مردم که نمی‌دونند حالم چرا خرابه عاشق نشی نمیدونی چرا دقیقه ها عذابه چی میشه که آدم نمی‌خوابه بی خواب میشی وقتی از حرم دور باشی امیدی هم به رفتنت نداشته باشی یه نشونه ای حرفی یه پیامی یه چیزی رفیق اصلا شده این همه وقت تنهاشی یه محل به ما بزار امشب من که این همه دوست دارم بیشتر از هرکسی می‌دونی این روزا چقدر گرفتارم دوست دارم

بهار می شوی....

حالم اصلا خوب نیست... برام یه کاری کن

عشق تو شیرین ترین داستان این دنیای تلخ است

کربلا که میرم هربار، اذنش از حرم طوسه

تو چه کردی با قلبم که به عشق تو مأنوسه همه دلخوشی سال ام یک زیارت مخصوصه کربلا که میرم هربار اذنش از حرم طوسه شنیدم خود جبرئل هم توی نوبت پابوسه ای جلوه احدی مگه صدام نزدی کم من و کرمت امام رضا مددی

نوکر رخ ارباب نبیند سخت است

بسم الله الرحمن الرحیم وادی عشق او، وادی است که دیگه تو نباشی، او باشد و او باشد و او باشد اونجایی که عقل با همه عظمتش تسلیم می شود، اونجایی که عقل با عظمتی بی نهایت رو به رو می شود و از خودش می گذرد... عقل عاشق می شود، و خود را به دریای بی کران معشوق می سپارد تا در او غرق شود... عشق عقل، عشقی است که غیر او را نمی بیند و همه او را می بیند و از همه سختی ها عبور می کند و در راحتی عشق پرواز می کند...

آی رفقا نمی‌دونید، وقتی عقل عاشق شد، چه شیرینی و طراوت عظیمی را می چشید... چنان مست صفای یار خواهید شد ، که به سبکی دعا می شوید و تا ورای عرش الهی گذر می کنید با او می نشینید و با او یه دل سیر سخن می‌گویید و با او عشق بازی می کنید و چشم از او برنمی‌دارید و او آرامش شما می شود...

عقل که عاشق شد، نور عقل با نور یار در می آمیزد و همه اطرافیانتان را با شما به سرای محبت می کشاند...

دوست داشتم بال داشتم و در معشوق به پرواز در می آمدم...