امام رضا علیه السلام ده چیز به من داد و من یکی از آن ها را به تو می دهم... #آیةالله_بهحت ره (همه چیز هم در همین یک نکته است) @toubaefaf

راهکار امام رضا علیه السلام در مواجه شدن با سختی ها

عنایتی از حضرت #امام_رضا علیه السلام @toubaefaf

سلام. طرح تهیه محتوا در قالب مطلب، طرح، کلیپ، شعر، داستان، مقالات علمی و کتاب با موضوع هزار و یک نکته پیرامون #حیاوعفاف و ثمره های آن در کانال طوبای عفاف در حال بارگزاری است و امروز نیز به لطف خدای متعال نکته 103با عنوان «چهار رکن شخصیت مؤمن» ارسال شد. برای رساندن مطالب به دست جامعه و جوانان کوشا باشیم. @toubaefaf

السلام علی سیدالشهداء @toubaefaf

بشتابید به سوی #نماز خداوند، #نمازجمعه را بر شما واجب کرد. هرکس آن را در حیات من یا پس از وفات من از روی سبک شمردن و یا انکار رها سازد، خداوند او را پریشان می کند و به کارش برکت نمی دهد. بدانید! نمازش پذیرفته نمی شود. بدانید! بدانید! زکاتش را قبول نمی کنند. بدانید! حجش، قبول نیست، بدانید! کارهای نیک او قبول نخواهد شد تا آنکه توبه کند و دیگر #نمازجمعه را رها نکند، سبک نشمارد و منکر نشود. وسایل الشیعه، ج ۵، ص۷ @toubaefaf

بشتابید... «وَ سارِعُوا إِلى‌ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ‌» سوره آل عمران، ۱۳۳ براى نيل به آمرزشى از پروردگارتان وبهشتى كه وسعت آن به قدر آسمان‌ها و زمين است و براى پرهيزكاران آماده گرديده، بشتابيد. نکته ها گروهى از دانشمندان اسلامى، عقيده دارند كه بهشت و دوزخ هم اكنون وجود دارند و يكى از دلايل آنان همين آيات‌ «أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ» يا «أُعِدَّتْ لِلْكافِرِينَ» است. آمرزش گناه، كار الهى است و مراد از سرعت به سوى مغفرت، سرعت به سوى كارى است كه مغفرت را بدنبال داشته باشد. در اين آيه، كلمه‌ى «عَرض» به معناى وسعت است. «1» حضرت على عليه السلام در تفسير اين آيه فرمودند: «سارعوا الى أداء الفرائض» براى انجام تكاليف الهى بر يكديگر سرعت بگيريد. (تفسير مجمع‌البيان) «1». عرب وقتى مى‌خواهد وسعت چيزى را تعريف كند مى‌گويد: عرضش فلان اندازه است و از عرض وسعت طول هم مشخص مى‌شود. پیام ها 1- سرعت در كار خير، ارزش آن را بالا مى‌برد. «سارِعُوا» 2- سرعت در توبه و جلب غفران الهى، لازم است. «سارِعُوا إِلى‌ مَغْفِرَةٍ» 3- آمرزش گناهان، از شئون ربوبيّت است. «مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ» 4- اوّل بخشيده شدن، سپس بهشت رفتن. «مَغْفِرَةٍ ... جَنَّةٍ» 5- لازمه‌ى سرعت به سوى بهشت متّقين، قرار گرفتن در زمره‌ى متّقين است. «جَنَّةٍ ... أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ» تفسیر نور، ذیل همین آیه @toubaefaf

