☑️مادر شهید حدادیان خطاب به پدر روح‌الله زم: نباید از خجالت سر بلند کنید! 🔸مادر محمدحسین حدادیان که در غائله خیابان گلستان هفتم به‌دست دراویش به شهادت رسید، از دردهای این روزهایش می‌گوید. 🔸از این‌که جای شهید و جلاد را عوض می‌کنند و حالا پدر روح‌الله زم که فرزندش آمر جنایات بیشماری است او را دارای چهره‌ای نورانی معرفی می‌کند. 🔹مادر شهید حدادیان: اگر من به‌جای پدر روح‌الله زم بودم، سرم از شرم پایین بود و از همه مردم عذرخواهی می‌کردم؛ وقتی که پدر روح‌الله زم نیامده است از پسرش اعلام برائت کند، حتماً در خط اوست! •┈••✾••┈• 🇮🇷 کانال انقلابی #فاطمیون 👇 🔹ایتا: https://eitaa.com/fatemiyoon110

پسران نامبارک در تاریخ و به تجربه، بسیار دیده‌ایم فرزندان پیامبران، فرزندان امامان معصوم و فرزندان علما و روحانیونی که مسیر هدایت را گم کرده و به جاده ضلالت پا نهاده‌اند. از قابیل تا پسر نوح که خاندان نبوتش گم شد، از جعفر کذاب تا پسر شهیدفضل‌الله نوری، از سیدحسین نوه حضرت‌ امام خمینی(ره) تا فرزند آقایان جنتی، محمدی‌گیلانی، خزعلی، هاشمی رفسنجانی، منتظری و ... همه نمونه‌های واضحی از گمگشتگان راه حقیقت هستند... اما همه ما طلاب بدون اینکه فرزندان خود را مبرا از این خطرات بدانیم، باید از خود سوال کنیم، چرا و چطور این انحراف برای فرزندان این بزرگان رخ داد؟؟؟ به تحقیق می‌توان سه دلیل عمده را برای این انحرافات برشمارد. ۱- تضاد‌ها و تناقضات رفتاری و گفتاری پدران روحانی، افراط و تفریط‌های مادی و معنوی و مذبذب بودن آنها، باعث می‌شود امر بر فرزندانشان مشتبه گشته و یا دل‌زدگی از اعتقادات برای آنها ایجاد شود و این خود زمینه را برای انحرافات آینده آنها محیا می‌کند. ۲- بررسی‌ها نشان می‌دهد، همسران و یا خانواده همسری علما، نقش بسیار بزرگی در انحراف فرزندانشان داشته‌اند. شاید بتوان همسر نوح را نمونه آشکار این مورد دانست. ۳- اما اگر عالم‌زاده‌ای از دو مورد مذکور به سلامتی بگذرد، محیط پیرامونی و دوستان بی‌بند و بار و لاابالی که هر کدام به نیتی به آقازاده‌ها نزدیک می‌شوند، از بزرگترین علل انحراف فرزندان علما محسوب می‌شود. اینکه فرزند عالمی از مسیر حقانیت دور شود جای تاسف دارد اما تاسف‌بارتر آن است که این فرزندان شُوم، باعث انحراف پدران خود شوند. نمونه بارز این اتفاق سیاه، زبیر است که امیرالمومنین(ع) در این باره فرمودند: "ما زال الزّبیر رجُلاً منّا أهلَ البیتِ حتّی نشأ ابنه المشئومُ عبدالله" زبیر از ما اهل‌بیت بود تا زمانی‌ که فرزند نامبارکش عبدالله پا به جوانی گذاشت. در سوره تغابن می‌خوانیم؛ "إِنَّما أَمْوالُکمْ وَ أَوْلادُکمْ فِتْنَةٌ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ" و مفسرین "فتنه" را در این آیه امتحان و آزمایش معنا نموده‌اند. آری برای یک پدر شاید سخترین فتنه و یا آزمایش این است که مجبور باشد مقابل فرزند منحرفش بایستد و از ثمره زندگی خود که برای آن آرزوها داشته است، تبرا بجوید. در انقلاب اسلامی ما نیز؛ خمینی‌ها، گیلانی‌ها، جنتی‌ها، خزعلی‌ها پیروز این میدان و اما هاشمی‌ها، زم‌ها، امجد‌ها و بسیاری دیگر از بزرگان انقلابی، بازنده این نبردگاه سخت بودند. هر چند همه انسان‌ها مسئول اعمال خویش‌اند، اما نقش پسران نامیمون در انحرافات اخیر و موضع‌گیری‌های باطل اشخاصی مثل حجت‌الاسلام امجد و زم را نمی‌توان نادیده‌ گرفت. شاید از فردی مثل محمدعلی‌ زم بیش از این توقع نباشد، اما انتظار از آقای امجد با آن سبقه اخلاقی این بود که بتواند مقابل افکار باطل فرزند خود بایستد. باید اعتراف کنیم شکست همسان ایشان در این امتحان مشکل، زنگ خطری برای همه ما طلاب و علما است. ما با تمام وجود باید باور کنیم این میدان، بسیار خطیرتر از آن است که تا کنون می‌پنداشتیم... در خاتمه باید گفت حقیقتا تبرا جستن از جگرگوشه خود، کار حضرت نوح است... اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً ✍محمدصادق ناطقی‌

