوشید، از پشت شیشه در هال، آخرین نگاهش را به داخل انداخت و همانطور که قطره اشک گوشه ی چشمش را میگرفت زیر لب گفت: خداحافظ مامان، خداحافظ خونه ی قشنگ بچگی هام ، در همین حین گوشی توی جیب لباسش به لرزه افتاد. گوشی را بیرون آورد،خودش بود، با دستپاچگی تماس را وصل کرد و‌گفت: ا...ا...الو سلام.. صدای مردی که مشخص بود عصبانی ست در گوشی پیچید: سلام خانم کریمی،کجایین؟ نگاه به ساعتتون انداختین، نیم ساعت از قرارمون داره میگذره، من سر همون خیابونی هستم که گفتین... سحر نفسش را آروم بیرون داد و‌گفت: من معذرت می خوام تا پنج دقیقه دیگه اونجام... و به سرعت از پله های بالکن پایین آمد کوله را روی دوشش مرتب کرد وچمدان مسافرتیش را که توی باغچه مخفی کرده بود برداشت و از در خانه بیرون زد تا خودش را سرخیابون به اون آقا که فامیلش حبیبی بود برساند. پا داخل کوچه گذاشت و با احتیاط اطرافش را نگاه کرد که مبادا پدرش اون دور و برا باشه، وقتی مطمئن شد خبری نیست، دسته ی چمدان را کشید و با قدم هایی بلند شروع به راه رفتن کرد از کوچه که خارج شد ، ماشین آقای حبیبی که سمند مشکی رنگی بود را دید و مستقیم به طرف او رفت. آقای حبیبی با دیدن سحر، در جواب سلام او سری تکان داد و همانطور که دستش روی چمدان بود با احترام درب عقب ماشین را باز کرد. سحر سوار ماشین شد، در را بست توی فرصت کوتاهی که آقای حبیبی چمدان را داخل صندوق ماشین میگذاشت، به کوچه و محله زندگی اش با دقت نگاه کرد، او می خواست تمام جزئیات اینجا را در خاطر بسپارد ، هر چند که همه چی اینجا در ذهنش حک بود. ماشین حرکت کرد، آقای حبیبی نگاهی از آینه وسط ماشین به دخترک پیش رویش انداخت و همانطور که گلویی صاف می کرد گفت: چه خوب که چادر پوشیدین، اینجوری تا لب مرز کمتر تو‌چشم هستیم ... سحر غرق عالم خود بود و اصلا متوجه حرفهای راننده نبود.. قرار بود با این ماشین تا لب مرز بروند و از اونجا با یه کشتی به ترکیه و از ترکیه هم با پاسپورتی که جولیا قولش را داده بود یک راست به سمت لندن... سحر از یک طرف دلتنگ خانواده، شهر و کشورش بود و از طرفی سرشار از ذوق بود ،چون رسیدن به آرزوهاش در یک قدمی اش بود...دیدن کشورهای بزرگ...برخورد با مردم دنیا و تخصیل در رشته پزشکی ،اونم کجا؟ انگلیس!! جایی که به مخیله ی هیچ کدام از اطرافیانش نمی گنجید... لبخند کمرنگی رو لب های این دخترک ساده اندیش نشسته بود و ماشین از شهر تهران خارج شد و جاده ای بی انتها پیش رویش قرار گرفت. ادامه دارد... 📝به قلم: ط_حسینی 🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺 زن، زندگی، آزادی ماشین در تاریکی شب در جاده ای که انتهایش نامشخص بود به پیش میرفت و آنطور که بر می آمد به نزدیکی های مقصد رسیده بودند. در طول روز، بدون اینکه مشکلی برایشان پیش آید به طرف هدف حرکت کردند ،فقط چند باری مامان به گوشی سحر زنگ زده بود و هر بار هم سحر به طریقی جواب داده بود که خیال مادرش راحت باشد. در طول مسیر گاهی سایهٔ شک و تردید به جان سحر می افتاد و انگاری چیزی درونش را چنگ میزد و به او نهیب میزد برگرد....هنوز که دیر نشده برگرد... ولی سحر در تخیلاتش غرق میشد و آینده ای رویایی را که برای خود ترسیم کرده بود، پیش چشمش می آورد و به این طریق بر شک و دودلی اش غلبه می کرد، اما اینک در این تاریکی شب ، در این روستای مرزی دور افتاده ،باز همان شک به دلش افتاده بود و اینبار ترسی مبهم هم به آن اضافه شده بود. کمی جلوتر ، نزدیک کلبه ای که از دور به نظر می آمد درختی تنومند است ، ماشین از حرکت ایستاد... راننده گوشی اش را بیرون آورد و شماره ای را گرفت. به محض وصل شدن تماس ،صدای آقای حبیبی بلند شد: کجا دیر کردم؟! من یک راست توی جاده تازوندم ،چی میگی برا خودت؟ الان کجا بیام؟!کجاااا؟؟؟ صبر کن صدات را ندارم و با این حرف در ماشین را باز کرد و بیرون رفت و سحر هر چه گوش هایش را تیز کرد، چیز دیگری از حرفهای او متوجه نشد. بعد از چند دقیقه ، راننده درب ماشین را باز کرد و همانطور که سویچ را از روی ماشین برمی داشت ، رو به سحر گفت: اینجا آخر خطه، دیگه با ماشین جلوتر از این نمیتونیم بریم، باید پیاده شین، بعد از چند دقیقه پیاده روی ، شما را به اکیپتون میرسونم. سحر زیر لب گفت: اکیپ؟! و آرام در را باز کرد، آقای حبیبی که مشغول بیرون آوردن چمدان از صندوق بود، نگاهی به کوله سحر کرد و گفت: با این کوله و راه خاکی و ناهموار باید چادرتون را دربیارین، اینجا دیگه نیاز نیست چادر داشته باشین.

