دل‌ها در اضطراب است. میانِ ظاهر و باطنِ عالَم نسبتی است که جُز اهلِ حَقّ در نمی‌یابند. دَهر بر محورِ حَقّ و عدل می‌چرخد و هیچ چیز در آن گُم نمی‌شود. آیا می‌توان خود را دیندار دانست و در عین حال آن‌همه تَعلّل وَرزید تا عصرِ عاشورا برسد و کار از کار بگذرد؟ روی سخن، پیش از همه با دینداران است، آنان كه فریاد هل من ناصر حسین بن علی را از كربلا شنیده‌اند، اما در میان ضعفا و قاعدین در خانه مانده‌اند و اخبار جنگ را تنها از رادیوها گوش كرده‌اند و پنداشته‌اند كه در ثواب مجاهدین راه خدا نیز شریك هستند. آیا مي‌توان در خانه خفت و در ثواب مجاهدین راه خدا شریك بود؟ آیا مي‌توان فریاد «جنگ جنگ تا پیروزی» سر داد، اما تشنگی در راه خدا را تجربه نكرد و در محاصره‌ی دشمن نیفتاد و پیكر برادر شهید را ساعت‌ها بر گرده نكشید؟ آیا مي‌توان فریاد «جنگ جنگ تا پیروزی» سر داد، اما مارش عملیات را در خانه از رادیو شنید؟ نه سال‌ها از عاشورا گذشته است، اما هنوز حكومت كره‌ی زمین در كف یزیدیان است و تا آن‌گاه كه حكومت در كف یزیدیان باشد داغ كربلا تازه است و با گذشت زمان التیام نمي‌یابد. 🎙سیدمرتضی‌آوینی، منطقه‌ی عملیاتی والفجر ده، اطراف رودخانه‌ی سیروان #پیچ_تاریخی #جبهه_مقاومت ←مرکز طرح‌ولایت و آزاداندیشی استان‌قم→ 💡http://eitaa.com/tvelayat_qom √