🎙️نماهنگ فوق بشر 🌺 ویژه‌ی ایامِ عیدِ غدیر 🎧#سیدمحمدرضا_نوشه‌ور @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

📝ادامه‌ی داستانِ زندگیِ موسی (ع) [۵] ♥️فَرَجَعنَاكَ إلَى أُمِّكَ = بازگشت به مادر ✍️... در پستِ قبل به این پرداختیم که خدا به موسی فرمود: «فَرَجَعنَاكَ إلَى أُمِّكَ» یعنی ما تورا به مادرت باز گرداندیم! این جمله در آیه ۴۰ سوره طه است؛ در حالی که در آیه ۳۷، بلافاصله بعد از توضیح صحنه‌ی رسالتِ ایشان می‌فرماید: «وَ لَقَد مَنَنَّا عَلَيكَ مَرَّةً أُخرَىٰ» این دومین بار است که بر تو منّت نهادیم! بعد در آیاتِ ۳۸ تا ۴۰ دورانِ نوزادی موسی و بازگرداندن به مادرش در کاخ فرعون را مطرح می‌کند! می‌دانید معنای این کلام چیست؟ ‼️معنای این کلام این است که خدا بعد از صحنه‌ی رسالتِ ایشان می‌فرماید: «یک بارِ دیگر»، سپس دورانِ نوزادی را مطرح می‌کند؛ یعنی بار اول در نوزادی، ایشان به مادرش، به اصلِ خودش بازگشت و بار دوم در همین صحنه‌ی رسالت واقع شد! موسی در آیه ۱۰ طه «إِذْ رَأَىٰ نَارًا» وقتی آتشِ کوه طور را می‌بیند؛ می‌فرماید: «إِنِّي آنَستُ نَارًا» من با این آتش خیلی مأنوس هستم! مگر کسی با آتش انس دارد؟ مگر چه چیزی دید؟ وقتی خدا می‌خواهد از این #راز پرده‌برداری کند؛ در سیاقِ آیاتِ ۳۷ تا ۴۱، بازگشت به مادرش را مطرح می‌کند؛ چون بچه با مادرش #انس دارد؛ موسی (ع) یک بار در نوزادی به مادرش برگردانده شده؛ و این بار دوم است! اما با چه کسی مواجه شده؟ تا اینجا معلوم است که به اصلِ خودش بازگشته؛ اما به چه کسی؟! در سوره طه مجهول است! «فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ يا مُوسَىٰ» وقتی موسی رسید؛ صدا زده شد! چه کسی صدا زد! او با چه کسی انس داشت؟! ⁉️این قسمت از داستان، در سوره مریم (س) آیه ۵۲ آمده؛ «وَ نَادَينَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الأَيْمَنِ وَ قَرَّبنَاهُ نَجِيًّا» و ما از جانبِ راستِ طورِ أیمَن او را صدا زدیم؛ و در حالی که با او نجوای پنهانی می‌گفتیم؛ او را به خودمان #مقرّب می‌کردیم! چه جالب! موسی در کوه طور با ضمیرِ «نا» مواجه شده و به ضمیرِ «نا»، به عنوان #أُمّ یعنی #مادرِ خودش یا اصلِ خودش برگردانده شده! خیلی این بحث عجیب است! موسی (ع) در دنیا به یکی از مصادیقِ ضمیرِ «نا» وصل شد! در همین دنیا وصلِ به اصل شد؛ لذا آن‌همه معجزات داشت، معجزاتی که به خاطرِ تعامل با ضمیرِ «نا» در دنیا، به او داده شد! عجیب‌تر از آن، این است که خدا چنین #مطلبِ_عظیمی را در قرآن آورده و در معرضِ همه ما انسان‌ها قرار داده؛ یعنی به همه‌ی ما #ربط دارد! اما این ماجرا چه ارتباطی به ما دارد؟! 💯ربط این بحث به ماها این است که خدا در قرآن، از زبانِ خوبان فرموده: «إِنَّا لِلَّهِ و إِنَّا إِلَيهِ رَاجِعُونَ» همه‌ی ما برای خدا هستیم و به خدا برمی‌گردیم! این همان ماجرای موسی (ع) است! اما آیا موسی به #ذاتِ_خدا برگشت! اینکه #شرک است؛ چون ذاتِ خدا توصیف‌پذیر نیست! بازگشتِ موسی بسوی ضمیرِ «نا» بود! بازگشت ما هم باید بسوی اهل‌بیت (ع) یا مصداقاً بازگشت به یکی از این بزرگواران باشد! از این منظر، خدا حداقل یک بار هر انسانی را روی زمین، بسوی