نقش ابوموسی اشعری در جنگ سیاسی به نام خدا و برای خدا دشمنان و #ستون_پنجم (ابوموسی اشعری) آنان، مدام ملت‌ها را از جنگ نظامی می‌ترسانند، تا در "#جنگ_سیاسی"، بدون شلیک یک گلوله، کشور و ملتی را مغلوب نمایند! پس؛ اهمیت "جنگ سیاسی" بیش از جنگ نظامی است، چرا که عمروعاص‌ها با چهره موجه، با ابزار آلات جنگی مثل قرادادها، توافق‌نامه‌ها، پروتکل‌ها، عهدنامه‌ها، میثاق‌نامه‌ها و برجام! همواره‌ در پشت میز مذاکرات، منتظر #ابوموسی_اشعری به کمین نشسته‌اند! در "#جنگ_سیاسی" اگر مذاکره کننده جبهه خودی، به سلاح #ایمان و #بصیرت مسلح باشد، دشمن و سلاحش را می‌شناسد ولذا مکان و زبان مذاکره را #سعید_جلیلی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی به دشمن تحمیل می‌کند، و حتی عراقچی که زبان انگلیسی بلد است، اجازه سخن گفتن به زبان انگلیسی را ندارد. اما اگر مذاکره کننده خودی! مثل حسن روحانی و جواد ظریف، با سابقه #روابط_مخفیانه با دشمن باشند! مطلوب دشمن خواهند بود! چرا که نتیجه چنین مذاکراتی به #برجام بدتر از عهدنامه ترکمنچای منتهی می‌شود، که متن فارسی هم ندارد! در "جنگ سیاسی هسته‌ای"، مردم ایران #نماز خواندن آقای ظریف را ‌دیدند! اما از #توافقات او با دشمن، حتی نمایندگان مجلس هم مطلع نشدند! ولذا تجربه تاریخی به ما می‌گوید؛ هر گاه ابوموسی اشعری را به مذاکره با دشمن فرستادیم، نتیجه قطعی آن #شکست_جبهه خودی، آنهم #بدون_شلیک یک گلوله از سوی دشمن بوده است!