‌ ‌ 🔸 تاریخی که تاریخ آزادی بوده یا به‌هرحال با احساس آزادی و تمنای بسط آن پدید آمده‌است، اکنون از قهر و خشونت پر شده و هر روز بندهای تازه‌ای بر دست‌وپای بشر نهاده می‌شود. 🔹 این‌که می‌گویند سوژه مرده است، به این معنا نیست که دیگر داعیه من و ما وجود ندارد. با مرگ سوژه، آزادی و قدرت خود بنیادی که ساکنان جهان متجدد به آن رسیده بود اند، ازدست‌رفته است و دیگر آن من که می‌اندیشد و عمل می‌کند و با فکر و عمل، هستی خود را به اثبات می‌رساند، وجود ندارد. 🔸 من‌های این زمان با خود بیگانه‌اند و نمی‌اندیشند، اما بسیار حرف می‌زنند و حرف‌های خود را از جنس دانایی می‌انگارند. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی 📗 بلای بی‌تاریخی و جهان بی‌آینده ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 🔖 صفحه ۵۰ ‌

‌ ‌ 💠 #فراسوی_ایمان_و_کفر ▪️ (قسمت ۱۳) 🔸 چنان‌که هایدگر می‌گوید، تفکری که در این‌جا مورد نیاز است، یعنی تفکری که بر متافیزیک غلبه می‌کند، بالا رفتن و صعود از متافیزیک نیست، بلکه "به عقب گام برداشتنی است که انسان را در قرب آن‌چه نزدیک‌ترین است ساکن می‌کند... برون ایستایی انسان... تفکر در مسیر نزول به فقر ذاتی و مشروط خود است". 🔹 «چرا اصلاً هستنده هست، و نه نیستی؟» این پرسش به شیوه متافیزیکی درباره‌ی یک بنیاد نمی‌پرسد که به‌موجب آن ما ایمن بشویم. درعوض هدف این پرسش از بین بردن خصلت بداهت موجودات است که توسط پرسش راهنمای متافیزیک -یعنی موجود چیست؟- فرض شده‌است. 🔸 موجودات پس‌از طرح این پرسش شروع به نوسان کردن میان دو امکان نهایی وجود و عدم می‌کنند. به موجب این امر موجودات در خود پرسش‌برانگیز و شایسته پرسش می‌شوند. 🔹 ما دیگر نمی‌توانیم خود را به‌طور کامل متعلق به چنین موجوداتی بدانیم و خود را بر حسب آن‌ها درج کنیم، بلکه ما خودمان نیز زیر سؤال می‌رویم و دازاین ما در وضعیتی نوسانی معلق می‌ماند. 🔸 به عبارت دیگر پرسش این است که چرا موجودات در نگاه ما اولویت و تقدم و دعوی هر «هست»ی‌ای را دارند، و چگونه آن چیز (چیزی که یک موجود نیست) یعنی وجود، که به‌عنوان نیستی درک شده‌است، در غفلت و فراموشی باقی می‌ماند. 🔹 پرسش بنیادی متافیزیک، در باب ذات متافیزیک می‌پرسد و خواهان پرسش از پرسش از موجود است. پرسش بنیادی، امکان یک بنیاد برای موجودات را می‌گشاید که خود یک موجود نیست بلکه مغاکی بی‌بنیاد است، نیستی ای که با نظر به ذات، هستی است (چراکه وجود خود را چونان چیز-نبودن می‌هستد). 🔸 این پرسش با چنین کاری پایانی برای متافیزیک قرار می‌دهد، آن‌هم با نشان‌دادن بیهودگی جست‌وجوی بنیاد نهادن دازاین در چیزی، خواه در موجودات یا در خودش. 🔹 این پرسش اطمینان به خود دازاین را هم از بین می‌برد، تا آن‌جا که نیستی (وجود) که تثبیت می‌شود امری در اختیار دازاین و متعلق به او نیست. 🔸 پس ما در این‌جا با پرسش بنیادی متافیزیک، تلاقی مضامین گوناگونی را در اندیشه‌ی هایدگر می‌بینیم: متافیزیک (افلاطون‌گرایی) که با مرگ خدا اعلام شده‌است، زیر سؤال می‌رود. وجود به‌عنوان امری که در متافیزیک فراموش شد، اما بااین‌حال در آن به عنوان امر فراموش‌شده آشکار شده‌است، مورد پرسش قرار می‌گیرد. 🔹 انسان (واپسین انسان یا داسمن) زیر سوال می‌رود، تا آن‌جا که نیستیِ آشکار شده در ترس آگاهی و بودن به سوی مرگ، توانایی شخص را برای کنترل چیزها با اثبات بنیاد یا پایه‌ای برای آن، تضعیف می‌کند و انسان را به یادآوری مکان و جایگاه او یعنی ذات او که امری تاریخی است هدایت می‌کند. ادامه دارد... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 هایدگر می‌گوید نیست‌انگاری، امری است تاریخی و تنها راه نجات بشر امروز، فهماندن نیهیلیسم به اوست. 🔹 بشر در حال نابودکردن خویش است و علّتش هم حسّ بی‌فروغی اوست. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 استاد طاهرزاده ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 تجدد عین دگرگون ساختن و دگرگون شدن آدمی و جهان است... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی 📗 بلای بی‌تاریخی و جهان بی‌آینده ✍🏻 دکتر داوری اردکانی 🔖 صفحه ۳۸ ‌

‌ ‌ 🔸 آیا جوانانی که در جهان گشوده خود، دیروزِ دینداری ما را تجربه کرده‌اند و نمی‌توانند آن باشند و امروز و فردای بشر مدرن را نیز تجربه کرده‌اند و می‌فهمند باز خود را در آنچه نیستند می‌یابند؛ جز به پس‌فردایی که همان پریروز است نظر دارند؟ پریروزِ درک هستی خود در تاریخ توحیدی. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 استاد طاهرزاده ‌ ‌ ‌ ‌

‌ ‌ 🔸 بشر موجودی است که تعلق به مرگ دارد و مرگ در تمام شئون و اطوار زندگی او حاضر است. 🔹 انسان عین مرگ است و اگر عدم مأخوذ در ذات او نبود، آزادی هم‌معنا نداشت. 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ✍🏻 بُرشی از گعده مباحثه انجمن غرب‌شناسی قم مورخ ۱۶ اردیبهشت۱۴۰۳ ‌ ‌ ‌ ‌