نوکر رخ ارباب نبیند سخت است

بسم الله الرحمن الرحیم وادی عشق او، وادی است که دیگه تو نباشی، او باشد و او باشد و او باشد اونجایی که عقل با همه عظمتش تسلیم می شود، اونجایی که عقل با عظمتی بی نهایت رو به رو می شود و از خودش می گذرد... عقل عاشق می شود، و خود را به دریای بی کران معشوق می سپارد تا در او غرق شود... عشق عقل، عشقی است که غیر او را نمی بیند و همه او را می بیند و از همه سختی ها عبور می کند و در راحتی عشق پرواز می کند...

آی رفقا نمی‌دونید، وقتی عقل عاشق شد، چه شیرینی و طراوت عظیمی را می چشید... چنان مست صفای یار خواهید شد ، که به سبکی دعا می شوید و تا ورای عرش الهی گذر می کنید با او می نشینید و با او یه دل سیر سخن می‌گویید و با او عشق بازی می کنید و چشم از او برنمی‌دارید و او آرامش شما می شود...

عقل که عاشق شد، نور عقل با نور یار در می آمیزد و همه اطرافیانتان را با شما به سرای محبت می کشاند...

دوست داشتم بال داشتم و در معشوق به پرواز در می آمدم...

حسین... عزیز دلم...

دنیای منی حسین از دنیا تو را می خوام این خواهش قلبمه شب جمعه حرم بیام

جانم....

بسم الله الرحمن الرحیم هر لحظه ای که انسان، چشم در چشم یار شود، لیله الرغائب است... چرا که سیاهی چشم یار، شب عشق است و برق چشمش، رغبت وجود... خدایا در سیاهی واحدیتت، رغبت نور سفید احدیتت، جان را در می نوردد...

خدایا شب بودن واحدیتت، فنای وجود است و نور احدیتت بقای تو است در رغبت سوخته جان