🤥🤒آسوده بخواب کوروش 🗯👤در ماجرای بحرین، شاه درواقع یک زیاده‌گویی می‌کند و می‌گوید بحرین متعلق به ایران است، البته بحرین همیشه متعلق به ایران بوده و هیچ حرفی درباره آن نیست، اما سخن شاه در آن روزگار از نظر سیاسی این اشکال را داشت که تو وقتی نمی‌توانی کاری را انجام دهی، برای چه افکار عمومی را متوقع می‌کنی تا در آن بمانی و کار به آن فضاحت برسد. 😳 ۱۵۰ سال بود که ایران حضوری در بحرین نداشته و حالا کاملا مشخص است بلافاصله بعد از برآمدن امواج عظیم حمایت از بحث بازپس‌گیری بحرین، انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها به روشنی به شاه نشان می‌دهند اصلا شوخی ندارند و حاضر نیستند، زیر‌بار چنین مساله‌ای بروند، شاه در اینجا اشتباه بزرگ‌تری می‌کند و به‌جای اینکه قضیه را مسکوت بگذارد و در ادعا بحرین برای ایران باقی بماند، در اشتباه اول کار را به همه‌پرسی می‌گذارد و در اشتباه بزرگ‌تر، این همه‌پرسی را به شورای سازمان ملل متحد واگذار می‌کند و شورا هم همه‌پرسی نمی‌کند و از چند سازمان در کشور بحرین که صد‌در‌صد وابسته به خاندان آل‌خلیفه بودند، پرس‌و‌جو می‌کند. 🔺در یک فاجعه، شاه استقلال بحرین را نه‌تنها می‌پذیرد، بلکه به مردم بحرین تبریک می‌گوید، مردمی که ایرانی‌تبار هستند و قطعا اگر همه‌پرسی می‌شد به پیوستگی به ایران رای می‌دادند. این خطاها با یک رسوایی و فضاحت تاریخی تکمیل می‌شود و آن هم اعلام بحث مشروعیت جدایی بحرین به‌عنوان پاره‌ای از خاک ایران در خلال پذیرایی رسمی از حاکم بحرین در جشن‌های2500 ساله است. ✍ از این جهت بله ما می‌توانیم بگوییم شاه اشتباه کرد و این اشتباهات آنقدر حجمش زیاد بود که خیانت شد.