🔮🎷 تشیع و فراگیری جهانیش سرانجام ِ جامعه جهانی از آنِ تشیع است جامعه جهانی راهی غیر از پیروی از علوم قرآن و اهل بیت علیهم السلام ندارد. 👇 @wittj2

🔮🎷اسلام و فلسفه 🎯منظور از اسلام، مکتب قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) است. این مکتب فلسفۀ مؤخّر را توصیه می کند و می گوید: ای انسان از خود و از پیش پای خود شروع کن فوراً به سراغ کلیات نرو؛ از جزئیات شروع کن و در هر کدام از آنها به یقین علمی برس و این یقینیات را مانند بنّای ماهری کنار هم بچین و به کلیات برس؛ از آنچه می بینی شروع کن: از محسوسات، از نگاه چشم و نظر حسّی: «أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ»، «فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ»، «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِه»، «أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها»، «فَانْظُرْ إِلى آثارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها»، «انْظُرُوا إِلى ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ..» و... دیدن؛ نگریستن با همین چشم ها که در زیر پیشانی است از پیش پا تا جائی که چشم توان دیدن دارد، نه بستن چشم ها و پرداختن به هپروت؛ خواه هپروت افلاطون و ارسطو باشد و خواه از دکارت و کانت و مارکس باشد. 🎯👌دیدن و نگاه حسی و علم تجربی چنان اهمیتی دارد که پیامبرش را برای مشاهده عینی کیهان و آسمانها به معراج می‌برد (لنریه من آیاتنا) ، در حالی که میتوانست علم به آنها را در همان خانه اش به او بدهد. 🌻میگوید ای انسان اندیشه را در روی زمین بچرخان؛ از روی همین خاک که بشر در آن پدید آمده و در آن زیسته و تاریخش را در روی آن گذرانیده: «أَ فَلَمْ يَسيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِم» باید در روی زمین سیر کنی تا بفهمی که عاقبت گذشتگان چرا اینهمه از شأن انسانیت بیگانه بود؛ هر قومی و هر جامعه ای، بر اساس یک «فلسفۀ مقدم» می زیست و چون مقدم بود و مبتنی بر تخیلات بود، به جای سعادت، گرفتارشان کرد. ⭐️انسان هیچ مشکل و مانعی برای رسیدن به شأن انسانیت نداشت مگر فلسفه های مقدم؛ از نظام خیالی الهه های یونانی که آراسته ترین و زیباترین رؤیاگرائی و تخدیر کننده ترین نوع بت پرستی بود تا بت های (ایده های) افلاطون و بت های یازده گانۀ ارسطو تا فلسفۀ شسته و رفته و منظم بت پرستی عرب، و انواع بت پرستی آسیای شرقی از آن جمله دشمن پرستی. 🎯👌می فرماید: ای انسان همۀ بدبختی های بشر از «واگذاشتن محسوسات و نادیدن خود و پیش پای خود و پرداختن به تخیلات کلّی هپروتی» ناشی شده است؛ این، هم جهل است و هم جهل گرائی و استفادۀ جاهلانه از فکر و اندیشه. و هیچ فلسفه ای از فلسفه های مقدم از این ماهیت خارج نبوده و نیست و غیر از جهل و اتکاء به جهل و سرایش جهل، چیزی نبوده و نیستند. ⭐️👌در نظر قرآن پرداختن به کلیات قبل از دقت در جزئیات، بقدری نکوهیده است که آن را در آیه های متعدد تکرار کرده است: «أَ وَ لَمْ يَسيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِم»، و آیات دیگر از قبیل آیۀ🌻 ۴۴ سورۀ فاطر و🌻 آیه ۲۱ سورۀ غافر و🌻 نیز آیۀ ۸۲ سورۀ غافر، و 🌻آیۀ ۱۰ سورۀ محمد(ص). علمی عرفانی👇 @wittj2

🔮🎷منطق قرآن و اهل بیت علیهم السلام این منطق بر سه عنصر اساسی مبتنی است: 🎯۱- تبیین 🎯۲- واقعیات گرائی 🎯۳- ابطال خواهی (تحدی) 👇 @wittj2

🔮🎷منطق فیزیولوژی، نمونه ای از منطق تبیینی یک فیزیولوژیست جسد انسانی را روی میز گذاشته آن را باز کرده و به تشریح وظایف اعضاء می ‌پردازد: این قلب است و کارش این است، این ریه است و نقشش این است، این شبکۀ عروق است و کارکردش این است، این کبد است و... او برای این گفته ‌های خود، تنها دو دلیل دارد: تکیه بر واقعیت، و ابطال خواهی. می‌ گوید اگر نظر من را نمی ‌پذیرید ابطال کنید. 👇 @wittj2

