#یعیش_بن_علی 🔻‌‌«ابن یعیش، ابوالبقاء موفق‌الدین یعیش بن علی بن یعیش اسدی»، نحوی و مقری سده‌های ششم و هفتم هجری بود. وی را ابن صائغ (یا صانع) نیز خوانده‌اند. 🔸وی در حلب، نحو را نزد ابوالسخاء فتیان حلبی و ابوالعباس مغربی نیروزی فرا گرفت و از جمعی چون قاضی ابن ابی‌عصرون، ابوالحسن طرسوسی، یحیی ثقفی و نیز خالد بن محمد قیسرانی حدیث شنید و قبل از آن‌که منصب اقراء را در حلب بر عهده گیرد، برای دیدار با تاج‌الدین کندی به دمشق رفت و کندی در نوشته‌ای مقام علمی او را بسیار ستود. 🔸ابن یعیش بیش‌تر عمر خود را در حلب گذراند. حلب در آن روزگار به یکی از مراکز بزرگ علم و ادب تبدیل شده بود و دانش‌پژوهان بسیاری از نقاط مختلف بدان‌جا می‌آمدند تا از مجالس درس اندیشوران آن شهر بهره برند. 🔸از شاگردان وی ابن خلکان، ابن مالک نحوی، ابن رزین، ابن نحاس، ابوبکر احمد بن محمد دشتی، ابن عدیم و ابن واصل را می‌توان نام برد. 🔸ابن یعیش به خصوص به نحودانی شهره بوده و ذهبی وی را بزرگ‌ترین نحوی حلب در روزگار خود دانسته است. وی پیرو مکتب بصره بوده و در «شرح المفصل» خود به تأیید و تقویت آراء آنان پرداخته است، اما گاهی نیز آراء نحویان کوفه را بر بصریان ترجیح داده است؛ از همین‌رو برخی از معاصران، او را از پیروان مکتب بغداد دانسته‌اند. 🔸عمده‌ی آثار او عبارت‌اند از: شرح التصریف الملوکی و شرح المفصل زمخشری. 🔸وی سرانجام در سال ۶۴۳ ق در حلب چشم از جهان فروبست و همان‌جا به خاک سپرده شد. مطالعه کامل مقاله👇👇👇 📥 wikifeqh.ir/یعیش_بن_علی 🆔 @wikifeqh