بشتابید...(۲) «سابِقُوا إِلى‌ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ» سوره حدید، ۲۱ از هم سبقت بگيريد و براى رسيدن به مغفرتى از پروردگارتان و بهشتى كه پهنايش همچون پهناى آسمان و زمين است و براى كسانى آماده شده كه به خدا و پيامبرانش ايمان دارند، اين فضل خداست، به هر كه بخواهد مى‌دهد و خداوند صاحب فضل و فزون بخشى بزرگ است. نکته ها در آيه قبل، سخن اين بود كه نتيجه كارهاى دنيوى يا عذاب شديد است و يا مغفرت و رضوان، در اين آيه بر سبقت و پيشى‌گرفتن از يكديگر جهت رسيدن به فضل و رحمت الهى، تأكيد شده است. مسابقه معنوى در قرآن‌ با كمى تأمل در آيه به شرايط و ويژگى‌هاى مسابقه معنوى پى‌مى‌بريم، از جمله: شركت براى همگان آزاد است. «سابِقُوا» مورد مسابقه معنويات است. «مَغْفِرَةٌ» برگزار كننده آن، خداوند است. «سابِقُوا» جوايز آن از قبل تعيين شده است. «أُعِدَّتْ» زمان و مكان خاص ندارد. «سابِقُوا» مطلق است. نوع جايزه و ويژگى‌هاى آن روشن است. «جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ» جايزه بر اساس فضل الهى است. «ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ» در جوايز هيچ گونه محدوديّتى نيست. «ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ» پیام ها 1- هنگام طرد يك امر ناپسند، بايد جايگزين مناسبى ارائه داد. مَتاعُ الْغُرُورِ ... سابِقُوا إِلى‌ مَغْفِرَةٍ ... به جاى اين‌كه به سوى تفاخر و تكاثر (كه در آيه قبل بود) سبقت بگيريد به سوى مغفرت و بهشت سبقت بگيريد. 2- آنچه به كارهاى خير ارزش مى‌دهد، سرعت و سبقت است. سابِقُوا ... 3- بخشش و آمرزش از شئون ربوبيّت است. «مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ» 4- اول بخشيده شدن و سپس به بهشت وارد شدن. مَغْفِرَةٍ ... وَ جَنَّةٍ ... 5- با بالا بردن شناخت و معرفت نسبت به دنيا و آخرت، انتخاب را بر مردم آسان كنيد. فَتَراهُ مُصْفَرًّا ... ثُمَّ يَكُونُ حُطاماً ... جَنَّةٍ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ ... 6- گذشت از دنيايى كه متاعش اندك و فريبنده است، شما را به بهشتى مى‌رساند كه وسعتش، وسعت آسمان و زمين است. كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ‌ ... 7- ايمان به همه‌ى پيامبران، لازمه ايمان به خداست. «آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ» تفسیر نور، جلد۹، ص۴۷۹ @toubaefaf

🍃از بشارت های زمان ظهور در روایتی از امام حسین(علیه السلام) ذیل آیه 96 سوره اعراف آمده است: «... در زمان ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) نه شخص نابینا و نه مریض زمین گیر، یافت نمی شود؛ همچنین هیچ گرفتاری نیست جز آنکه خدا به وسیله ما اهلبیت(علیهم السلام) گرفتاری او را بر طرف میکند...وَ لَا يَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا كَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ لَتَنْزِلَنَ الْبَرَكَةُ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ... و برکات بسیار نازل می شود تا جایی که حتی درختان بیش از قبل ثمر می دهند و میوه های تابستان در زمستان هم یافت می شود و برعکس و این همان سخن خدا در قران است که فرمود: «اگر اهل آبادی ها ایمان آورند و با تقوا شوند، خدا درهای برکات آسمان و زمین به رویشان می گشاید...» تفسير نور الثقلين، ج2، ص52 مختصر البصائر، ص170 @toubaefaf

🍃از برکات این صلوات کسی که صبح و مغرب این #صلوات را بخواند باعث خشنودی حضرت #محمدوآل‌محمد صلی الله علیه وآله و سرور دائمی است و همچنین: 1. گناهانش از بین می رود؛ فَإِنَّ مَنْ‏ صَلَّى‏ عَلَى النَّبِيِّ (صلی الله علیه وآله) بِهَذِهِ الصَّلَاةِ هُدِمَتْ ذُنُوبُهُ؛ 2. لغزش هایش محو می شود؛ وَ مُحِيَتْ خَطَايَاهُ 3. سرورش دائمی می شود؛ وَ دَامَ سُرُورُهُ 4. دعایش مستجاب می شود؛ وَ اسْتُجِيبَ دُعَاؤُهُ 5. آرزویش عطا می شود؛ وَ أُعْطِيَ أَمَلَهُ 6. رزقش بسیار می شود؛ وَ بُسِطَ لَهُ فِي رِزْقِهِ 7. برای پیروزی بر دشمنش یاری می شود؛ وَ أُعِينَ عَلَى عَدُوِّهِ 8. این صلوات سبب رسیدن به انواع خوبی ها می شود؛ وَ هِيَ لَهُ سَبَبُ أَنْوَاعِ الْخَيْرِ 9. و قرارش می دهند از دوستان حضرت رسول الله(صلی الله علیه وآله) در بهشت اعلی. وَيُجْعَلُ مِنْ رُفَقَاءِ نَبِيِّهِ فِي الْجِنَانِ الْأَعْلَى. سه مرتبه در صبح و سه مرتبه در شب بخوانند. يَقُولُهُنَّ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ غُدْوَةً وَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ عَشِيَّةً. وصلوات این است:👇🏼 «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِي الْأَوَّلِينَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِي الْآخِرِينَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِي الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فِي الْمُرْسَلِينَ اللَّهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّداً الْوَسِيلَةَ وَ الشَّرَفَ وَ الْفَضِيلَةَ وَ الدَّرَجَةَ الْكَبِيرَةَ. اللَّهُمَّ إِنِّي آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ وَ لَمْ أَرَهُ فَلَا تَحْرِمْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ رُؤْيَتَهُ وَ ارْزُقْنِي صُحْبَتَهُ وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِهِ وَ اسْقِنِي مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَباً رَوِيّاً سَائِغاً هَنِيئاً لَا أَظْمَأُ بَعْدَهُ أَبَداً إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ اللَّهُمَّ كَمَا آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) وَ لَمْ أَرَهُ فَعَرِّفْنِي فِي الْجِنَانِ وَجْهَهُ؛ اللَّهُمَّ بَلِّغْ رُوحَ مُحَمَّدٍ عَنِّي تَحِيَّةً كَثِيرَةً وَ سَلَاماً». ابن بابويه(شیخ صدوق ره)، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال - قم، چاپ: دوم، 1406 ق؛ این صوات در مفاتیح الجنان، باقیات الصالحات شیخ عباس قمی(ره) هم آمده است. أللّهم صلِّ علی محمَّدٍ و آلِ محمَّدٍ و عَجِّل فَرَجَهُم و اهلِک أعدائَهُم أجمَعیِن @toubaefaf

