هدایت شده از از هـــر دری سخنــــــــــــــــی
🔵#درس_از_گذشته
✍️صادق زیباکلام، استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح طلب، در روزنامه سازندگی در یادداشتی با عنوان «درس از گذشته» به بررسی چگونگی مذاکره ایران و آمریکا با روی کار آمدن دونالد ترامپ پرداخته است.
🖌او در این زمینه نوشت: مطرح کردن #مکانیسم_ماشه از طرف اروپایی‌ها و از طرفی سیگنال‌های مثبت غرب برای #مذاکره با ایران بدین معناست که در حقیقت اروپایی‌ها، توپ را به‌نوعی در زمین جمهوری اسلامی انداخته‌اند و منتظر هستند تا ببینند، قدم بعدی ایران چیست.
🖌در واقع می‌گویند، گر سر صلح داری، اینک صلح. ور سر جنگ داری، اینک جنگ. یعنی به‌نوعی این پیام را به جمهوری اسلامی می‌رسانند، حال که ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا شده است این‌طور نیست که ما (اروپایی‌ها) خواسته باشیم، بهره‌برداری کنیم و شما (ایران) را در تنگنا بگذاریم.
🖌اروپایی‌ها معتقدند که اگر جمهوری اسلامی از غنی‌سازی بالاتر از استاندارد استفاده نکند و بر سر غربی‌ها نکوبد، مذاکرات به شکل راحت‌تری پیش خواهد رفت. اما اگر به سیاست‌های گذشته ادامه دهد و بخواهد سلاح هسته‌ای را به عنوان یک اهرم استفاده کند، آنها هم به سمت‌وسوی مقابله و رویکرد تحریم‌ها ادامه خواهند داد؛ بنابراین اروپایی‌ها در حقیقت به دنبال این نیستند که ایران را به ورطه رویارویی بکشانند بلکه برعکس می‌خواهند تا از درب توافق جلو برویم و بالاخره تا قبل از روی کار آمدن ترامپ با آنها به توافق برسیم.
🖌اما واقع مطلب این است که اگر ایران همچنان بخواهد از موضوع هسته‌ای به عنوان یک تهدید استفاده کند اروپایی‌ها مصمم‌تر به سوی مکانیسم ماشه خواهند رفت. به‌خصوص اینکه از یک ماه دیگر نیز دونالد ترامپ بر کاخ سفید ریاست خواهد کرد و این امر، مساله را کمی پیچیده‌تر می‌کند. اروپایی‌ها قصد دارند تا با عبارتی دیگر به جمهوری اسلامی ایران بگویند که ۲۰ سال است، سعی کرده‌ای از هسته‌ای به‌عنوان ابزار استفاده کنی، اما این استراتژی بهتر است کنار گذاشته شود. در نتیجه اگر ایران از هسته‌ای بهره‌برداری استراتژیک یا سیاسی نکند و مانند کشور‌های دیگر که از هسته‌ای استفاده کاری می‌کنند، ایران هم به هسته‌ای به‌عنوان پدیده اقتصادی و تولید انرژی و دارو نگاه کند، مذاکرات به بهترین شکل پیش خواهد رفت؛ لذا اگر ایران به دنبال این سیاست برود، اروپایی‌ها حاضر هستند حتی در زمینه هسته‌ای همکاری هم کنند و تکنولوژی پیشرفته در اختیارمان بگذارند. آنها به هیچ عنوان سر جنگ ندارند.