خودش صدا می‌زند؛ خیلی‌ها اعتنا نمی‌کنند؛ اما موسی اعتنا کرد! ما هم باید به اصل‌مان برگردیم؛ مثلاً امام صادق (ع) می‌فرماید: «شِيعَتُنَا مِنَّا بَدَءُوا و إِلَينَا يَعُودُونَ» [بحار، ج۲۵، ص۲۱] #شیعیان از ما شروع شدند و به ما برگردانده می‌شوند؛ چقدر زیباست! همان کلاسی که خدا برای موسای خودش گذاشت و گفت تو را برای #نفسِ خودم ساختم؛ برای ما هم گذاشته! آیا به این ندایی که اکنون به گوش ما رسانده شده؛ پاسخ می‌دهیم! #اصلِ ما، مادرِ ما، اهل‌بیت (ع) هستند؛ اصلِ ما، #أُمِّ ما، مادر مهربان (س) است؛ آیا دست از دنیا بر می‌داریم؟! آیا با دلی شکسته و چشمی اشکبار بسوی ایشان اقبال می‌کنیم! ایشان تمام توجهشان بسوی فرزندشان مهدی (عج) است؛ آیا بسوی مهدویت عزم می‌کنیم؟ 📌در دعای ندبه می‌خوانیم: «أَتَرَانا نَحُفُّ بِك و أَنتَ تَؤُمُّ المَلَأ» آیا آن روز فرا می‌رسد که ببینی ما تو را #احاطه کرده‌ایم و تو برای ما اصل، #محور و مادر هستی؟! «تَؤُمُّ» از «أَمّ» به معنای ریشه، اصل و محور می‌آید؛ از این جهت، عرب به #مادر می‌گوید: «أُمّ»، به معنای ریشه و اصل! بعد در ادامه جمله، در دعای ندبه می‌فرماید: «و قَد مَلَأتَ الأَرضَ عَدلاً» تو محور همه‌ی ما باشی و همه‌ی زمین را پر از عدل و داد کنی! پس ما باید به سوی #اصلِ وجودمان برویم؛ باید تا زنده هستیم؛ انتخاب کنیم که می‌خواهیم اهل‌بیتی باشیم یا نفسانی؟ می‌خواهیم بسته به بالِ مادر باشیم یا مستقل از ایشان؟ ببینید، موسی بسته به بال مادر شد؛ چقدر رشد کرد! چقدر توفیقات داشت! چقدر معجزات داشت! چقدر برای مهدویت بکار آمد! ما هم اگر می‌خواهیم #رشد کنیم؛ باید #فاطمی باشیم، باید اهل‌بیتی باشیم؛ باید بسته به #بالِ مادر مهربان (س) باشیم! چرا؟ چون بچه‌های فاطمه، بسته به بالِ فاطمه؛ به هر کجا که او رود؛ هَمرَهِ او رَهسپرند! @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

📌جمله‌ی کلیدی پست: موسی (ع) بسته به بالِ مادر شد؛ چقدر رشد کرد! چقدر توفیقات داشت! چقدر معجزات داشت! چقدر برای مهدویت بکار آمد! ما هم اگر می‌خواهیم #رشد کنیم؛ باید #فاطمی باشیم، باید... 👆👆👆👆👆👆👆👆 https://eitaa.com/torab_bash

🙏 مناجات با خدای مهربان 🌺 فرَجَعْنٰاكَ إِلیٰ أُمِّكَ! ✍️... خدایا! تو با ما چه کردی!؟ تو از ما چه ساختی!؟ آخر چرا اینقدر پنهان محبت می‌کنی!؟ چرا اینقدر بی‌منت عطا می‌کنی!؟ از وقتی نوجوان بودیم و طالب راه و جویای سرپناه، تو دستی جستجوگر و مهربان را به سوی ما فرستادی و از پَسِ پرده‌ای عجیب دستمان را گرفتی و رشدمان دادی! عزّتمان دادی! نعمتمان دادی و یواش‌یواش به ما فهماندی که عزیزم! بگو تا کی دستم بگیری ولی دستت نبینم؟ تو می‌خواستی یک چیزی به ما بفهمانی! ما هم سوختیم اما این جمله را گفتیم؛ به این امید که شاید یک روز دستانِ پر مهرِ عطا کننده را ببینیم؛ زمان به درازا کشید تا اینکه تو دربِ فهم و شعور را بیشتر به رویمان گشودی و گفتی که إِسْمُ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ من هستم؛ اما تو بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ باش؛ گفتی من با وجهِ #إِسْمُ_اللهی خودم که بسیار پرمهر و دلنشین است؛ آمدم