و هرگاه به آنان گفته شود: از آن چه خداوند روزى شما كرده بخشش كنيد... «وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ» سوره یس، 47 و هرگاه به آنان گفته شود: از آن چه خداوند روزى شما كرده بخشش كنيد، كسانى كه كفر ورزيدند به كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند: آيا به كسانى غذا دهيم كه اگر خداوند مى‌خواست خودش به آنها غذا مى‌داد؟ شما در گمراهى آشكارى هستيد. نکته ها افرادى كه بينش صحيح ندارند يا مى‌خواهند از زير بار مسئوليّت شانه خالى كنند، تمام انحرافات و عملكرد زشت خود را به گردن ديگران مى‌اندازند: 1. گاهى مى‌گويند: مقصّر خداست، اگر او نمى‌خواست ما مشرك نبوديم: «لَوْ شاءَ اللَّهُ ما أَشْرَكْنا»سوره انعام، 148، «لَوْ شاءَ الرَّحْمنُ ما عَبَدْناهُمْ» سوره زخرف، 20 2. گاهى مى‌گويند: مقصّر جامعه است، اگر اين بزرگان نبودند، ما مؤمن بوديم. «لَوْ لا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ» سوره سبأ،31 3. گاهى مى‌گويند: مقصّر نياكان ما هستند. «إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا» سوره زخرف، 22 در اين آيه نيز مى‌گويند: اگر لازم بود خدا خودش به فقرا روزى مى‌داد. غافل از آن كه خداوند مسئوليّت سير كردن فقرا را به دوش اغنيا گذاشته است. سؤال: چرا خداوند خود فقرا را رزق نمى‌دهد و به مردم دستور انفاق مى‌دهد؟! پاسخ: رشد انسان، در سايه‌ى گذشت و ايثار و سخاوت و نوع‌دوستى و دلسوزى و صرفه‌جويى و الفت و تعاون و محبّت و تفقّد است. اگر همه‌ى مردم از امكانات يكسان برخوردار باشند، نه زمينه‌اى براى بروز اين كمالات باقى مى‌ماند و نه بسترى براى صبر و زهد و قناعت محرومان. پیام ها 1- توجّه به اين كه «آن چه داريم رزق الهى است نه ملك ما» بخشش را آسان مى‌كند. «أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ» 2- كفر، سبب خود دارى از انفاق است. قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا ... أَ نُطْعِمُ‌ 3- كافر، رازق بودن خدا را مسخره مى‌كند. «لَوْ يَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ» 4- انفاق، نشانه ايمان است. (زيرا ترك انفاق از ويژگى‌هاى كفّار شمرده شده است). قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا ... أَ نُطْعِمُ‌ ... 5- كار انسان به جائى مى‌رسد كه كفر و بخل را راه درست و ايمان و انفاق را انحراف مى‌شمرد. «إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلالٍ مُبِينٍ» تفسیر نور، ذیل همین آیه @toubaefaf

اگر رازق خداوند است، پس چرا از ما می‌خواهید که به فقیران انفاق کنیم؟ «أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَآءُ اللهُ أَطْعَمَهُ» سوره یس، ۴۷ کافران از راه تمسخر به مؤمنان می‌گفتند: اگر رازق خداوند است، پس چرا از ما می‌خواهید که به فقیران خوراک دهیم؟ و اگر خدا خواسته است که آنان محروم بمانند، پس چرا ما کسانی را از دارائی خود بهره‌مند سازیم که خداوند ایشان را محروم ساخته است؟ این منطق جاهلانه، علاوه از تمسخر مؤمنان، به آن می‌ماند که افرادی بگویند: چه ضرورتی دارد که ما درس بخوانیم، و یا به دیگری درس بدهیم؟ اگر خدا می‌خواست همه را عالم و باسواد می‌کرد. @toubaefaf