روحانیت سیاست زدا بنابر بیان امام خمینی در منشور روحانیت، اگر تفکر انقلابی نبود، بلایی که قرون وسطی بر سر کلیسا آمد بر سر حوزه می آمد؛ و این یعنی تلاش دشمن برای ایجاد در حوزه ها، طی قرون متوالی، موثر بوده است. از زمان شیخ فضل الله و کمی قبل آن که روحانیت شروع به ورود در سیاست کرد، دشمن از طریق حوزویان، و با شدت، مقابل جریان انقلاب ایستاد و برخوردهایی که با شیخ فضل الله میرزا کوچک خان و برخی مبارزان شد و بعد از آن سخت گیری های دوران رضاخان، به شدت بخش وسیعی از حوزه را منزوی کرد. به خصوص در کشور اسلامی عراق، روحانیتِ محافظه کار، با پناه بردن به اخلاق و حجره و سجاده، از سیاست و مبارزه خود را کنار کشیدند. حرکت بعدی را آیت الله مدرس، در دل این فضای بسته، شروع کرد، که با شهادت مدرس، باز جریان محافظه کار بیشتر عقب‌نشینی کرد. در زمان نواب نیز #روحانیت_سیاست_زدا به شدت مقابل جریان نواب، ایستاد. شاه قصد داشت با قرار دادن امام مقابل روحانیتِ سیاست زدایِ نجف، خط امام را خاموش کند! امام راحل، این تهدید را تبدیل به فرصت کرد و حوزه‌های عراق را نیز تا حدود زیادی به حوزه قم و روحانیت ایران اسلامی، نزدیک کرد. روحانیت انقلابی عراق همان خط را ادامه داد اما کماکان بخش وسیعی از روحانیت علمی(علم زده) اخلاقی و خطبا(مزاج گو) ، در حوزه ایران و عراق، عملکرد و برون داد شان، مغایر خط امام راحل و رهبر معظم انقلاب است؛ اگرچه بسیاری از همین ها، دلبسته انقلابند اما سخن استاد ازغدی ناظر به روندِ مشهودِ سیاست زدایی است. #روحانیت_سیاست_زدا