تا دستت را بگیرم؛ تو هم بیا، دستت را بده؛ تا ببرمت! با زبان صحنه و با زبانِ آیات قرآنت به ما گفتی که با این جریانِ خدایی که در دو لفافه از رحمت به سوی شما فرستادم همراه شوید؛ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ باشید؛ وصلِ به إِسْمُ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ باشید و به سوی من حرکت کنید! ما هم گفتیم چشم اما نمی‌دانستیم که با این جریان ما را به کجا می‌کشانی؟ خودت هم جلوه‌گری نمی‌کردی و در اندرونی ما را به سویی می‌بردی که نمی‌دانستیم مقصدش کجاست؟ 📍درحالی‌که مقصد، در مسیری عجیب به سوی مَجمعِ پادشاهان عالَم یعنی محضرِ ضمیرِ «نا» بود؛ ما نگران بودیم اما در حرکت؛ تو ذُو الجَلال بودی اما با کرامت! حرکتمان دادی و به آستانه‌ی خانه‌ای کشاندی‌مان، درب که باز شد؛ پرده از اسرار برداشتی؛ و نشانمان دادی که آن همه شکوه؛ آن همه جلال، در ظاهر یک فردِ مهربان، پشتِ درب ایستاده تا بچه‌ها را تکریم کند؛ ما فکر می‌کردیم که در آستانِ پادشاهان، خادمی در می‌گشاید؛ اما تو نشانمان دادی که: چون در گشوده گردد؛ مادر گشوده دستان یک دستِ او رحیم و دستِ دِگَر الرحمان! ❤️تازه فهمیدیم که آن دستِ پنهانی که از دورنِ چادرش، آوارگان را در دنیا دستگیری می‌کرد؛ دستانِ پر مهر مادر بود؛ ما غافل بودیم؛ اما او از همان ابتدا آغوش گشوده بود؛ ما سرکش بودیم؛ اما او مادر بود؛ ما جاهل بودیم؛ اما او مهربان بود؛ او الرحمان بود، او الرحیم بود؛ او با تمامِ شکوه و جلالش آمده بود که بچه‌های آواره‌اش در دنیا را تکریم کند؛ آمده بود که برای بچه‌ها مادری کند! اما چادری از الرحمان بر سر داشت و سجاده‌ای از الرحیم زیر پایش گسترده بود؛ او خودش میانِ الرحمان و الرحیم ایستاده بود؛ اما پنهان بود و دیده نمی‌شد؛ چون مُخَدره بود! همه بچه‌ها با مهرِ مادری او به سوی بهشتِ رحمت کشیده می‌شوند؛ اما خودش پنهان است؛ خودش رضوان است؛ آری، او إِسْمُ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ بود و از ما بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ ساخت؛ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ یعنی بچه‌ها! به سوی مادر بروید، به او وصل بشوید؛ ریشه در جانِ او داشته باشید و برای همیشه همراه او باشید! مثل پرهای پرنده‌ای که ریشه در جانِ او دارند؛ و این گونه بود که ما را به او وصل کردی و فرمودی: فَرَجَعْنٰاكَ إِلیٰ أُمِّكَ! پس ما تو را به مادرت باز گرداندیم! 🙏 خدایا! تو با ما چه کردی...؟! تو از ما چه ساختی...؟! الحمدلله ربّ العالمین @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

🎙️ تو چقدر مهربانی! 🎤 #نواهنگ_فاطمی 🌹 #فوق‌العاده_زیباست @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

✍️... بعضی از دوستان سؤال داشتن که ارتباط بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ با اهل‌بیت (ع) و #مادرِ_مهربان (س) چیه؟! به پاسخِ زیر دقت کنید! 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/torab_bash

