عبادتی که مهم‌ترین کار در لحظه نباشد، عبودیت نیست و امر ندارد و اطاعت نیست و نور نخواهد داد... خب لحظاتی هست که مهم ترین کار ما بوسیدن گونه ای ا‌ست و یا نوازش مویی و ما چه ناشیانه عبودیت را خلاصه کرده ایم در چند رکعت نماز بی رمق و یک ماه کجدار و مریز روزه گرفتن و طی یک روز چندین بار تسبیح را از ابتدا تا انتها به ذکر گفتن، چرخاندن...   غافل از اینکه گاه از جای ِ بوسه ای به وقت بر گونه ی شایسته ای، نوری می‌روید که از هزار سجاده‌ی خسته و پاخورده نمی‌روید... #استاد_صفایی_حائری