🔮🎷منطق قرآن و اهل بیت علیهم السلام 🍀عنصر اول : تبیین و تشریح موضوع این منطق خودش را چنین معرفی می‌ کند: «وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ»، «هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ»، «وَ كَذلِكَ أَنْزَلْناهُ آياتٍ بَيِّناتٍ»، «آياتِ اللَّهِ مُبَيِّناتٍ»، «هذا بَيانٌ لِلنَّاسِ». و درباره پیامبرش می ‌گوید: «أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ». «وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فيهِ». ⭐️قرآن «تبیان کل شیئ» است لیکن بشرط بیان پیامبر صلی الله علیه و آله؛ قرآن تبیان است و پیامبر و آل (صلّی الله علیهم) تبیان آن تبیان هستند. قرآن و اهل بیت عليهم السلام در مَثَل شبیه دو لپه دانه لوبیا هستند؛ یک لپه جداگانه و بدون آن یکی، نه جوانه می‌ زند و نه ثمر می ‌دهد، 🎯و این پیام حدیث ثقلین است. کسی که با قرآن و حدیث متخصصانه اُخت شود واقعاً در برابر خود یک عرصه گسترده تبیان کل شیئ مشاهده می کند. واژه‌ های مختلف از ریشه «بیان» از قرآن که قرآن و پیامبر صلی الله علیه و آله را «تبیین کننده» نامیده‌ اند در بیش از صد آیه آمده ‌اند. ⭐️این منطق در موضوعات همه علوم- از خدا شناسی تا کیهان شناسی، از زیست شناسی و حیات شناسی تا روان شناسی، از روان شناسی اجتماعی تا جامعه شناسی و اخلاق- بر اساس تبیین عمل می ‌کند. فقط ذات مقدس خدا را قابل تبیین نمی‌ داند به «هستی خدا» بسنده می‌ کند و در «چیستی خدا» بحث نمی ‌کند. و در خدا شناسی به تبیین آثار و صفات او می‌ پردازد. زیرا عقل مخلوق خدا است و نمی ‌تواند در عمل ذات مقدس خدا را نیز به زیر تحلیل بکشاند. و بقول امام رضا علیه السلام:🌻 كَيْفَ يَجْرِي عَلَيْهِ مَا هُوَ أَجْرَاهُ: چگونه بر او جاری می ‌شود آنچه او آن را جاری کرده است. علمی عرفانی👇 @wittj2

👆👆👆👆وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي.... و اگر پیروی از اکثر مردم روی زمین کنی تو را از راه خدا گمراه خواهند کرد، که اینان جز از پی (و هوا و هوس) نمی‌روند And if you obey most of those upon the earth, they will mislead you from the way of Allah. They follow not except assumption, آیه 116 سوره انعام🌻 👇 @wittj2

🔮🎷 پیام ها ی آیه 116 انعام ⭐️1- راه هدايت و راه قرآن ملاك است، نه راه مردم و اكثريّت. وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ‌ ... وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ ... ⭐️2- اكثريّت، دليل حقانيّت نيست. ملاك، حقّ است نه عدد، پس در پيمودن راه حقّ از كمى افراد نهراسيد. إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ ... ⭐️3- جلب نظر اكثريّت، گاهى به قيمت نابودى و انحراف خود انسان تمام مى‌شود. إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ ... يُضِلُّوكَ‌ (در راه خدا حركت كنيم هر چند خلاف رأى اكثريّت باشد) ⭐️5- ريشه‌ى ضلالت‌ها، اعتماد به حدس وگمان است. «يُضِلُّوكَ‌- إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ» ⭐️6- اكثريّتى كه به جاى حقّ، در پى حدس و هوس باشند، قابل پيروى نيستند. إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ ... يُضِلُّوكَ‌ ... يَخْرُصُونَ‌ ⭐️7- در انتخاب راه، دليل وبرهان لازم است، نه حدس وگمان. إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَ‌ ... يَخْرُصُونَ‌ 👇 @wittj2