⁉️ بیانِ یک مسئله‌ی خیلی مهم پیرامونِ وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) 📚 #ارتباطِ اهل‌بیت (ع) با «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» همان ارتباطِ أسماءِ خدا با مالکیّتِ خداست؛ به عبارت دقیق‌تر وقتی می‌گوییم: «إِسْمُ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» این‌ها یک مجموعه از إسم‌های خداوند هستند؛ مثلِ «اللَّه، الرَّحْمان و الرَّحِيمِ» که قبلاً صحبت داشتیم که أسماءِ خدا در ذاتِ خدا نیستند؛ بلکه أشیائی مخلوق هستند که خدا مالکِ آن‌هاست! یعنی در حقیقت، وقتی داریم خدا را با أسماءاش صدا می‌زنیم؛ داریم #وجهِ_أسمائیِ اهل‌بیت (ع) را واسطه‌ی میانِ خود و خدا قرار می‌دهیم؛ که حقیقتاً چه ما بفهمیم و چه فهمی در این باره نداشته باشیم؛ باز واسطه‌ی میانِ خلق و خدا، أسماءِ إلهی هستند که همه‌ی عالم را پر کرده‌اند؛ مثلاً در دعای کمیل داریم «وَ بِأَسْمَائِكَ الَّتِى مَلاََتْ أَرْكَانَ كُلِّ شَىْء» و از تو درخواست مى‌كنم به واسطه‌ی أسماءَات كه ارکان و مبنای همه‌چيز را پر كرده و در برگرفته است! ▪️پس در بحثِ «إِسْمُ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ»، صحبت سرِ توصیفِ ذاتِ خدا به أسماءِ خدا نیست؛ به آیه‌ی ۱۱۰ سوره إسراء دقت کنید: «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمٰنَ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ» بگو چه بگویید: #اللَّهَ یا بگویید: #الرَّحْمٰن، بلکه هر إسمی را صدا بزنید؛ پس أسماءُ الحُسنیٰ برای خداست؛ وقتی می‌فرماید: «لَهُ»، یعنی برای اوست، در مالکیّت اوست، نه اینکه خود اوست؛ یا نعوذبالله أسماء، در ذاتِ اوست. ‼️در این رابطه، احادیثِ بسیاری از خود امامان معصوم (ع) وارد شده است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم؛ کلام در روایات به قدری واضح است که نیازی به توضیح و تفصیلِ بیش از متنِ روایت ندارد؛ به عنوان مثال در کتابِ شریفِ #اصول_کافی، جلد ۱، صفحه ۱۱۳، از امام صادق (ع) نقل است که فرمودند: «اِسْمُ اَللَّهِ غَيْرُهُ وَ كُلُّ شَيْءٍ وَقَعَ عَلَيْهِ اِسْمُ شَيْءٍ فَهُوَ مَخْلُوقٌ مَا خَلاَ اَللَّهَ» إسْمِ الله غیر از #ذاتِ_الله است؛ و هر شیئی که إسم بر آن واقع شود؛ بی‌دریغ مخلوقی است که حتماً خدا نیست؛ یا به تعبیر دیگر، ذاتِ خدا نیست. در این حدیث دو نکته مهم به چشم می‌خورد؛ اول اینکه #اسماء، اشیاء هستند؛ و دوم اینکه این #اشیاء که همان أسماءِ خدا هستند؛ مخلوقِ خداوند و مملوکِ او هستند. 📌ضمنِ اینکه ۴ بار در #قرآن خداوند از #أسماءُ_الحُسنیٰ صحبت می‌کند؛ که در آیات ۱۱۰ إسراء، ۱۸۰ اعراف، ۸ طه و ۲۴ حشر آمده است. این چهار بار در قرآن را که در حدیث و #توضیح خودِ اهل‌بیت (ع) دنبال می‌کنیم؛ به روایات جالبی می‌رسیم که می‌فرمایند: أسماءُ الحُسنیٰ ما اهل‌بیت (ع) هستیم؛ مثلاً امام صادق (ع) می‌فرماید: «فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها» قَالَ نَحْنُ‏ وَ اللَّهِ‏ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى‏ الَّتِي لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِمَعْرِفَتِنَا» [اصول کافی، ج ۱، ص ۱۴۳]، اینکه خدا در قرآن فرموده: برای خداوند إسم‌های حُسنا است؛ پس خدا را با آن ها بخوانید؛ به خدا قسم که ما آن أسماءُ الحُسنیٰ هستیم؛ و خداوند هیچ عملی را از بندگانش قبول نمی‌کند مگر با معرفت ما اهل‌بیت علیهم‌السلام. 