سحر لبخندی زد و گفت: اوه راست میگین ،اصلا حواسم نبود و بعد صدایش را آهسته تر کرد و گفت: آقای حبیبی ،منم جا دخترتون، این اکیپ که میگین کیا هستن؟ مطمئن هستن؟ آقای حبیبی چمدان را توی نور چراغ ماشین بر زمین گذاشت و گفت: تو خودت باید بهتر بدونی، مطمئن بودن که قبول کردی باهاشون بری اونور... با این حرف آقای حبیبی انگار کاسهٔ آب سردی بر سر سحر ریختند، آخه سحر غیر جولیا کسی را نمی شناخت.. ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺

سیدعلی کد را داد🤚 سایت رهبری این پوستر بسیار زیبای پر معنا و مفهوم را بار گزاری کرد✅ #طوفان_الاقصی #بچه_کویر

ببینید قوت قلب بگیرید 🇵🇸 وقتی کارها گره می‌خورد وقتی بن‌بست ایجاد می شود...

هرآنچه گفته بودی بی گمان شد هرآنچه وعده دادی آنچنان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 بشارت هرچه دادی شد محقق خبر از هر چه فرمودی چنان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 تو گفتی فتح حزب الله لبنان که دیدیم آنچنان غالب توان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 تو گفتی سوریه باقی بماند اسد ماند و دواعش نیمه جان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 تو گفتی نصرت خلق فلسطین که دیدیم‌ آنچنان فتح آنزمان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 تو گفتی غرق آمریکای ملعون که دیدیم آنچنان آتشفشان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 یقین دارم به صدق وعده هایت که هرچه گفته ای الحق همان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 تو گفتی میرسد پیروزی حق رسد روزی که بینم حق بیان شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 تو گفتی محو اسرائیل غاصب رسد روزی که بینم وقت آن شد 🌷اللهمَّ‌احْفَظ‌قائدناالامام‌الخامنه‌ای‌🤲🌿 به فضل الهی پرچم اسلام بادست سید علی تقدیم دستان مبارک مهدی فاطمه(س) داده خواهد شد🤲🤲 ألـلَّـھُـمَــ ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِـڪْ ألْـفَـرَج #بر_چهره_دلگشای_مهدی_صلوات #اَلّلهمَ_صَلِّ_عَلی_مُحمَّد_وَ_آلِ_مُحمَّد_وَ_عَجِّل_فَرَجهُم #جهاد_تبیین

