#مادران_شهداء همچون مادر حضرت ابوالفضل العباس، فریاد زدند: بچه های ما #فدای_ولایت همان حرفی که #امّ_البنین گفت: اَوْلادِی وَمَنْ تَحْتَ الْخَضْراءِ کُلُّهُمْ فَداءً لاَِبِی عَبْدِ اللّهِ الْحُسَیْن... فرزندانم و هر آنچه در زیر آسمان کبود است، فدای ابا عبد اللّه الحسین علیه السلام باد. آن کنیزم که در سرای علی همچو زهرا شدم فنای علی  ریختم عشق را به پای علی شد همه هستی‌ام فدای علی کودکانی که پرورانیدم همه را بر حسین بخشیدم چون‌که طفلان من بزرگ شدند با غم بی‌کفن بزرگ شدند با هزاران محن بزرگ شدند زیر دست حسن بزرگ شدند دوره‌های دفاع را دیدند راه و رسم جهاد فهمیدند داشت مولا از این جهان می‌رفت  روح پاکش به لامکان می‌رفت نم‌نمک سوی آسمان می‌رفت اشک چشمش، چکان چکان می‌رفت با اشاره گذاشت نورِ دو عین دست عباس را به دست حسین گفت ای نور دیده، عباسم ای تمام امید و احساسم وی چراغ حرم، گل یاسم در صف رزم، اَشجع الناسم همه جا پرتوِ دو عینم باش کربلا همرهِ حسینم باش شبِ هجران فرا رسید آخر دلِ شب با برادرانِ دگر رفت شیر دلاورم به سفر شد علمدار و ساقی لشگر در شب غربت و قرارِ حسین  یارِ زینب شد و وقار حسین روز آخر بنا شد آب آرَد آب بر کودک رباب آرد از شریعه کمی جواب آرد یا که تا خیمه درّ ناب آرد چشمتان روز بَد نبیند وای غرق خون شد امیر، سر تا پای  وای از هجمه‌ها به نخلستان قطع شد دستها به نخلستان  فرق او شد دوتا به نخلستان پاره شد مشکها به نخلستان  شد امیدش که ناامید عباس یاس را دید و شد شهید عباس  همه دست بریده را دیدند یارِ قامت خمیده را دیدند ╭-┅═ঊঈ💠ঊঈ═┅-╮ @tollabe_khoy ╰-┅═ঊঈ💠ঊঈ═┅-╯