🤎 . .

من آدمی بودم تو زندگی همه که هیچکس برای داشتنش تلاش نمی‌کرد میدونی همه یه جورایی براشون اهمیت نداشت بمونم یا برم ، یه عضو خنثی بودم توی هر جمعی که بود و نبودش فرقی نداشت پس تا یکم ازشون فاصله گرفتم فراموش شدم ، از یاد رفتم جوری که انگار اصلا وجود نداشتم .

اینطور که م‍علومه س‍ردرد ومعده درد م‍نو از میان این همه خوبان برگزیده .

شمارو نمیدونم ولی میزان غمگین بودن من با مدت آنلاین بودنم تو فضای مجازی رابطهِ مستقیم داره ، هرچی بیشتر غمگینم بیشتر اینجاها میپلکم .

اگه یه روزی دیگه منو نداشتی با دیدن دریا ، شیرکاکائو و ماه یادم بیوفت =) .

^^

اگه بخوام مودمو توصیف کنم اینجوریه که : خستم ولی جوری نیس که با خوابیدن بشه حلش کرد ، عصبیم و چیزی نیس که آرومم کنه فقط عصبی تر میشم ، بیقرارم ولی نمیدونم برا چی و آهنگو ترجیح میدم به حرف زدن با آدما ، من خستم ولی نمیدونم از چی .

به خواب‌م بیا دل که نمی‌داند ، رفته ای .

شب‌آ زیاد که بیدار بمونی ، چیزایی یادت میاد که خیلی وقت بود فراموشون کرده بودی ..

بخوابید ، بخوابید . بیدار بودن فق آزار دهندس .

لانگ دیستنس

: ) 

) .

اینکه از دست خودم شاکیم اصلا حس خوبی نیست <<<