توییت عبدالله گنجی که سوژه کاربران در فضای مجازی شد
https://eitaa.com/roshangari1368
🇮🇷 خداقوت به تیم ملی جمهوری اسلامی ایران
دعای مادران شهدا شامل حالتان..❤️
#آرمان_عزیز
#برای_ایران
#جام_جهانی
https://eitaa.com/roshangari1368
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اینبار دیگه کار خودشونه :)
تصاویری از شادی یگان ویژه اردبیل پس از پیروزی تیم ملی ایران در مقابل ولز
🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما
https://eitaa.com/roshangari1368
💠پیروزی تیم ملی رو به عزیزانی که مدام میپرسیدن سفیدا ایرانن ؟هم تبریک میگم
https://eitaa.com/roshangari1368
چند نکته در حواشی بازی ایران و ولز
1⃣ رفتار بازیکنان تیم ملی، این بار واقعا قابل تقدیر بود و چشم دشمنان را درآورد.
هم سرود ملی را خواندند،
و هم بعد از زدن گلها به طرز انفجاری خوشحالی کردند.
عمق این خوشحالی به حدی بود که بعضی بازیکنان بغض کردند و اشک ریختند.
رامین رضاییان بعد از زدن گل دوم، به قدری تحت تاثیر بود، که اصلا نتوانست بدود، و اشکش درآمد.
دشمن از دیدن این صحنهها دقمرگ میشود.
2⃣ باید توجه کنیم، که از حیثیتی کردن فوتبال و نتیجه آن جدا خودداری کنیم.
خصوصا در حضور نوجوانان،
اگر به وقت بردن، صرف بردن را مهم جلوه دهیم و خوشحالیمان را روی آن متمرکز کنیم، باید انتظار افسردگیِ موقع باختن را هم داشتهباشیم.
بچهها به شدت احساساتی و تحتتأثیرند.
آن چیزی که مهم است ایستادگی روی هویت و شخصیت ملی و اسلامی، و تلاش غیرتمندانهی بازیکنان است،
ظرفیت فوتبال میتواند یک کارگاه اخلاقی برای نوجوانان باشد.
3⃣ به عنوان کسی که دوران کودکی و نوجوانیام را به پای فوتبال و مطالعات ورزشی گذاشتم، و زمانی که هنوز ده سال هم نداشتم، بیشتر از یک گزارشگر و خبرنگار تخصصی ورزشی، اطلاعات ورزشی داشتم،
به دوستان انقلابی میگویم که مراقب باشیم!
ما از فوتبال چه میخواهیم و در فوتبال به دنبال چه میگردیم؟
تفریح و سرگرمی؟، ماده مخدری برای گذران روزها و شرایط بد؟ تقویت دورهمیها و وحدت ملی؟
مراقب باشیم خودمان در این فضا غرق نشویم، و سوراخ دعا را گم نکنیم!
حتی اگر مقولهای، وحدت و اجماع ملی را هم تقویت کند، نمیتواند الزاماً مقوله خوبی باشد.
وحدت ملی، یک هدف میانی است، برای حرکت دستهجمعی به سمت اهداف بلندتر.
و وحدت، به خودی خود، اصالت ندارد.
بنابراین مهم است که این وحدت، چگونه، و حول چه محوری باشد،
و در تضاد با اهداف بلندتر ما نباشد.
مثلا اگر در کشور، حول مسئلهی ناکارآمدی قانون اساسی، یا بیحجابی، وحدت و اجماع ایجاد شد، آیا این وحدت ملی مفید است؟!
فوتبال، ظرفیت خوبی برای تقویت روحیه و غیرت ملی دارد،
اما مسئله این است که آیا این وحدت، باعث تابوسازی از فوتبال، و اصالت فوتبال، و ترجیح هنجارها و قواعد بینالمللی فوتبالی، بر هنجارهای اخلاقی و استقلال و هویت ملی ما میشود یا خیر؟
یا مثلا آیا این وحدت باعث ترویج اباحهگری، و بیتفاوتی در قبال سایر مسائل اجتماعی و ارزشهای دینی میشود یا خیر؟
نقش جماعت مذهبی و انقلابی، در میدانداری چگونه است؟
آیا باید حتما مثل عوام، به خیابانها بریزیم و خوشحالی کنیم تا نشان دهیم ما هم بله!؟
آیا باید حتما یک خانم چادری، کلاه بوقیِ هواداری سرش بگذارد، یا روی صورتش پرچم ایران را بکشد،
و آقای ریشو بوق ورزشی دستش بگیرد
و همگی با هم، همپای خانمهای بیحجاب کف خیابان معلق بزنند و با هم بگو بخند و تیکهپرانی کنند؟
نتیجه و خروجی این وحدت، چه خواهدبود؟
آیا به نفع نظام و انقلاب است یا به ضرر آن؟
آیا این رفتارها، دانسته یا ندانسته، در جهت لبنانیزه کردن جمهوری اسلامی نیست؟
غلامرضا گلصفتان
https://eitaa.com/roshangari1368