توضیح پیامی از #امام_زمان علیه السلام که جای تفکر بسیار دارد👇 در ابتدای زیارت #آل_یس این پیام از #امام_زمان علیه السلام آمده: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ لَا لِأَمْرِهِ‏ تَعْقِلُونَ‏ وَ لَا مِنْ‏ أَوْلِیائِهِ‏ تَقْبَلُونَ‏ حِکْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا یؤْمِنُونَ السَّلَامُ عَلَینَا وَ عَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِینَ» نه در امر خداوند تعقل می‌کنید و نه از اولیاء او می‌پذیرید، اوامر اولیای الهی حكمتي است رسا و رشددهنده؛ اما این هشدارها برای گروهی که ایمان نمی‌آورند نافع نیست.[١] این توقیع از حضرت #بقیةالله عج است که در اول آن پس از یاد و نام خدای متعال، از عموم انسان‌‌ها - که به طور طبیعی شامل برخی از شیعیان هم می‌شود - گلایه‌ نموده و می‌فرماید: «شما نه نسبت به امر پروردگار تعقل می‌کنید و نه از اولیای او حرف‌شنوایی دارید» این سخن در حقیقت، بیانی دیگر از آیه ۱۰ سوره ملک است که دلیل دوزخی شدن افراد را آن می‌داند که آنان نه از عقل خود بهره جسته و نه به سخن اولیای خدا گوش فرا می‌دهند.  سپس در ادامه، با استفاده از ترکیبی از دو آیه‌ی مرتبط قرآن[۲] می‌فرماید: حکمتی بس کامل و تمام، ولی برای افرادی که ایمان نمی‌آورند، چه سودی دارد؟! مراد حضرتشان از بیان این آیات نیز آن است که #قرآن و سخن اولیای الهی، شامل اندرزهایى عمیق و رسا است و هیچ نقصی ندارد، اما بندگان لجوج این سخنان را نپذیرفته و این انذارها براى آنان مفید قرار نمی‌گیرد.[۳] هم‌چنین، با توجه به این‌که خداوند متعال از روی لطف، در هر زمانی چراغ هدایتی تعیین فرموده تا مردم را از ظلمات جهل رها سازد، از جمله مصادیق آشکار حکمت بالغه، می‌تواند خود ائمه علیهم‌السلام و سخنان ایشان باشد که در برخی روایات نیز به آن اشاره شده است: الف) امام صادق علیه السلام درباره‌ آیه‌ شریفه «وَ مَنْ یؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِی خَیراً کَثِیراً»، فرمود: مراد از #حکمت ، اطاعت از خدا و شناخت امام است.[۴] ب) امام باقرعلیه السلام: «...نَحْنُ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ...»؛[۵] ما حجت رسانای پروردگاریم. از این‌رو بیم دادن‌ها، برای انسان بی‌معرفت و لجوج مفید نبوده، بلکه شرط پیشرفت معنوی، تواضع در برابر ثقلین و پذیرش آیات قرآن و سخنان معصومان علیهم‌السلام می‌باشد. پس شاید مناسبت این جملات در ابتدای زیارت آل یاسین توجه دادن به مخاطب باشد که نسبت به امر پروردگار تعقل بیشتر انجام دهد و به فرمایشات نقل شده از طرف اولیای الهی عمل نماید و ادعای اسلام و تشیع او فقط ادعایی ظاهری نبوده بلکه در عمل خود را نشان دهد. چنانچه در ادامه می‌فرماید: «إِذَا أَرَدْتُمُ التَّوَجُّهَ بِنَا إِلَى اللَّهِ وَ إِلَینَا فَقُولُوا کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى سَلَامٌ عَلَى آلِ یس»؛‏ پس هر گاه شما اراده‌ی توجّه به خداى تعالى و به سوى ما نمایید، بگویید چنانچه خدای متعال می‌فرماید: «سلام على آل یاسین». گفتنی است که این فراز از زیارت، ناظر به اختلاف قرائتی از قرآن کریم در آیه ۱۳۰ صافات بوده و قرائت حفص از عاصم، «سَلامٌ عَلى‏ إِلْ‏یاسین‏» می‌باشد. [۶] [۱]. شیخ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی أهل اللجاج، ج۲، ص۴۹۲، مشهد، نشر مرتضی، ۱۴۰۳ق. [۲]. «حِکْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ»: سوره قمر، ۵؛ «وَ مَا تُغْنِی الْآیاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا یؤْمِنُونَ». یونس، ۱۰۱. [۳]. ر. ک: آیةالله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج‏ ٢٣، ص ٢١، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۴۷ش. [۴]. «طَاعَةُ اللَّهِ‏ وَ مَعْرِفَةُ الْإِمَامِ‏»؛ کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۱۸۵، ح ۱۱، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چهارم، ۱۴۰۷ق. [۵]. همان، ج۱، ص۱۹۲، ح۳. [۶]. زیارت آل یاسین، مفاتیح الجنان @toubaefaf