💠💠 کتاب «خانواده نهضت» ویژه مبلّغین در موسم تبلیغی فاطمیه ۱۳۹۹ منتشر شد؛ 👈👈در این کتاب می خوانید؛ ✅ نیاز به حامی؛ مسئولیت خانواده در تحقق دستاوردهای هفت گانه بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی ✅ خانه ای از جنس نور، محتوای پنج مجلس خانگی قرآن ویژه بانوان ✅ زندگی به سبک فاطمه سلام الله علیها؛ محتوای ده منبر مکتوب مجالس بانوان فاطمی #خانواده_نهضت #تبلیغ_گفتمانی #فاطمیه1399 💎💎 راه های دریافت محتوای کتاب؛ ✳️ از طریق لینک bastefarhangi.ir/fatemiye99 ✳️ از طریق لوح فشرده گفتمان خانواده نهضت ✳️ از طریق کانال‌های بسته فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی؛ 📚بسته فرهنگی 🌐 bastefarhangi.ir 🆔 eitaa.com/bastefarhangi 🆔 ble.im/bastefarhangi 🆔 sapp.ir/bastefarhangi 🆔 telegram.me/bastefarhangi 📞۰۹۰۲۴۱۰۹۸۰۶

بسم الله الرحمن الرحیم ✅ کدام لباس؟ ماده ی «لبس» 23 بار در قرآن آمده است. این ماده، به دو شکل زیر استعمال می شود که به اصل واحد ـ که همان پوشش و سِتر باشد ـ برمی گردد (بر اساس بیش از 10 کتاب لغت در نرم افزار قاموس نور): 1️⃣ «لَبِسَ یَلبَسُ لُبساً، که به معنای لباس پوشیدن است. 2️⃣ «لَبَس یَلبِسُ لَبساً، که به معنای اختلاط و اشتباه است. آیات زیر از نوع استعمال در معنای اول است: «... وَ تَسۡتَخۡرِجُواْ مِنۡهُ حِلۡيَةً تَلۡبَسُونَهَا... ﴿١٤ نحل﴾». «... وَ يَلۡبَسُونَ ثِيَابًا خُضۡرًا مِّن سُندُسٍ وَ إِسۡتَبۡرَقٍ... ﴿٣١ کهف﴾». نیز آیات: 12 فاطر و 53 دخان. و آیات زیر از نوع استعمال در معنای دوم است: «وَ لَا تَلۡبِسُواْ ٱلۡحَقَّ بِٱلۡبَاطِلِ وَ تَكۡتُمُواْ ٱلۡحَقَّ وَ أَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ ﴿ ٤٢ بقره﴾». «وَ لَوۡ جَعَلۡناٰهُ مَلَكًا لَّجَعَلۡنَٰاهُ رَجُلاً وَ لَلَبَسۡنَا عَلَيۡهِم مَّا يَلۡبِسُونَ ﴿٩ انعام﴾». همچنین آیات: 71 آل عمران و 65 و 82 و 137 انعام و 15 ق. ✳️ نتیجه با بررسی بیش از 40 ترجمه ی قرآن از آیه ی 9 سوره ی انعام (با استفاده از نرم افزار جامع التفاسیر نور)، روشن شد که بعضی از مترجمان فارسی مانند «اشرفی، بروجردی، پاینده، شعرانی، کاویان پور، مصباح زاده، معزّی، صفی علیشاه و...»، و ترجمه ی انگلیسیِ «محمد و سمیرا» این آیه را به درستی ترجمه نکرده اند؛ یعنی عبارت «وَ لَلَبَسْنَا عَلَيهِمْ مَا يَلْبِسُونَ» را از «لَبِسَ یَلبَسُ لُبساً، به معنای لباس پوشیدن» گرفته اند نه از «لَبَس یَلبِسُ لَبساً، که به معنای اختلاط و اشتباه است. 🔵 نکته کسانی که مایلند، می توانند آیاتی که در بالا در معنای اول و معنای دوم ذکر شده اند را در چند ترجمه ببیند که آیا به درستی در معنای مورد استعمال، ترجمه شده اند یا نه. [با تشکر و قدردانی از زحمات استاد دکتر هادی حجّت، برای روش دهی به بنده و شاگردان دیگر] والحمدلله رب العالمین محمد ذکاوت صفت ـ قم ـ 4 دی 99

بسم الله الرحمن الرحیم ✅ عطف به «الله» یا عطف به «اَحبار» آیه ی 31 توبه می فرماید: «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيمَ». تمام مترجمان و مفسران این آیه را چنین ترجمه و تفسیر کرده اند: یهود و نصارا، علما و راهبان و حضرت مسیح علیه السلام را ارباب در برابر خدا گرفتند (یعنی خدا را رها کردند و یهودیان، علمای خود را، و مسیحیان راهبانِ خود و حضرت عیسی را اطاعت کردند). بنابر ترجمه ی فوق ـ همانطور که از منصوب بودنِ کلمه ی «المسیحَ» نیز برداشت می شود ـ «المَسِیحَ» عطف به «أَحْبَارَهُمْ» است؛ یعنی آیه ی فوق در