⭕️تکرار و تذکّر
🔹یکی از اموری که در #اخلاق توجه به آن مهم است اینکه مسائل #تکرار شود، و این تکرار و #تذکر، هم در خود #انسان و هم در #دیگران تاثیر می‌کند. از این جهت، من بعضی از مسائل را #تذکر می‌دهم. شما می‌دانید آن چیزی که این #نهضت و این #انقلاب را به ثمر رساند #ایمان بود،
🔹و #مومنین، همان طور که #قرآن شریف فرموده است، #برادر یکدیگر بوده و فرقی بین آنها نیست. [۱] #هوای_نفس انسان می‌خواهد هر چه بشود، بگوید من کرده‌ام، و این آثار #خودخواهی است و #اختلافاتی هم که مشاهده می‌شود، از #ضعف_ایمان است
پی نوشت؛
[۱] اشاره است به آیه ۱۰ سوره حجرات
بیانات حضرت امام ۶۱/۰۷/۰۸
منبع: سایت جامع امام خمینی (ره)
#امام_خمینی
🔰مغرورنباش، تنها میمانی!
❇️امیرالمومنین علی علیه‌السلام: أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ.
💠ترسناک‌ترين تنهايى خودپسندى است.
📚بخشی ازحکمت ۳۸ نهج البلاغه
✍️گاهی فکر می‌کنیم تنهایی یعنی نداشتن دوست، تنها ماندن در مدرسه یا بودن در اتاق بدون کسی برای حرف زدن. اما امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در این حکمت می‌گوید یک تنهایی از همه وحشتناک‌تر است: خودپسندی!
⁉️یعنی چه؟ یعنی وقتی کسی فکر کند از همه بهتر است، خودش را از بقیه بالاتر بداند، به حرف دیگران گوش ندهد، هیچ‌کس را قبول نداشته باشد، حتی اگر در جمع باشد، در واقع تنهاست. چون کسی حاضر نیست به او نزدیک شود یا با او دوست شود.
📎#عجب
📎#دوستی
📎#خودخواهی
📎#کودک_نوجوان
@banketolidat
🔰خوش خلقی
❇️ امیرالمومنین علی علیه‌السلام: أَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ
💠 بهترین افتخار خانوادگی، خوش‌اخلاقی است.
📚بخشی ازحکمت ۳۸ نهج البلاغه
🔸فامیل معروف داشتن مهم نیست، خوش‌اخلاق بودن مهمه
مهم نیست پدر یا پدربزرگت کی بوده، یا از چه خانواده‌ای هستی؛ اگر بداخلاق باشی، مردم تو رو دوست ندارن، ولی اگه مهربون و خوش‌برخورد باشی، همه بهت احترام می‌ذارن.
🔸خوش‌رفتاری، احترام واقعی می‌آورد
کسی که همیشه با ادب حرف می‌زنه، به بزرگ‌ترها احترام می‌ذاره و با کوچیک‌ترها مهربونه، حتی اگه خانواده ساده‌ای داشته باشه، بین مردم عزیز می‌شه.
🔸نوجوان مؤدب، الگوی دیگرانه
نوجوانی که اهل احترام، گذشت، و ادب باشه، باعث افتخار همه است.. حتی اگر خانواده‌اش مشهور نباشن، با اخلاق خوب خودش باعث افتخار می‌شه.
📎#عجب
📎#دوستی
📎#خودخواهی
📎#کودک_نوجوان
@banketolidat
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«قرآن» خود را چگونه معرفی می‌کند؟
🔹در تحلیل محتوای #قرآن بهتر است کار را از اینجا شروع کنیم که ببینیم «قرآن» خودش درباره خودش چه نظری دارد و خود را چگونه معرفی می‌کند؟ اولین نکته‌ای که #قرآن درباره خود می‌گوید این است که این کلمات و عبارات، #سخن_خداست. «قرآن» تصریح می‌کند که پیامبر انشاءکننده قرآن نیست، بلکه آنچه را که توسط روحالقدس یا جبرئیل به اذن خدا بر او القاء شده است بیان می‌کند.
🔹توضیح دیگری که #قرآن درباره خود می‌دهد، معرفی رسالتش است، که عبارت از #هدایت‌ابناءبشر و راهنمایی آنها برای خروج از تاریکی‌ها به سوی نور است: «کتابٌ انْزَلْناهُ الَیک لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ الَی النّورِ». [۱] (این #قرآن کتابی است که ما به تو فرستادیم تا مردم را به امر خدا از #تاریکی به سوی #نور بیرون بری).
🔹بدون شک یکی از مصادیق این ظلمات، جهالت‌ها و نادانی‌هاست و #قرآن بشر را از این ظلمات به روشنایی علم می‌برد. اما اگر ظلمتها تنها در نادانی‌ها خلاصه می‌شد، فلاسفه هم می‌توانستند این مهم را به انجام برسانند، لکن ظلمت های دیگر وجود دارد به مراتب خطرناک‌تر از ظلمت نادانی، که مبارزه با آن از عهده علم خارج است. از جمله این ظلمتها #منفعتپرستی و #خودخواهی و #هواپرستی است که ظلمت هایی فردی و اخلاقی به حساب می‌آید و نیز ظلمت های اجتماعی نظیر #ستم و #تبعیض.
🔹در عربی واژه «ظلم» که معادل فارسی آن همان ستم است، از ماده ظلمت اخذ شده که نشان دهنده نوعی تاریکی اجتماعی و معنوی است. مبارزه با این ظلمتها بر عهده قرآن و سایر کتاب‌های آسمانی است. #قرآن خطاب به موسی بن عمران می‌گوید: «...اَنْ اَخْرِجْ قَوْمَک مِنَ الظُّلُماتِ الَی النّورِ». [۲] (...قومت را از این فضای تاریکی بیرون بکش و به عالم نور برسان).
🔹این تاریکی همان تاریکی ستم فرعون و فرعونیان است و نور، نور آزادی و عدالت. نکته‌ای که اهل تفسیر به آن توجه کرده‌اند این است که #قرآن همواره ظلمات را جمع می‌آورد و همراه با «الف» و «لام» که افاده استغراق می‌کند و شامل همه تاریکی‌ها می‌شود؛ حال آنکه نور را مفرد ذکر می‌کند و معنای آن این است که #راه_راست یکی بیشتر نیست، حال آنکه مسیر انحراف و گمراهی متعدد است.
🔹مثلًا در آیةالکرسی می‌خوانیم: «اللهُ وَلِی الَّذینَ آمَنوا یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ الَی النّورِ وَ الَّذینَ کفَروا اوْلِیاؤُهُمُ الطّاغوتُ یخْرِجونَهُمْ مِنَ النّورِ الَی الظُّلُماتِ...». به این ترتیب #قرآن هدف خود را مشخص می‌کند: پاره کردن زنجیرهای جهل و گمراهی و ستم و تباهی اخلاقی و اجتماعی، و در یک کلمه نابودکردن ظلمتها و هدایت به سمت عدالت و خیر و روشنایی و نور.
پی نوشت‌ها:
[۱] سوره ابراهیم، آیه ۱
[۲] همان، آیه ۵
📕آشنایی با قرآن (نسخه سایت)، مرتضی مطهری، ج ۱، ص ۳۳ الی ۳۵
منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری
#قرآن #شهید_مطهری