توضیح پیامی از #امام_زمان علیه السلام که جای تفکر بسیار دارد👇 در ابتدای زیارت #آل_یس این پیام از #امام_زمان علیه السلام آمده: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ لَا لِأَمْرِهِ‏ تَعْقِلُونَ‏ وَ لَا مِنْ‏ أَوْلِیائِهِ‏ تَقْبَلُونَ‏ حِکْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا یؤْمِنُونَ السَّلَامُ عَلَینَا وَ عَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِینَ» نه در امر خداوند تعقل می‌کنید و نه از اولیاء او می‌پذیرید، اوامر اولیای الهی حكمتي است رسا و رشددهنده؛ اما این هشدارها برای گروهی که ایمان نمی‌آورند نافع نیست.[١] این توقیع از حضرت #بقیةالله عج است که در اول آن پس از یاد و نام خدای متعال، از عموم انسان‌‌ها - که به طور طبیعی شامل برخی از شیعیان هم می‌شود - گلایه‌ نموده و می‌فرماید: «شما نه نسبت به امر پروردگار تعقل می‌کنید و نه از اولیای او حرف‌شنوایی دارید» این سخن در حقیقت، بیانی دیگر از آیه ۱۰ سوره ملک است که دلیل دوزخی شدن افراد را آن می‌داند که آنان نه از عقل خود بهره جسته و نه به سخن اولیای خدا گوش فرا می‌دهند.  سپس در ادامه، با استفاده از ترکیبی از دو آیه‌ی مرتبط قرآن[۲] می‌فرماید: حکمتی بس کامل و تمام، ولی برای افرادی که ایمان نمی‌آورند، چه سودی دارد؟! مراد حضرتشان از بیان این آیات نیز آن است که #قرآن و سخن اولیای الهی، شامل اندرزهایى عمیق و رسا است و هیچ نقصی ندارد، اما بندگان لجوج این سخنان را نپذیرفته و این انذارها براى آنان مفید قرار نمی‌گیرد.[۳] هم‌چنین، با توجه به این‌که خداوند متعال از روی لطف، در هر زمانی چراغ هدایتی تعیین فرموده تا مردم را از ظلمات جهل رها سازد، از جمله مصادیق آشکار حکمت بالغه، می‌تواند خود ائمه علیهم‌السلام و سخنان ایشان باشد که در برخی روایات نیز به آن اشاره شده است: الف) امام صادق علیه السلام درباره‌ آیه‌ شریفه «وَ مَنْ یؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِی خَیراً کَثِیراً»، فرمود: مراد از #حکمت ، اطاعت از خدا و شناخت امام است.[۴] ب) امام باقرعلیه السلام: «...نَحْنُ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ...»؛[۵] ما حجت رسانای پروردگاریم. از این‌رو بیم دادن‌ها، برای انسان بی‌معرفت و لجوج مفید نبوده، بلکه شرط پیشرفت معنوی، تواضع در برابر ثقلین و پذیرش آیات قرآن و سخنان معصومان علیهم‌السلام می‌باشد. پس شاید مناسبت این جملات در ابتدای زیارت آل یاسین توجه دادن به مخاطب باشد که نسبت به امر پروردگار تعقل بیشتر انجام دهد و به فرمایشات نقل شده از طرف اولیای الهی عمل نماید و ادعای اسلام و تشیع او فقط ادعایی ظاهری نبوده بلکه در عمل خود را نشان دهد. چنانچه در ادامه می‌فرماید: «إِذَا أَرَدْتُمُ التَّوَجُّهَ بِنَا إِلَى اللَّهِ وَ إِلَینَا فَقُولُوا کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى سَلَامٌ عَلَى آلِ یس»؛‏ پس هر گاه شما اراده‌ی توجّه به خداى تعالى و به سوى ما نمایید، بگویید چنانچه خدای متعال می‌فرماید: «سلام على آل یاسین». گفتنی است که این فراز از زیارت، ناظر به اختلاف قرائتی از قرآن کریم در آیه ۱۳۰ صافات بوده و قرائت حفص از عاصم، «سَلامٌ عَلى‏ إِلْ‏یاسین‏» می‌باشد. [۶] [۱]. شیخ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی أهل اللجاج، ج۲، ص۴۹۲، مشهد، نشر مرتضی، ۱۴۰۳ق. [۲]. «حِکْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ»: سوره قمر، ۵؛ «وَ مَا تُغْنِی الْآیاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا یؤْمِنُونَ». یونس، ۱۰۱. [۳]. ر. ک: آیةالله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج‏ ٢٣، ص ٢١، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۴۷ش. [۴]. «طَاعَةُ اللَّهِ‏ وَ مَعْرِفَةُ الْإِمَامِ‏»؛ کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج۱، ص۱۸۵، ح ۱۱، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چهارم، ۱۴۰۷ق. [۵]. همان، ج۱، ص۱۹۲، ح۳. [۶]. زیارت آل یاسین، مفاتیح الجنان @toubaefaf