اصل به صورت زیر است: «اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيمَ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ». ✅ تفسیر مناسب تر به نظر می رسد، کلمه ی «المسیح» عطف به «الله» (و مجرور) باشد و ترجمه ی آیه چنین باشد: یهود و نصارا، علما و راهبان خود را ارباب در برابر خدا و مسیح بن مریم گرفتند (یعنی اطاعت خدا و مسیح را رها کردند و یهودیان، علمای خود را و مسیحیان راهبان خود را اطاعت کردند). ✳️ دلیل تفسیرِ مختار در ذیل این آیه روایاتی ذکر شده است که معصومان (اعم از پیامبر و ائمّه صلوات الله علیهم اجمعین) فرموده اند: احبار و رُهبان، مردم را به پرستشِ خود نخواندند، بلکه حلالِ خدا را حرام کردند و حرامِ خدا را حلال کردند و مردم هم از آنها اطاعت و تقلید نمودند. این معنای فوق که از همه ی روایاتِ تفسیریِ ذیلِ این آیه برداشت می شود، نشان می دهد که آنها از فرامین حضرت عیسی علیه السلام اطاعت نکردند، بلکه از غیر معصومی که اطاعتِ او اطاعتِ خدا نیست تقلید کردند. اما چون اطاعتِ معصوم (در این جا: عیسی علیه السلام)، همان اطاعتِ خداست، نمی شود آیه را طبق قول مشهور معنا کرد. 🔵 لطفاً به دو روایات صحیح زیر دقت فرمائید: 🌹 عدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ‏ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ‏ فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَا دَعَوْهُمْ إِلَى عِبَادَةِ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ دَعَوْهُمْ مَا أَجَابُوهُمْ وَ لَكِنْ أَحَلُّوا لَهُمْ حَرَاماً وَ حَرَّمُوا عَلَيْهِمْ حَلَالًا فَعَبَدُوهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (کافی، ج 1، ص 53، ح 1). 🌹محَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِي قَوْلِ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ- اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ‏ فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا صَامُوا لَهُمْ وَ لَا صَلَّوْا لَهُمْ وَ لَكِنْ أَحَلُّوا لَهُمْ حَرَاماً وَ حَرَّمُوا عَلَيْهِمْ حَلَالًا فَاتَّبَعُوهُمْ (همان، ح 3). مرحوم کلینی این دو روایت را در «بابُ التقلید» و روایت اول را در «بابُ الشرک» [شرک اطاعت] نقل کرده است. 🔵 همچنین ببینید: محاسن برقی، ج 1، ص 246، ح 244 (باب لا طاعةَ لمخلوقٍ فی معصیة الخالق)، تفسیر عیّاشی، ج 2، ص 86 و 87، عیون اخبار الرضا (ع)، ج 1، ص 193 (در مذمّت از تبعیّت از فقهای سنّی)، تصحیح اعتقادات امامیّه، ص 72 (در مذمّت تقلید باطل)، بحار الأنوار، ج 24، ص 246 (باب 61 ما نزل من النهي عن اتخاذ كل بطانة و وليجة و ولي من دون الله و حججه عليهم السلام‏)، وسائل الشیعه، ج 27، ص 134 (بَابُ عَدَمِ جَوَازِ تَقْلِيدِ غَيْرِ الْمَعْصُومِ ع فِيمَا يَقُولُ بِرَأْيِهِ وَ فِيمَا لَا يَعْمَلُ فِيهِ بِنَصٍّ عَنْهُمْ علیهم السلام) و تفسیر فخر رازی (مفاتیح الغیب)، ج 16، ص 31، ذیل آیه. ✳️ نتیجه بنابراین آیه در مقام اطاعت است نه در مقام عبادت، تا کسی بگوید مسیحیان حضرت عیسی را عبادت می کنند؛ یعنی آیه در مقام اطاعتِ غیر معصوم است. اما اطاعت از معصوم و تقلید از علمائی که سخن خدا و معصومان را به مردم می رسانند، همان اطاعت از خداست و آن ها حلال و حرامِ خدا را بیان می کنند. 🔴 مشکل اصلی مشکل اصلیِ این تفسیر این است که با جستجوی تقریباً کاملی که انجام شد، در هیچ قرائتی پیدا نکردم که کلمه ی «المَسیحِ» به صورت مجرور خوانده شده باشد؛ یعنی هم در ثبت قرائت حفص از عاصم (قرائت مشهور جهان اسلام) و هم در قرائات دیگر، «المَسیحَ» به صورت منصوب آمده است (فتأمّل). والحمدلله العالِمِ بکلامه محمد ذکاوت صفت ـ قم ـ 6 دی 99