📝 جمع‌بندی: پس وقتی می‌گوییم: «إِسْمُ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» منظور وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) است که واسطه‌ی میانِ خدا و خلقِ او هستند؛ همه‌ی اهل‌بیت (ع) از جمله مادر مهربان (س) هم این وجهِ أسمائی را دارند؛ لذا وقتی می‌گوییم: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» این #باءِ در ابتدای جمله، به معنای استعانت و کمک گرفتن است؛ یعنی دستت را به #إسمُ_الله بده و حرکتت را شروع کن، بیا، بچسب، ببرمت! این جمله، #ترجمانی از #باءِ بِسْمِ اللَّه است؛ اصلاً اولین آیه‌ی قرآن همین است؛ تا قرآن را باز می‌کنیم؛ با او مواجه می‌شویم؛ تا کتابِ خدا را باز می‌کنیم؛ می‌بینیم که او دستش را به سوی ما آورده و صدا می‌زند: بیا، دستت را بده؛ ببرمَت! ابتدای قرآن این است؛ لذا در حدیث داریم که هر کاری می‌خواهید بکنید؛ بِسْمِ اللَّه بگویید؛ یا اینکه فرموده‌اند کاری که با بِسْمِ اللَّه شروع نشود؛ به سرانجام نمی‌رسد؛ یعنی اگر بدونِ اهل‌بیت (ع) در #ظلماتِ_دنیا حرکت کنی و دستت را به وجهِ أسمائیِ ایشان ندهی؛ یک موجودِ بی‌اثر، بی‌خاصیت، بی‌دنباله و بی‌ثمره خواهی بود! و این، یکی از عجیب‌ترین #اسرارِ عالَم است که در همان ابتدای قرآن آمده؛ إن‌شاءالله اعتنا کنیم. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

📌یک نکته‌ی بسیار زیبا و شنیدنی درباره پستِ فوق تا دقایقی دیگر 👆👆

▪️به او نماز قبول و دعا مستجاب است 💯ما باید وصلِ به اصل باشیم 📝 «بِسْمِ الله، بِنٰا، بِهِ» ✍️... یک نکته‌ی بسیار مهم و اساسی در سلوکِ ما انسان‌ها به سوی محضریّتِ خدا، «قائِم بـِ» حرکت کردن است؛ یعنی باید متکی به کسی یا متکی به چیزی حرکت کنیم؛ حرکتِ مستقل در مسیر مهدویت و محضریّتِ أسمائیِ خدا هرگز به سرانجام و ثمر نمی‌رسد؛ اما «قائِم بـِ» بودن یعنی چه؟ ما #قائِم به چه چیزی باید سلوک کنیم؛ ببینید دوستان، این سؤال، آغاز یک رشد عظیم در مسیر به سوی محضرهای خداوندی است. ‼️اگر قرآن را معیار قرار دهیم؛ همان ابتدای قرآن در آیه‌ی اول از اولین سوره، خداوند می‌فرماید؛ بگو: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ» یعنی با #إِسْمُ_اللَّه حرکتت را شروع کن؛ به کمکِ إِسْمُ اللَّه سلوک کن، رشد کن؛ و در مسیر عبودیتِ خدا پیشروی کن! این بحث خیلی عظیم است؛ ما طبقِ آیه‌ی اول قرآن، موظف هستیم که فقط و فقط «بِسْمِ اللَّهِ» رشد کنیم؛ «بِسْمِ اللَّهِ» سلوک کنیم؛ «بِسْمِ اللَّهِ» زندگی کنیم و «بِسْمِ اللَّهِ» بمیریم! و إسْمُ الله، وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) است که ریشه‌ی آن همان ضمیرِ «نا» در قرآن است؛ نوری که تمامِ محیطِ حجمیِ عالم را مثل #جوّ حاکم پرکرده و دارد همه‌چیز و همه‌کس را بإذنِ الله کنترل می‌کند؛ در تمامِ حجمِ عظیمِ عالَم، جز «بِسْمِ اللَّهِ» یا به عبارت دیگر جز «بِضَمیرِ نا» نمی‌توان یک گام جلو رفت و پیش‌روی کرد؛ لذا امام باقر (ع) می‌فرماید: «بِنَا عُبِدَ اَللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اَللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اَللَّهُ...» [اصول کافی، ج ۱، ص ۱۴۵] به واسطه‌ی ما خداوند #عبودیت شد؛ به واسطه‌ی ما خداوند #تعریف شد [و سپس معرفتش برای دیگران ممکن شد]؛ و به واسطه‌ی ما #وحدانیّتِ خدا [قابلِ تعریف و تفهیم و] محقق شد. این همان توضیحِ حدیثی «بِسْمِ اللَّهِ» در ابتدای قرآن است. 