❤️ امام‌ هادی علیه السلام خطاب به یکی از اهالی ری : «بدان که اگر قبر عبدالعظیم در شهر خودتان را زیارت کنى، همچون کسى باشى که حسین‌بن‌على علیه‌السلام را زیارت کرده باشد.» 📙میزان الحکمه/حدیث ۷۹۸۴ سالروزولادت سیدالکریم حضرت عبدالعظیم حسنی مبارک💐

🔴عبدالحمید علیه عبدالحمید: تو یا #مکاری یا نادان! 🔻عبدالحمید متناقض ِ مکار و ابله 🔻عبدالحمیدِ حالا: نابودی اسرائیل شدنی نیست؛ چرا زور می‌زنید؟ فلسطینی‌ها به جای نابودی اسرائیل، باید از خیلی چیزها گذشت کنند بگذرند و با مذاکره سیاسی به حل و فصل عادلانه و منصفانه برسند.😏😑 🔻عبدالحمیدِ قبلا: کسی که خیال کند راه حل فلسطین، سیاسی و گفتمان است یا #مکار است یا نادان؛ راه فلسطین، تنها زور است و این جهاد مقدس است که می تواند کمر اسرائیل را بشکند.قای مولوی عبدالحمید شما ایا در تاریخ در مقابل این ظلم که به ملت فلسطین شده است جواب داری شما درس قران و مبارزه هم به مردم میدهید چون شما به هیچ چیزی پایبند نیستی

