#محتوای_تخصصی
#پیشنهاد_مطالعه
🔰ویژه دانشجویان رشته مطالعات خانواده و روان شناسی اجتماعی، فلسفه تعلیم و تربیت
کلیدواژه ها:
#شیءانگاری_زن (Objectification of women)
#خود_شیءانگاری (Self-Objectification)
#نظریه_ذهن (Theory of mind/ Mentalizing)
_کمد لباست را به من نشان بده تا بگویم چطور آدمی هستی».
#شیء/کالای_جنسی (Sexualized)
#متلک_انداختن (Catcalling)
#قابلیت_تعویض (Fragility)
وقتی چیزی زیاد در معرض قرار گیرد، در قلب راه پیدا می‌کند و به جهان‌بینی تبدیل می‌شود
(Cultivation Theory)
#عزت_نفس_پائین (low self-esteem)
#خشونت_علیه_زنان
(violence against women)
#شرم_از_بدن (body shame)
#ارزیابی_منفی_از_خود
(Negative self-evaluation)
#اضطراب (anxiety)
#اختلال_جنسی (sexual disorder)
#توجه_افراطی_به_زیبایی
(Extreme attention to beauty)
✍وحید پرویزی
https://eitaa.com/vahidparvizi67
👇👇👇👇👇👇👇👇👇
#پیشنهاد_مطالعه👇
🔰بذرپاشی رسانه‌ای در زمینِ ذهنیت ایرانی:
🔸از کشف حجاب دیروز به روابط جنسی فردا
🔹به قلم آزاده محمودیان
همینطور که این‌سو در انتظار بارش کار فرهنگی از آسمان نشسته، آن‌سو، حلقۀ دوم زنجیره‌ای را آغاز کرده که بسی از حلقۀ آغازین، مهلک‌تر است؛ پروژه‌ای که این‌بار جذّاب‌تر، تخصصی‌تر و خلّاقانه‌تر کلید خورده است. زنجیره‌ای که با مصی علینژاد از «پوشش» آغاز شد، اکنون با پرستو صالحی به «رابطۀ جنسی» رسیده است. مشابهت‌های این دو مسیر، به‌نیکی مقصد واحد آن را هویدا نموده؛ ابزار هر دو، زن، چهرۀ رسانه‌ای، ترک‌وطن‌کرده، با پشتیبانی حرفه‌ای رسانه، که در دو سرمشق متنوّع، قطعات یک پازل را تکمیل می‌کنند.
۱. مسئلۀ کشف حجاب به‌عنوان بخشی از پازل لیبرالیسم فرهنگی، قریب به ده سال فرصت داشته تا در خواب غفلت مسئولین، در تاروپود جامعۀ ایرانی رخنه کند. این توطئۀ هوشمندانه بر آن بود تا با اجرای ترفند قورباغۀ آب‌پز، به‌طور پله‌کانی جسارت اقدامی را که با عرف و دینِ جامعه در تضاد بود، به بدنۀ آن تزریق نماید. حلقه‌ها یکی پس از دیگری، با بسط مفاهیم ناظر بر بی‌حجابی، طراحی و اجرا می‌شد تا در سال ۱۴۰۱، زنجیره سروشکلی مشخص به‌خود گرفت. حلقۀ برهنگی بازیگران زن مهاجرت‌کرده، به‌مرور به حلقه‌های دیگری چون آزادی‌های یواشکی، چهارشنبه‌های سفید، دختران انقلاب و... پیوست و با تحرّکات دقیق و حرفه‌ای رسانه‌های آن‌سویی و به‌مدد ولنگاری فضای مجازی در این‌سو، زنجیرۀ کشف حجاب با راهبری مصی علینژاد، در افکار عمومی ترسیم شد. او و حامیان پشت‌صحنه‌اش بر اساس یک سناریوی قدرتمند، با ساخت خرده‌روایت‌های رسانه‌ای، بسترهای لازم برای تولید جسارت کشف حجاب و فراگیر شدن یک ساختارشکنی هنجارین را فراهم کرد. از اوایل دهۀ نود، به تحریص و تشویق او، دختران بی‌حجاب، فیلم‌های خود در واگن بانوان مترو و کوچه‌های بن‌بست را به مشاهده میلیونی می‌رساندند. این خرده‌روایت‌های ساده، بخشی از عملیات بزرگی بود که نامحسوس و تدریجی و موریانه‌وار پایه‌ها را سست نمود. اغتشاش ۱۴۰۱ آغاز نبود، بلکه انفجاری بود که «یواشکی» را به «علنی» مبدّل کرد و نجابت را چوب حراج زد. هرچند تلخ، باید پذیرفت که کشف‌حجابِ یواشکیِ ۲۹ نفره، امروز درصد قابل اعتنایی از کوچه‌خیابان‌های ما را تصرّف کرده است. و این عاقبت آشکارِ دستگاهی است که با وجود هشدارهای مکرّر در مکرّر رهبر انقلاب، اراده‌ای برای فهم قدرت رسانه ندارد و نمی‌داند رسانه چطور می‌تواند از «خرده‌روایت»ها، «کلان‌رویداد» بسازد.
