eitaa logo
طوبای عفاف
632 دنبال‌کننده
5.7هزار عکس
3.9هزار ویدیو
468 فایل
قرآن، زندگی، اندیشه ارتباط با مدیر @mfathi135
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
13.41M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
「﷽」 سلمه الله ♥️ حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها، لیلة القدر نظام آفرینش است! ◦◦◉🌼 ۩۩ 🌼◉◦◦ 🔆 @forooghetohid
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
﷽ شب عاشقانگی است و من شده ام گدای تو به امید آن که صدای من برسد به اهل سما چه کنم اگر که در آن میان نرسد صدا به صدا ؟ تو که‌ای که نام بلند تو به خدا رسانده مرا ؟ به که با تو رسیده ام به زلال [اسم] خدا تو که‌ای که فراتری از مکان و چنین گذشته‌ای از زمان؟ تو که‌ای که از تقید تن، زده پل به مرکز بی کران؟ تو همان که در تو به حیرتم، تو همان که إنس و فرشتگان تو همان که درک اهل جهان شده در صفات تو ناتوان تو همان که قبله‌ی اهل دل، تو همان که قبله نما نه عجب که شود قطرات اشک زلال تو ظلمات بود و تو آمدی، «کَـشَـفَ الدّجی» به جمال تو تو ی و به این سبب «بَـلَـغَ العُلی» به کمال تو و و ، «حَـسُـنَـت جمیع خصال» تو بر تو و آل تو، همه وقت، در همه جا تو چگونه آمده‌ای بگو که نه حاضری و نه غایبی؟! چه بگویم از جلوات تو، تو که جلوه گاه عجایبی ... تو و ابوالیمی و طلوع کل مطالبی پدر مکرّم زینبی و شریک هرچه مصائبی برسان مرا به جوار خود، پس از آن به کرب‌و‌بلا به خدا قسم که بدون تو همه جا همیشه مشوّشم به بهشت بی تو نمی‌روم که بدون تو پُر آتشم نخورم می از خُم دیگران که خمار بی غشم به کدام شیوه بیان کنم که چه می کشم که چه می‌کشم؟! نفسی اگر نظر نکنی به گدای بی سر و پا چه خوش است در تصور من که تو «نون» بین «لـنـا» شوی چه خوش است ای شه لافتی که شکوه نقطه با شوی تو رسیده ای به وصال حق که امیر هر دو سرا شوی همه ترس من بود از همین که خدا نکرده خدا شوی شده ذکر هر شب قدر من «بِکَ بِکَ » نه فرشته‌ای و نه آدمی، تو فقط تجلّی ایزدی تو نگین حلقه‌ی انبیا و شکوه حضرت سرمدی چه در آسمان و چه در زمین تو سرآمدی، تو زبانزدی تو عزیز خانه‌ی تو عزیز جان ی و تویی که وقت مباهله شده شرح «أنفسنا»  علیست «یَـحکُـمُ ما یُـرید»، علیست «یُـثبِـت ما یشاء» که علیست کُنه سوره «روم» و علیست معنی «هَـل أتی» که علیست «مُـنتَـهِـیُ الهِـمَـم»، که علیست سایه‌ی ماسوا که علیست سعی به سوی حق و علیست مروه‌ی با صفا نشود قبول حج کسی به خدا بدون ولا به خدا به اذن خدا فقط ابدی شدی، ازلی شدی و به کام مردم میکده می ناب لم یزلی شدی ملکوت نابِ غزل شد و تو در آن عجب غزلی شدی خبری رسید و در آن خبر تو فقط امیر و شدی لِـتُـرابِ مَـقدَمِـکَ الفِـدا دل و جان عاشق ما بنشین دوباره رجز بخوان که زمان کف زدن آمده در قلعه‌ای که تو کنده ای ز هراس در سخن آمده بروید از سر راه او که امیر بت شکن آمده چه بد است عاقبت کسی که به جنگ تن به تن آمده به سپاهیان و یلان بگو بدهند آب طلا شده اند در مقابل تو همه شیرِ بی سر و یال و دُم همه گفته اند و شنیده ام که شدند «مُـعتَرِفٌ بِـکُـم» نگران آن همه «مرحبم» که فرار کرده و گشته گم دل بی قرار و هوایی‌ام شده رهسپار خُم به چهارده خُم می قسم احدی نرسیده تا اسداللها، اذن اللها، به شب بلند عبادتت به کدام رتبه رسیده ای که خداست شاهد رتبتت به رسیده مسافری که رسد به فیض زیارتت به عنایتت به کرامتت به محبتت به شفاعتت تو بگو به غیر حریم تو به کجا رود به کجا ؟ همه شب نشسته خیال تو سر راه من، سر راه من چه شود اگر که نگاه تو برسد شبی به نگاه من به دو چشم غرق خیانتم، به دو چشم غرق گناه من و تو ای سپیده نظر کنی به من و به روی سیاه من چه غم از عذاب خدا اگر که تویی شفیع جزا مدح دو چشم تو شده روشنایی دفترم که علیست ذکر مداومم، قند مکرّرم به جهان مرید ابوذرم، مدیون مالک أشترم نروم به زیر بیرق کس که غلام خادم قنبرم همه عمر بنده‌ی حیدرم به حقیقت «إنّـما» شاعر: احمد علوی @toubaefaf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
طوبای عفاف
✍سلام. ما به چند هدف #صحیفه_سجادیه را تحفه تبلیغی امسال قرار دادیم، یکی آشنایی با معارف ناب، و دیگری
﷽ دعای آن حضرت است هنگامی که خطری از او می‌گذشت یا حاجتش به سرعت برآورده می‌شد «اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ خدایا! تو را سپاس بر سرنوشت خوبی که مقرر می‌کنی و بر بلا و مصیبتت که از من می‌گردانی، پس بهره‌ام را از رحمتت در این تندرستی و سلامتی که در زندگی دنیا به من عنایت کرده‌ای منحصر مکن؛ که در نتیجه به سبب آنچه که دوست دارم، بدبخت شوم؛ و دیگری به خاطر آنچه که خوش ندارم، خوشبخت شود. وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ و اگر تندرستی و سلامتی که روز را در آن به شب می‌رسانم یا شب را در آن به روز می‌رسانم، مقدّمه بلایی است که قطع نمی‌شود و پیشاپیش بار سنگینی است که برطرف نمی‌گردد، پس آنچه را برایم به تأخیر انداخته‌ای، پیش انداز؛ و آنچه را پیش انداخته‌ای به تأخیر افکن فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ وَ زیرا چیزی که پایانش فنا و نابودی است، بسیار فراوان به حساب نمی‌آید؛ و آنچه عاقبتش همیشگی است، اندک و کم نمی‌باشد؛ و .» دعای هجدهم، ﴿اَلّلهُمَّـ عَجِّل لِوَلیِّڪَ الفَرَج﴾ ┄┅┅┅┅❁✨❁┅┅┅┅┄ ༺طوبای عفاف༻ https://zil.ink/toubaefaf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
﷽ حقیقت صلی الله علیه وآله فرمود: « حبک ایمان و بغضک کفر» (بحارالانوار) دوستی علیه السلام عین ایمان به خدا و رسول است. در حدیث سلسلة الذهب که کلمه لا اله الا الله حصنی است، نظیر آن روایة نیز رسیده نه اینکه دو مطلب باشد، بلکه حقیقت ایمان و توحید در ولایت علیه السلام گنجانیده شده است، نه حب دنیا و نه حب شهوات بلکه حب خدا و آخرت و دوستان خدا. حب حق و علیه السلام با حق است و حق با علی علیه السلام (علی علیه السلام مع الحق و الحق مع علی‌علیه‌السلام) نماینده خدا و رسول علی علیه السلام است. حب یعنی علاقمندی به علی علیه‌السلام به مسجد و خدا و آخرت است علیه السلام یعنی فرار از شیطان و تبعیت رحمن، اهل لا اله الا لله شدن، از هوای نفس فرار کردن از گناه پرهیز کردن رفتن در حکومت و علیه السلام است. لذا مستحب است در (عروة الوثقی آمده)بر کفن این دو حدیث نوشته شود: «کلمه لا اله الا الله حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی» و روایت «ولایة علی بن ابیطالب حصنی فمن دخل حصنی امن من عذابی». هر دو روایت از حضرت علیه السلام از پدران بزرگوارش، از جبرئیل، از لوح از قلم از ذات مقدس ربوبی است. این دو روایت در حقیقت یکی است هر چه در ولایت است در توحید است هر کس در ولایت است در حصن توحید است. شکوه عشق، ز ایثار لشکرش پیداست گواه من ز شهیدان سنگرش پیداست اسیر عشق ز بند تعلق آزاد است چه درگه است؟ که حُریت از درش پیداست کمال عشق خدا در تبلور یافت صفات و ذات الهی ز مظهرش پیداست سر نیاز من و آستان عشق کسی که منزلش نزد داورش پیداست است محور و مرکز که نور وحدت از پای تا سرش پیداست تجلی ذات است و کز صفات خدا پیغمبرش پیداست کرامات العلویه، علی میر خلف زاده، نشر مهدی یار به نقل از دانش نامه امام علی علیه السلام، ج۱ @toubaefaf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
﷽ «قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً» سوره فرقان، 77 بگو: اگر دعاى شما نباشد، پروردگار من براى شما وزن و ارزشى قائل نيست (زيرا سابقه‌ى خوبى نداريد). شما حقّ را تكذيب كرده‌ايد و به زودى كيفر تكذيبتان دامن شما را خواهد گرفت. نکته ها كلمه‌ى «عبأ» به معناى وزن و سنگينى است و جمله‌ى‌ «ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي» يعنى خداوند براى شما وزن و ارزشى قائل نيست، مگر در سايه دعا و عبادت شما. كلمه‌ى‌ «دُعاؤُكُمْ» دو نوع معنا شده است: الف: دعا كردن شما به درگاه خداوند، كه همين ناله‌ها و تضرّع‌ها و دعاها سبب عنايت خداوند به شماست. چنانكه در حديث مى‌خوانيم: كسى كه اهل دعا باشد، هلاك نمى‌شود. (كافى، ج 4، ص 228) بعد خداوند از گروه مقابل كه اهل دعا نيستند شكايت مى‌كند كه شماحقّ را تكذيب كرديد و به جاى نيايش به سراغ بت‌ها و هوسها و طاغوت‌ها رفتيد وحقّ را تكذيب نموديد كه كيفرتان را خواهيد ديد. ب: دعوت خداوند از مردم، زيرا سنّت الهى دعوت از مردم براى پذيرفتن حقّ و اتمام حجّت بر آنان است و اگر اين دعوت نباشد؛ «لَوْ لا دُعاؤُكُمْ» مردم ارزشى ندارند. آنچه آنان را موجود برتر و ارزشمند مى‌كند، همان پذيرش دعوت خداوند مى‌باشد، ولى شما دعوت الهى را نپذيرفتيد و تكذيب نموديد، پس اميد خيرى در شما نيست وبه كيفر عملتان مى‌رسيد. خداوند در يك جا مى‌فرمايد: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» (ذاريات، 56) بشر را براى عبادت آفريدم و در اين آيه مى‌فرمايد: اگر دعاى انسان نبود، او ارزشى نداشت، بنابراين دعا روح و مغز عبادت است. چنانكه در روايت مى‌خوانيم: «الدعاء مخ العبادة» (غررالحكم) پیام ها 1- تكذيب دين، باعث سقوط ارزش انسان است. قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ‌ ... فَقَدْ كَذَّبْتُمْ‌ 2- دعا وسيله‌ى تحصيل ارزش‌هاست. ما يَعْبَؤُا بِكُمْ‌ ... لَوْ لا دُعاؤُكُمْ‌ 3- انسان منهاى هدايت و عبادت ناچيز است. ما يَعْبَؤُا بِكُمْ‌ ... لَوْ لا دُعاؤُكُمْ‌ 4- دعوت به حقّ، از شئون ربوبيّت خداوند است. «رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ» 5- محور هستى معنويات است. ما يَعْبَؤُا بِكُمْ‌ ... لَوْ لا دُعاؤُكُمْ‌ زيرا هستى براى انسان آفريده شده است و انسان براى پذيرش‌حقّ و عبادت خداوند. 6- انسانِ منهاى هدايت و عبادت، در حقيقت انبيا و دستورات آنان را تكذيب نموده است. «لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ» «والحمدللّه ربّ العالمين» ﴿اَلّلهُمَّـ عَجِّل لِوَلیِّڪَ الفَرَج﴾ ┄┅┅┅┅❁✨❁┅┅┅┅┄ ༺طوبای عفاف༻ https://zil.ink/toubaefaf
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا