#روضه‌ی_رضاخانی رضاخان وقتی هنوز به سلطنت نرسیده بود و لباس وزیر جنگی به تن داشت، خود بانی و برگزار کننده‌ی مراسمات عزاداری و روضه بود. عبدالله مستوفی مورخ دوران قاجار در این‌باره می‌نویسد: روز عاشورا، دسته‌ی سربازان قزاق، همراه با -رضاخان- وزیر جنگ براه افتاد و در بازار و تکایا با سایر دسته‌ها همراه بود. من شب ۱۱ محرم به مسجد ترک‌ها رفتم، دستجات مختلف هر یک آمده، نوحه‌ی شام غریبان را می‌خواندند و می‌رفتند. یکدفعه متوجه شدم دسته‌ی سربازان قزاق وارد تکیه شدند. رضاخان جلوی آن‌ها بود. آن‌ها با بازوبندهای مشکی و سر برهنه، هر یک شمعی به دست گرفته و نوحه‌ی «گلمیشوخ أی شیعه لر» را افتان و خیزان می‌خواندند. -پیش خود گفتم- رضاخان و شام غریبان؟؟ رضاخان و نوحه‌ی «گلمیشوخ»؟؟ آن‌هم با سر و پای برهنه؟؟ باورکردنی نیست😕 پی‌نوشت؛ مجالس روضه‌ی رضاخان دو سه سالی ادامه داشت، تا اینکه بالاخره رضاخان از وزارت جنگی به مقام نخست‌وزیری رسید. پس از نخست‌وزیری رفته‌رفته کار بر عزاداری‌ها سخت شد و نهایتا عزاداری ممنوع و قدغن گردید. تا جاییکه صاحبان روضه را دستگیر و زندانی می‌کردند. البته کار به همینجا ختم نشد، سال‌های بعد، در دوران پادشاهی رضاخان، دولت در ماه محرم کاروان شادی به راه می‌انداخت و حتی در شب عاشورای سال ۱۳۱۹، عده‌‌ای از مطرب‌ها و فواحش را به پایکوبی و رقص واداشتند. منبع: تاریخ بیست ساله، ج ۱، ص ۴۵۳ با مختصری روان‌سازی