🖌متاسفانه تاکنون در کشور برای هر مذاکراتی این‌گونه رفتار کرده‌ایم که وقتی غربی‌ها کمی نرمش نشان دادند به جای اینکه به جلو قدم برداریم، مطالباتمان را بیشتر کرده‌ایم. این مشکلی است که به سیاست خارجی‌مان برمی‌گردد. اگر یادمان باشد، در دولت یازدهم و پس از ۲۱ ماه مذاکرات نفس‌گیر که آقای ظریف و تیم مذاکره‌کننده ایران با مذاکره‌کنندگان آمریکایی و اروپایی داشتند، توافق وین صورت گرفت و منجر به برجام شد. همگان خوب به یاد دارند که در پی آن توافق، بخشی از مردم به خیابان‌ها آمدند و چقدر ابراز شادمانی می‌کردند؛ حتی چند روز پس از آن وقتی آقای ظریف وارد فرودگاه شدند به استقبال او رفتند. یک‌سری روزنامه‌های مستقل‌تر و اصلاح‌طلب مقالاتی درخصوص اینکه ظریف را می‌توان دکتر مصدق زمانه نگاه کرد، منتشر کردند و شوروشادی و هیجان به وجود آمده بود. بعد هم شاهد بودیم که تعداد قابل توجهی از شرکت‌های غربی وارد ایران شدند؛ به‌خصوص از فرانسه، آلمان، انگلیس، ژاپن و … و مشخص بود که اینها همه نقطه قوت و امیدواری است، به‌ویژه وقتی توتال آمد دیگر صحبت سرمایه‌گذاری‌های اساسی در صنعت نفت و گاز شد.
🖌اما اکنون که سال ۱۴۰۳ هست، هیچ خبری از آن روز‌ها نیست. فراموش نکنیم که پیش از خروج آمریکا از برجام تندرو‌ها با ظریف و روحانی چه کردند. تا جایی که کمپانی‌های غربی که نیمه دوم ۹۴ آمدند خیلی قبل‌تر از آنکه آقای ترامپ وارد کاخ سفید شود و آمریکا از توافق خارج شود، ایران را ترک کردند، چون مشخص شد بنا نیست تغییری به وجود بیاید بعد هم آقای ترامپ آمد و تیر خلاص را به کالبد بی‌جان برجام شلیک کرد؛ بنابراین بهتر است از گذشته درس بگیریم و راه دیپلماسی درست را در پیش قرار دهیم./بهارنیوز
🔹@azhardari_sokha
هدایت شده از از هـــر دری سخنــــــــــــــــی
🤝#1000ساعت_مـذاکـــره،بهتـــر از#1ساعت_جنگ است.
🔺برای پایان دادن به مخاطرات فعال سازی #اسنپ_بک،هیچ راه حلی به جز مذاکره وجود ندارد.
🎙حسن بهشتی پور، کارشناس ارشد سیاست خارجی و تحلیلگر مسائل بین الملل:
♦️«نفس #مذاکره کردن، اساسا بر مبنای #ضرورت_دیپلماسی است. بدون آب نمی‌توان شنا کرد. بدون مذاکره نیز، کار‌ها پیش نمی‌رود. مهمترین کاری که دیپلماسی انجام می‌دهد مذاکره است. مخالفان مذاکره، می‌خواهند درب دیپلماسی را ببندند، آنها می‌گویند ما نتیجه نمی‌گیریم. اما حقیقت این است که هزار ساعت مذاکره بی نتیجه، بهتر از یک ساعت جنگ است. درواقع حتی اگر ایران از مذاکره نتیجه نگیرد، چیزی از دست نمی‌دهد. مگر قرار است همه مذاکرات به نتیجه برسد؟ به هر حال مذاکره انجام می‌شود تا طرف مقابل از خواست‌ها و شرایط ما مطلع شود. همچنین قرار نیست هر مذاکره‌ای باید به پذیرفته شدن از سوی طرف مقابل منتهی شود و هر چه ما می‌گوییم باید از سوی طرف مقابل، محقق شود، اصلا امکان پذیر نیست. این موضوع که فکر کنیم هرچه طرف مقابل بگوید را قرار است چشم بسته بپذیریم نیز از آن داستان‌هایی است که مخالفان مذاکره اختراع کرده‌اند. باید این حقیقت را بپذیریم که برای پایان دادن به مخاطرات فعال سازی #اسنپ_بک، اولا هیچ راه حلی به جز مذاکره وجود ندارد و برای لغو تحریم‌های احتمالی باید مذاکره کرد. طبیعتا اکثر مذاکره‌ها در جهان دیپلماسی، بدون اعتماد به طرف مقابل انجام می‌شود. درواقع مذاکره می‌شود تا به یک دیدگاه مشترک برسیم...
