وارستگی از خویش ترا رهبر فیض است دلبستگی تست که قفل در فیض است

مرا فلک تفکر شد ز موج حادثه امشب غریق لجه حیرت از این دریای بی پایان بخود گفتم بر این مبنی که باشد علت غائی؟ بخود گفتم از این بنیان چه باشد مقصد یزدان؟ بناگه این خروش از هاتف غیبم به گوش آمد که بگشا دیده حق بین، ببین در عالم امکان بهر منظر نظر کردم به چشم ظاهر و باطن نبد جز جلوه دلبر، نبد جز طلعت جانان نه در مشرق، نه در مغرب، نه در ایسر، نه در ایمن نه در علوی و نه سفلی، نه در پیدا، نه در پنهان چنان بیخود شدم از خود که هیچ از خود ندانستم نه سر از پا، نه پا از سر، نه جان از تن، نه تن از جان درآن وارستگی خود را، ندیدم در میان پیدا همه او شد زمن ظاهر، همه من شد در او پنهان

‌ ‌ 🔸 هنگام خداحافظی درحالی که خانم هایدگر و شوهرش به سمت در حیاط همراهیم می‌کردند، متوجه شدم که پوشه‌ام را در اتاق کارش جا گذاشته‌ام. دویدم تا که آن‌را پیدا کنم. 🔹 روی میز کاغذی دیدم که رویش با جوهر آبی لاجوردی چند کلمه با خط گوتیک نوشته شده بود: بگو... پس باید چه کنیم؟؟؟ رها کردن... 🔸 درحالی که قطار به سوی پاریس روان بود، این هشت واژه بی‌وقفه در سرم می‌چرخیدند... 🔺 @varastegi_ir ๛ وارَستِگی ‌ ‌ ‌ ‌

دکتر صدوقی سها: مطلب دیگری نیز که به گمان من مهم است، این است که آقای #فردید همیشه به یک حال نبود و احوال مختلفی داشت: صوفی ابن الوقت باشد‌ای رفیق / نیست فردا گفتن از شرط طریق... هر روز به یک حالی بود اواخر به لحاظ فکری طوری شده بود که همه می‌دانند و دشمن تراشی ایشان نیز از همین جهت بود و من به این بخش ورود نمی‌کنم. عده‌ای از او بد می‌گفتند و می‌گفتند او که اینهمه از اسلام و اسلامیت حرف می‌زند {این}اعتقاد او این نیست... ولی دوست عزیز ما آقای دکترهرمز بوشهری که دانشجوی ما بود و به انجمن می‌آمد و بعدها همکارمرحوم استاد جلال الدین آشتیانی شد، یکبار برای ما نقل کرد که ازمرحوم فردید در مصاحبه‌ای در تلویزیون که سر و صدای زیادی کرده بود در سال 1354، پرسیده شد هندبوک شما چیست... فردید دست در جیب خود کرد و #قرآن کریم را در آورد و بلند کرد و گفت:«قرآن کتاب دیروز و امروز و فردا»... این مطلب مهمی است و ممکن است بسیاری از بد بینی‌هایی که دوستان دارند را تلطیف کند.

صدوقی سها: در تصوف کسانی که با متون صوفیه مأنوس یا آشنا ‌اند، اشخاصی هستند که از آنها با عنوان «مجانین العقلا» یا «عقلای مجانین» یاد می‌شود که اشخاص بزرگی بودند. به‌خصوص در قرن‌های اول و دوم و سوم قمری این قبیل اشخاص متعدد هستند، آنها مردمانی بزرگ بودند که به دیوانه معروف می ‌شدند ولی دیوانگی آنها عاقل ساز بود. من بدون اینکه بخواهم این عنوان را به مرحوم #فردید اطلاق کنم می ‌خواهم بگویم ملاک این معنا در مرحوم فردید نیز بود و موجب جاذبه شدید او برای اهل این مسائل می‌شد.