•┈┈••✾•✨📚✨•✾••┈┈• #فاطمیه فضای مدینه را پر از وحشت و ترس کرده بودند. اهل خانه و رفت و آمدها رصد می شدند. همه سکوت کرده بودند. حتی آدم هایی که خودشان را از بزرگان صحابه پیامبر(ص) می دانستند. مقابل دستور خدا ساکت شده بودند. محبتشان به پیامبر(ص) تا همین جا بود و بیشتر پیش نرفتند. عقب نشینی شان چشمگیر بود. فاطمه(س) اما نیمه شب همراه امیرمؤمنان شد. درِ خانه ی تک تکِ بزرگان رفتند. نه یک نفر، نه دو نفر؛ چهل نفر... نه یک شب، نه دو شب، شب های متوالی تا چهل شب... در که می زدند، صاحب خانه می پرسید کیستی؟ فاطمه(س) جواب می داد: _ دختر پیامبر خدایم، فاطمه. درِ خانه را به روی فاطمه(س) باز می کردند اما اگر علی(ع) می گفت... فاطمه ی زهرا می پرسید: _ مگر در غدیر تو بیعت نکردی؟ مگر سخنان رسول خدا را نشنیدی؟ مگر سخنان رسول خدا سخنان خدا نبود؟ پس... آن ها اما به جای ابراز شرمندگی از کوتاهی و خیانت در امانت رسول خدا، به جای آمدن پای رکاب ولیِّ خدا می پرسیدند: _ کس دیگری هم می آید؟ یا می گفتند: _ دیگر بیعت کرده ایم! فقط سلمان می آمد با مقداد. ابوذر می آمد با زبیر و عمار... علی(ع) که تنهای تنها شد، یاران که خواب راحت را طلب کردند، دختر رسول خدا که دید هیچ حرفی و هیچ همت و هیچ مردی در میان نیست‌... آن ها، همان هایی که حکومت را گرفته بودند پرروتر شدند، رفتند سمت دهکده ی فدک... کارگران فاطمه(س) را اخراج کردند و فدک را اشغال کردند. فاطمه(س) رفت دنبال حقش. به ابوبکر فرمود: _ من سند فدک را دارم. گفت: _ پیامبران از خودشان ارث نمی گذارند. فرمود: _ پس آیه ی قرآن چیست که خدا می فرماید: داوود از خودش ارث به جا گذاشت؟ گفت: _ شاهد بیاور. فرمود: _ علی و ام ایمن شاهدند. گفت: _ علی شوهرت است، شهادتش قبول نیست. ام ایمن هم زن است. شهادت زن حساب نیست. من بلد نیستم روضه بخوانم... علی(ع)، ولیِّ منتخب خدا بود و فاطمه(س) سرور زنان اهل بهشت... علی(ع)، «لافتی...» در شأنش آمده بود، فاطمه(س) علتِ خلقت حساب شده بود... روضه خواندنی نیست، فهمیدنی است... آسمان و زمین گریه می کنند بر فاطمه(س) و حسین(ع). 🏴💔 بخشی از کتاب #مادر @ketabekhoobam