♦️«#مکانیسم_ماشه یعنی بازگشت ۶ قطعنامه تحت فصل هفتم شورای امنیت سازمان ملل!!
در حال حاضر این قطعنامه‌ها به حالت #تعلیق درآمده و کنار گذاشته شده است. آمریکا از برجام خارج شده و بنابراین نمی‌تواند مجددا این قطعنامه را فعال کند. آمریکا ۲ بار در دی ماه سال ۱۳۹۸ تلاش کرد، اما دیگر کشور‌ها با آمریکا همراهی نکردند و شکست خورد...
♦️در هر حال، آمریکا نمی‌تواند این مکانیسم را فعال کند. اما آلمان، انگلستان و فرانسه به عنوان کشور‌های اتحادیه اروپا، چون از برجام خارج نشده‌اند می‌توانند این مکانیسم را فعال کنند. تا ۲۶ مهرماه این فرصت وجود دارد که مراحل فعال سازی مکانیسم ماشه فعال شود...
♦️«این مراحل در صورت عدم یافتن راه حل جدید ادامه خواهد داشت و به طور خودکار ۶ قطعنامه فصل هفتم منشور سازمان ملل برمی گردد. فصل هفتم، یکی از بدترین قطعنامه‌هایی است که می‌تواند علیه یک کشور صادر شود. چرا که معمولا علیه کشوری صادر می‌شود که به تشخیص سازمان ملل، یا ناقض صلح و امنیت دنیا بوده یا تهدید کننده آن. یکی از بدترین قطعنامه‌ها از بین قطعنامه‌های ۶ گانه، قطعنامه ۱۹۲۹ است که تحریم‌های متعددی را علیه ایران در نظر گرفته که شامل محاصره دریایی ایران می‌شود و عملا مسیر حرکت نفت کش‌های ایرانی را می‌بندد. بحث بر سر این است که برخی معتقدند قطعنامه‌های سازمان ملل بدتر از وضعیت فعلی نیست، در حالی که توجه ندارند که قطعنامه تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل، با وجود ناحق و ظالمانه بودن، در عمل، مجوز بین المللی برای اجرای تحریم‌ها علیه ایران را صادر می‌کند...»
♦️اما این که ما این قطعنامه‌ها را ظالمانه بدانیم یک موضوع است و این که دنیا قطعنامه‌های شورای امنیت را یک حکم قطعی می‌داند، چیزی دیگر است. دنیای امروز دنیای زور است و هر کشوری برای موفقیت سیاست‌های خود تلاش می‌کند. بنابراین، ما برای جلوگیری از فعال شدن این مکانیسم نیاز به مذاکره و گفت‌و‌گو با طرفین اروپایی داریم...»
♦️«اگر در مذاکرات موفق شویم اصلی‌ترین قطعنامه‌هایی که مجوز بین المللی به تحریم‌ها علیه ما را صادر می‌کند، از نظر حقوقی کنار گذاشته می‌شود و ما به این سمت می‌رویم که آیا با آمریکا به توافق می‌رسیم یا خیر. اگر با امریکا به توافق برسیم، بخش عمده‌ای از مشکلات تحریمی حل می‌شود. البته اقتصاد ما مشکلات ساختاری دارد و این ساختار‌ها نیز نیاز به بهبود دارد. درواقع پایان دادن به تحریم‌ها شرط لازم برای حل مشکلات اقتصادی کشور است، اما شرط کافی نیست.» /فرارو
🔹@azhardari_sokhani