#حرف_دوم ✿ خلایق هر چه لایق ! حتماً این ضرب المثل را هم استفاده کرده‌اید! وقتی با کسی قدرناشناس روبرو شدید که در پسِ از دست رفتنِ نعمتش به نکبتی مبتلا شد، با خود تکرارش کردید ! این رسم خداست! این قانون عالم است! لَئِن شَكَرتُم لَأَزيدَنَّكُم / وَلَئِن كَفَرتُم إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ / ابراهیم ۷ قدرشناسی است که شکر می‌آورد، که نعمت را افزون می‌کند، که به آن برکت می‌دهد... ✿ و تمامِ اتفاق از دست رفتنِ نعمت، از همانجا شروع می‌شود، که نسبت به نعمتی که داریم، نادانیم، نابیناییم، و در بهره‌گیری از آن ناتوانیم ... آنجاست که نعمت از کف‌مان می‌رود و دیگر نداریمش!

#حرف_دوم «تمامیّت الله در یک زن، جلوه کرده است» که حبّ و بغض او، دقیقاً منطبق با الله است! این یعنی؛ عصمت مطلق! این عصمت مطلق، برای اینکه محور روضه‌های ما باشد؛ خلق نشده، بلکه هدف خداوند از خلقت این ذات معصوم، تعیین خط‌‌مشی انسانی تاریخ و الگوگیری امامان از ایشان، برای راهبری بشر بعد از رحلت آخرین پیامبر خدا بوده است. ※ الگوگیری؛ اساس و پایۀ هر حرکتی است! بدون الگوی صحیح، هیچ حرکتی نه درست، آغاز می‌شود، نه به سرانجامِ درست می‌رسد!

#حرف_دوم بعضی دردها چقدر دردند ... ولی چقدر بزرگی بخشند! درد آنهایی که دیگر در این دنیا نیستند و تو نمی‌شناسیشان! اما نگرانی ... که اوضاع برزخشان چگونه می‌گذرد! نگرانی... برای فرزندان ناسربراهی که سالهاست آنان را در برزخ رها کرده‌اند و اولین قربانی این بی‌وفایی خودشانند. نگرانی برای همه "یادم رفت" هایی که ریشه در فراموشی خودمان دارند. آدمیزاد خودش را که فراموش می‌کند، سخت می‌شود، سفت می‌شود، دیگر خیلی دردهای عزّت‌بخش، یادش می‌رود!

#حرف_دوم ※ و #لیله‌الرغائب اولین شب قدر است، برای ادارک لیله‌القدرهایی که پیشِ رو داریم و قرار است بالاترین تقدیرها را از دستان واسطه‌ی فیض زمین دریافت کنیم. گام اول را محکم برداریم! گام اول را درست برداریم! گام اول را برایِ رسیدن به گامِ آخر برداریم؛ آخری به قدرِ بی‌نهایتی به نام الله ....

#حرف_دوم ※ گمش کند باز ... شبیه روزهای گم کرده راه! شبیه روزهایی که چشمانش در شلوغی‌های دنیا، فقط شلوغی می‌دید! فقط شلوغی می‌شنید! شبیه‌ نعشی افتاده در کنجی، که نه قلبش می‌تپید، نه فهمی از عالم داشت ... ※ شبیه کودکی که دیگر یادش رفت روزی کس و کاری داشته و ریشه‌ای که علّتِ پادشاهی او بر عالَم است...

#حرف_دوم ※ اهل یک خانه، در میان فتنه‌ها محک می‌خورند؛ وفادارها معلوم می‌شوند، آنان که با نداری و دارایی می‌سازند، و ثابت می‌کنند که؛ "دوستت‌دارم" هایشان، "میخواهمت" هایشان، "به پایت می‌ایستم" هایشان دروغ نبود... ※ ثابت می‌کنند اگر سنگ هم از آسمان ببارد؛ پای کسی که بزرگ خانه است، صبر میکنند! حرمتش نگه می‌دارند و کم و کاستش را ندید می‌گیرند.

#حرف_دوم فقط جا مانده‌ها می‌دانند، فقط جا مانده‌ها می‌فهمند، لحظه‌ای را که به خود می‌آیی و می‌بینی همه رفتند و زمان تمام شده و تو مانده‌ای و توهمِ رسیدنی که اسیرت کرده بود و نافرجام مانده ... و آرزو می‌کنی:  که ای کاش یک مُشت خاک بودم! یا لیتنی کُنتُ ترابا.... و این روزها، حال زمین و زمان، برای شرح این رفتن‌ها و این جاماندن‌ها کافی است.