نه تو می مانی نه #اندوه و نه ، هیچ یک از مردم این آبادی به حباب نگران لب یک رود ، قسم و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت غصه هم ، خواهد رفت آن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماند لحظه ها عریانند به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز تو به آیینه نه آیینه به تو ، خیره شده است تو اگر #خنده کنی ، او به تو خواهد خندید و اگر #بغض کنی آه از آیینه #دنیا ، که چه ها خواهد کرد گنجه دیروزت ، پر شد از #حسرت و #اندوه و چه حیف بسته های فردا ، همه ای کاش ای کاش ظرف این لحظه ، ولیکن خالی است ساحت سینه ، پذیرای چه کس خواهد بود غم که از راه رسید ، در این سینه بر او باز مکن تا #خدا ، یک رگ گردن باقی است تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده #سهراب-سپهری