شهید کمالی : زن ، زندگی ، آزادی آقای حبیبی در حالیکه چمدان را روی زمین ناهموار و پر از خاک و خل میکشید به طرف نقطه ای نامعلوم در تاریکی شب حرکت می کرد و سحر هم مانند مجسمه ای مسخ شده به دنبالش روان بود. حسی درونش به او نهیب میزد که راهی میروی اشتباه است و انتهایش به قهقرا و هلاکت ختم می شود و حسی قوی تر او را به رفتن تشویق می کرد یک ربعی بود که در پیچ و خم جاده ای ناهموار در حرکت بودند و صدای موج آب و بوی ساحلی نم زده خبر از نزدیک شدن به مقصد میداد. قدم های آقای حبیبی بلندتر از قبل شده بود و بالاخره در تاریکی پیش رو ، نور چراغ قوه ای که انگار جلویشان تاب بازی میکرد ،نوید رسیدن میداد. کمی جلوتر مردی قوی هیکل که در تاریکی شب فقط قد بلند و هیکل پهنش به چشم می آمد ،تک سرفه ای کرد و‌گفت: دیر کردی آقا... و با اشاره به قایق کنارش ادامه داد :این دخترای بیچاره حیرون شدند و با این حرف ، تازه سحر متوجه قایقی شد که داخلش موجودات مبهمی که گویا دخترانی مثل او بودند، دست تکان میدادند. آقای حبیبی بدون گفتن هیچ‌حرفی چمدان دستش را داخل قایق گذاشت و یکی از دخترهای داخل قایق جلو آمد و با دستهای سردش دست گرم سحر را گرفت و‌ کمکش کرد تا داخل قایق شود. سحر که تا حالا سوار اینجور قایقی نشده بود، روی سکوی قایق نشست و همانطور که در تاریکی برای سه دختر پیش رویش سری تکان میداد و سلام زیر بانی میکرد، با دقت اطرافش را نگاه کرد. حالا خیالش راحت شده بود که تنها نیست، انگار این سه دختر نور امیدی بودند که روان پریشان سحر را آرام میکردند. یکی از دخترها که قد و قواره اش خیلی قابل تشخیص نبود با صدای نازک و خودمانی گفت: سلام عزیزم، من سارینا هستم و دختر بعدی هم دستش را دراز کرد و‌گفت : منم نازگل هستم و سومی که همان دختری بود که کمکش کرده بود با صدایی که میخواست مثل لوطی های قدیم باشه گفت: سلام آجی منم المیرام بچه ها بهم میگن الی، تو هم هر جور راحتی صدام کن سحر آب دهانش را به زور قورت داد و با صدای ضعیفی گفت: خوشبختم از آشناییتون منم سحر هستم.. در همین حین مردی که قرار بود سکان دار قایق باشه از آقای حبیبی خدا حافظی کرد و داخل قایق شد و با یک حرکت قایق موتوری را روشن کرد و بلند بلند گفت: دخترا هل نشین ، همدیگه را محکم بچسپین، اگر میترسین ، میتونین کف قایق بشینین خیلی طول نمیکشه، بیست دقیقه تحمل کنید تموم میشه، یه کم جلوتر یه کشتی توی دریا منتظره تا شما را سوار کنه و برین سمت خوشبختی... سحر که واقعا میترسید ،خودش را کف قایق انداخت و قایق توی دریایی که زیر نور ستارگان شب، سیاه تر از آسمان دیده میشد، با سرعت به راه افتاد. ادامه دارد... 📝به قلم :ط_حسینی 🌺🌿🌺🌿🌺🌿 زن زندگی آزادی قایق موتوری روی دریایی آرام تاریکی و آب را میشکست و به پیش میرفت ، گه گاهی به طرفی لنگر می انداخت و مشتی آب داخل قایق میریخت که سر و لباس سحر خیس میشد . دل سحر گرفته بود و تا آب به او میپاشید یاد حرف مادرش می افتد، اون روزی که سعید زنده بود و حس شیطنش گل کرده بود ، سحر و پدر و مادرش روی حیاط نشسته بودند و سعید شلنگ آب را برداشت تا باغچه را آب دهد و در همین حین نامردی نکرد و فوران آب را به طرف سحر گرفت، سحر مانند گربه ای آب کشیده چنگالش را نشان داد و به طرف سعید حمله ور شد و مادرش میخندید و میگفت: سحر مامان کارش نشو آب روشنایی هست ،خوشبختی به همراه داره... و اینک سحر به یاد گذشته قطره اشکی از گوشه ی چشمش روان شد و با خود میگفت : براستی این آب هم روشنایی ست؟ میترسم عاقبت گذشتن از این آب ،تاریکی و ظلمات باشد. سحر در عالم خود غرق بود که قایق از حرکت ایستاد و پیش رویشان کشتی بزرگی که در تاریکی شب رنگ و رویش قابل تشخیص نبود،ظاهر شد. قایق ران با صدای بلند فریاد زد و در همین حین کسی از روی عرشه کشتی نور چراغ قوه را به طرف قایق انداخت. با دیدن قایق ریسمانی نردبان مانند به سمت آنها پرتاب شد قایق ران رو به سمت چهار دختر نگون بخت پیش رویش گفت: دخترا پاشین، اول شما برین من هواتون را دارم ، بعد چمدانهاتون میفرستم بالا.. با این حرف اول از همه دختری که الی خودش را معرفی کرده بود از جا بلند شد و گفت: آجیا پاشین اول من میرم...به به چه هیجانی داره، من عاشق هیجانم... الی پله های معلق را بالا میرفت و مشخص بود به سختی خودش را بالا میکشید. پشت سرش نازگل و بعد از رسیدن نازگل به روی عرشه، سحر کوله اش را به کول زد که آن مرد گفت: کوله بزار من میارم خودت برو... سحر بسم اللهی زیر لب گفت و دو طرف نردبان را گرفت و بالا رفت، نردبان تعادل نداشت و چندین بار نزدیک بود سحر سرنگون شود اما بالاخره به لبه ی عرشه رسید و الی دست سحر را چسپید و مثل یک مرد او را به داخل کشید.

بالاخره بعد از دقایقی کاروان کوچک دختران با بارهایشان داخل اتاق کوچکی روی عرشه جا گرفتند. اتاقی که تحت اختیارشان قرار گرفته بود شبیه واگن قطار بود چهار تخت که روی هم سوار شده بود ، اتاقی که مثل دل سحر مدام در تلاطم بود. ولی چیزی که جلب توجه میکرد، احترامی بود که به آنها گذاشته میشد،گویا از جایی سفارش این مسافران را گرفته بودند و ادم فکر میکرد این چهار دختر میهمانان خاصی هستند که باید مانند چشم از آنها نگهداری کرد. ادامه دارد.. 📝به قلم:ط_حسینی 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