۲. آنچه اجرا شد، پایان ماجرا نبود؛ بلکه اساساً بستری بود برای اجرای طرحی به‌مراتب خطرناکتر. آنچه پیش از این به‌نمایندگی مصی علینژاد، روزنامه‌نگار ورشکسته، حجاب را در شهرها و روستاهای ایران هدف قرار داده بود، امروز به‌نمایندگی پرستو صالحی، بازیگر ورشکسته، سلامت روابط زناشویی و آرامش خانواده‌ها را هدف گرفته است. «عشق ابدی» نام یک مسابقه تلویزیونی یا به‌اصطلاح یک رئالیتی‌شو است که تا اکنون، چهارده قسمت آن به راهبری پرستوصالحی پخش شده است. در این نمایشِ پررنگ‌ولعاب، با حضور جوانان ایرانی ساکن در ترکیه، یک‌یکِ ارزش‌های اخلاقیِ حوزۀ جنسیت درنوردیده و با معادل‌سازی‌های مفهومی، وارد چرخۀ بی‌اثری می‌شوند. سروشکلِ حضور این افراد، از همان ابتدا غلبۀ دغدغۀ جنسی بر هرچیز دیگر را فریاد می‌زند. زوجیت‌ها (کاپل‌شدن) با تأکید بر انتخاب زن است و اگر او نتواند انتخاب کند باید به انتخاب یکی از مردان تن‌دردهد. در میانۀ راه نیز پسر یا دختری جذّاب به گروه اضافه می‌شود تا معادلات شکل‌گرفته را بهم بزند و القا کند که با وجود انتخاب قبلی، می‌توان به انتخاب‌های دیگر هم فکر کرد. هدف نهایی هم کسب جایزۀ چندهزاردلاری است؛ جایزه‌ای که انگیزۀ تصاحب آن مجوز زیرپاگذاشتن هر هنجاری را صادر کرده است. عادی‌نمایی جایگزینی، روابط فوری، اختلاط، انتخاب‌های مکرر و متنوّع از یک جمع، روابط لمسی، شوخی‌های جنسی، آشکار شدن معادلات جنسی ذهنیِ افراد، پذیرش رجحان سلیقۀ جنسی بر اخلاق و... توانسته در هر قسمت خطوط قرمز را اندکی شل‌تر کند و عقب‌تر براند. سیل ساختارشکنی‌هایی که تلاش می‌شود پنهانی و در پس الفاظ اخلاقی و شعار غالبِ «سخت نگیرید»، عادی‌سازی شود، به‌خوبی نشان می‌دهد «تئوری تساهل» به‌جای متون سنگین آکادمیک، چگونه این‌بار در پس یک نمایش تلویزیونی، نسخۀ رسانه‌ای خود را بروز داده. و همینطور که آقایان شورای‌عالی فرهنگی ما مشغول ویراست‌های چندم اسناد سیاستی خود هستند، این نسخه‌ها بدون هیچ نبرد و تقابلی، در آینده‌ای نزدیک، تکمیل خواهد شد و سنگر دیگری در جبهۀ فرهنگی انقلاب را درهم خواهد شکست.