📌اگر بخواهیم همین بحث را #سلوکی و کاربردی صحبت کنیم تا شما عزیزان برای عمل کردنِ به آن، یک #تعریف و یک #قلقِ_عملی داشته باشید؛ بحث را باید به دعای ندبه ببریم و در آنجا مطلب را بیان کنیم. در انتهای دعای ندبه، یک فراز عجیب وجود دارد حاکی از همین بحث که می‌فرماید: «وَ اجْعَلْ صَلاتَنَا بِهِ مَقْبُولَةً» خدایا! نمازهای ما را «بِهِ» یعنی به واسطه‌ی او مقبول قرار ده؛ «وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَةً» و گناهانِ ما را به واسطه‌ی او مشمول مغفرت کن؛ «وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَابًا» و دعاهای ما را به واسطه‌ی او مستجاب کن؛ «وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَةً» و رزق ما را به واسطه‌ی او زیاد و پر رونق کن؛ «وَ هُمُومَنَا بِهِ مَکْفِیَّةً» و همّ و غم ما را به واسطه‌ی او برطرف کن؛ «وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِیَّةً» و همه حاجات و نیازهای [مادی و معنوی، دنیوی و اخرویِ] ما را به واسطه‌ی او کفایت کن. چقدر این فراز عجیب است؛ ما باید نسبت به مولای‌مان امام زمان (عج) که در تمامِ حجمِ عالَم، #إِسْمُ_الله هستند؛ همیشه بر اساسِ این فراز از دعای ندبه فکر کنیم؛ این‌گونه با مولا حرف بزنیم؛ این‌گونه زندگی کنیم؛ و هر درخواستی که از خدا داریم؛ به همین صورت نزدِ او مطرح کنیم؛ وگرنه خارج از چهارچوب نظامِ خداوندی رفتار کردیم و واسطه‌های خداوندی را خدایی نکرده نادیده گرفتیم. 🔔 اگر این‌طور #رفتار کردیم؛ حالا اجازه داریم جمله‌ی بعدی در همین فراز از دعای ندبه را بگویم: «وَ أَقْبِلْ إِلَیْنَا بِوَجْهِكَ الْكَرِیمِ» خدایا! حالا که این‌گونه هستم؛ یعنی فقط و فقط #بِالمَهدِي به سوی تو آمده‌ام؛ تو هم با #صورتِ قشنگ و کریمانه‌ات که همان #وجهِ_مبارکِ امام عالَم (ع) است؛ به سوی من اقبال کن و به من بنگر! ببینید چقدر این نوع #ایمان به #إِسْمُ_الله، زیبا، مهم و کاربردی است؛ مرحوم امام خمینی (ره) نیز در تفسیرِ سوره حمد؛ درباره‌ی همین مطلب می‌فرمودند: «عالَم با إسمِ ربّ شروع شده است. خدای تبارک و تعالی عالَم را با إسمِ خودش شروع کرده است؛ پس ...درس بخوانید به إسمِ ربّ، برنامه است؛ تبلیغ بکنید به اسمِ ربّ، مَنبر بروید به إسمِ ربّ، گوش کنید به إسمِ ربّ، صحبت کنید به إسمِ ربّ؛ که اگر إسمِ ربّ را از اشیاء جدا کنند؛ به یک معنا هیچ هستند و هیچ می‌شوند.» ان‌شاءالله به این ایمانِ قرآنی اعتنا کنیم و از این به بعد تا ابد «بِسْمِ الله، بِنٰا و بِهِ» باشیم؛ و در یک کلام «وصلِ به اصل» باشیم. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

برای دوستانی که قلقِ عملی می‌خواستن👆

❤️ #کلیپ_استوری | انتشار آزاد... 🥰 داستان مصوّر، ویژه‌ی غدیر https://eitaa.com/torab_bash