🔮🎷منطق قرآن و اهل بیت علیهم السلام 🍀عنصر دوم : تکیه بر واقعیات و پرهیز از ذهن گرائی فرق این منطق با منطق پوزیتیویسم این است که پوزیتیویسم بر یک «فرض» مبتنی است؛ فرضی که خشت اول و پایه اصلی آن است، فرضی که نه تنها اثبات نشده بل بطور «ارسال مسلّم» یک امر قطعی تلقی شده است که عبارت است از 👌«انسان حیوان است» با پسوند «متکامل». اما منطق قرآن و اهل بیت عليهم السلام در هیچ مسئله ‌ای بر «فرض» تکیه نمی ‌کند تا چه رسد که یک مجهول را مسلّم تلقی کند. 👈و در بیان صریحتر: فرق این منطق با منطق پوزیتیویسم تنها در همین «خشت اول» است، دیگر تفاوت‌ ها از این فرق اساسی ناشی می ‌شوند. قرآن به «نگاه کردن»، «دیدن» و «نگریستن» دعوت می‌ کند، حتی می‌ گوید آنان که در دنیا اهل دقت در نگرش نیستند، در آخرت کور و نابینا محشور می ‌شوند: «قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَني أَعْمى وَ قَدْ كُنْتُ بَصيراً»: می ‌گوید پروردگارا، چرا مرا کور محشور کردی در حالی که در دنیا بصیر بودم. همیشه قرآن به مطالعه در اشیاء جهان با نگاه ژرف حسی دعوت کرده است. ⭐️یک مراجعه به واژه «بصر» و مشتقات بس فراوان آن در قرآن، روشن می ‌کند که حتی در مواردی که بصیرت به معنی «بینش قلبی» آمده باز نوعی کشش به سوی اصالت «دیدن چشم» و دقت در دیدن و نگریستن، در آنها هست. و همچنین است واژه «سمع» و مشتقات فراوان آن در قرآن. و همینطور واژه ‌های مشتق از «رأی». و به حدی به رؤیت چشمی و حسّی اهمیت می‌ دهد که پیامبرش را برای مطالعه کیهان، سپس برای مطالعه هفت آسمان، به معراج می ‌برد، در حالی که می‌ توانست علم بر همه آنها را در همان خانه‌ اش و بدون مشاهده عینی، به آن حضرت بدهد. 🎯 علت و حکمت معراج، دیدن حسّی از نزدیک است «لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا»: تا نشان دهیم به او نشانه‌ های قدرت خودمان (در آفرینش) را. و «ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغى- لَقَدْ رَأى مِنْ آياتِ رَبِّهِ الْكُبْرى»: نه چشمش لغزیده سطحی نگر شد و نه چشمش دچار طغیان (عدم دقت) گشت و به تحقیق مشاهده کرد از نشانه ‌های بزرگ قدرت پروردگارش. و می ‌گوید: آنچه را که چشمش دید قلبش نیز آن را بر گرفت و تایید کرد: «ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى»: قلب حساس، آنچه را که (چشم) دیده بود تکذیب نکرد.- دچار شک و تردید نشد. 👌این موضوع حتی مطابق نظر آنان که در اثر آلودگی ذهن شان با بینش ‌های غیر اسلامی، به معراج روحانی معتقد هستند نه جسمانی، باز این سفر روحانی برای دیدن کیهان و آسمان ‌ها از نزدیک، بوده است. و همچنین است سبک و روش پیامبر و آلش (صلّی الله علیهم) در عرصه احادیث. علمی عرفانی 👇 @wittj2

🔮🎷منطق قرآن و اهل بیت علیهم السلام 🍀عنصر سوم : ابطال خواهی روشن است که «ابطال گرائی» پوپر هیچ ارتباطی با این ابطال خواهی ندارد؛ آنچه مورد نظر پوپر است مبتنی بر یک «بدبینی» است که او نسبت به علم و دانش دارد. ابطال خواهی منطق قرآن و اهل بیت عليهم السلام از همان سنخ است که در مثال آن فیزیولوژیست در تشریح وظایف اعضای بدن گفته شد. و در اصطلاح علمای ما به آن «تحدّی» گفته می ‌شود. قرآن: «وَ إِنْ كُنْتُمْ في رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنا عَلى عَبْدِنا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا شُهَداءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقين» و همینطور است مناظرات و احتجاجات رسول خدا صلی الله علیه و آله و ائمّه طاهرین عليهم السلام با افراد و هیئت ‌های علمی. کافی است به 📗کتاب «احتجاجات» طبرسی نگاهی گذرا شود؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله و ائمّه عليهم السلام مسائل را بیان می‌ کنند و طرف مقابل راهی برای ابطال سخن ‌شان نمی یابد. 👇 @wittj2