برای ریشه‌کن‌شدن تکبر از وجودمون راهکارهای مختلفی هست که به طور کلی میشه به دو دسته تقسیمشون کرد:

دستهٔ اول #راهکارهای_عملی هستند

ینی شما با انجام یک سری کارها در دنیای خارج، باعث میشی که یه کمی نفست کوچیک بشه، و البته به دلیل همین خوارشدن نفس، این کارها خیلی موردپسند آدما نیستن و در حالت عادی انجامشون نمیدیم.

زندگینامهٔ علما و شهدا رو که بخونید پره از این کارهای عجیب و البته آدم‌ساز !

مثلاً فلان آیت‌الله (متأسفانه الان اسمشونو یادم رفته🤦🏻‍♂) توی جاده میرفتم مسافرت میرسم به یه دستشویی بین راهی [و خب میدونید سرویس‌های بین راهی چه وضعیتیه دیگه...] بعد میگن که درستش نیس که توی یه کشور شیعه، این وضعیت سرویس بهداشتی‌ش باشه! و شروع میکنم به شستن کل دستشویی‌های اونجا!

خیلیه‌ها مرجع تقلید شیعه، نفسشو زیر پا می‌ذاره و می‌ره فاضلاب رو جمع می‌کنه و میشوره و...

یا مثلاً خاطره‌ای که از شهید زین‌الدین -فرمانده لشکر ۱۷ علی‌ابن‌ابی‌طالب- نقل میکنن که میگه دیدم دم در نمازخونه نشسته داره پوتینای بسیجیا رو واکس میزنه

اینجور کارای به ظاهر پَست باعث میشه که نفس انسان یه کمی کوچیک بشه و فکر نکنه کسیه و به اصطلاح یاغی نشه!

اما خب اینا، یه کاراییه که هرکسی بستگی به موقعیتی که توش قرار گرفته، باید انتخاب کنه که چه‌کاری کنه و نمیشه که یه نسخهٔ عمومی تجویز کرد که فلان کار رو هرروز بکنید تا تکبرتون از بین بره هرکسی خودش می‌دونه که کجا باید بزنه تو گوش نفسش!

این از این

دستهٔ دوم #راهکار‌های_نظری هستن به این صورت که چون تکبر، یه عمل ذهنیه، میتونیم با اصلاح تصورات ذهنیمون ، این رذیلهٔ اخلاقی رو به کل برطرف کنیم!

حالا ما میخوایم چارتا راه‌حل بگیم که اگه بهش #باور پیدا کنیم جلوی هیچ احدالناسی احساس برتری نمی‌کنیم.