نقل است که فخر علما ، شیخ بهایی شد شامل لطف و کرم خاص خدایی گفتند بیا فاطمه داده است رضایت معمار حرم باش ، علی کرده جدایت جا داشت بنازد به همه عالم امکان روزیِ کمی نیست حرم سازی سلطان آن شیر که خورده است نهاده اثرش را او خرج حرم کرد تمام هنرش را اخلاص نشان داد ، خدا داد توانش فردوسِ برین کرد بنا با دل و جانش نزدیک به اتمام حرم بود که ناگاه دیدند همه روی لب شیخ نشست آه با پوزش از آقای جهان گفت به یاران باید که کنم چند شبی ترک خراسان من می روم اما بخرید آبرویم را اجر همه با مادرمان حضرت زهرا تا اینکه دوباره برسم خدمت آقا جز سر در این کعبه بسازید همه جا را در غیبت او گشت مهیا چه بنایی چه گنبد و گلدسته ی انگشت نمایی به به چه ضریح و حرم و صحن و سرایی از شوقِ طوافش دل کعبه است هوایی ناگاه چنین توصیه گردید ز خدام وقتش شده معماری سردر شود اتمام گفتند که ما اذن به این کار نداریم تا آمدن شیخ همه لحظه شماریم هنگام سفر شیخ به ما گفته مکرر کار خود من هست مهیایی سردر گفتند که از جای دگر آمده دستور فرمان امام است و پر از حکمت و منظور پس ساخته شد سر درِ آن روضه ی رضوان کم داشت فقط روح الامین عرش خراسان پس شیخ بهایی ز سفر آمد و ناگاه با دیدن سردر ز دل خویش کشید آه شد غوطه ور حسرت و غم حال و هوایش تا داشت توان کرد گله از رفقایش گفتند مکدر نشو این امر امام است سرپیچی رعیت ز شهنشاه حرام است یک خادم خوش روزی این روضه ی اعلا دیدار نصیبش شده در عالم رویا کرده است چنین امر ، به او قبله ی عالم بر شیخ پس از اینکه رساندی تو سلامم گو مرد خدا ، پیرِ هنر ، دست مریزاد معمار کرمخانه ی ما ، خانه ات آباد در خانه ی امید ؛ تو در فکر طلسمی ما کار نداریم که آمد به چه اسمی بسپار حرم‌ را به طلسمِ کرم ما بگذار بیایند همه در حرم ما ای شیخ بِدان ما پدر هر بد و خوبیم ما طایفه ذاتا همه ستار العیوبیم ما چشم به راهیم‌ گنهکار بیاید با هر چه که آورده ، خریدار بیاید باید به حرم پاک شود زائر ما تا گیرد صله ی تذکره ی کرببلا را #شعر #امام_رضا[علیه‌السلام] #محمدحسین_رحیمیان @ya_shahid1818

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست سخن شناس نه‌ای جان من، خطا این جاست سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست "در اندرون من خسته دل ندانم کیست که من خموشم و او در فغان و در غوغاست" دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب بنال، هان که از این پرده کار ما به نواست مرا به کار جهان هرگز التفات نبود رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم گرم به باده بشویید حق به دست شماست از آن به دیرِ مغانم عزیز می‌دارند که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب که رفت عمر و هنوزم دِماغ پُر ز هواست ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست #شعر #حضرت_حافظ @ya_shahid1818

#شعر شبم از بی‌ستارگی، شبِ گور...💔 آه از آن رفتگان بی برگشت! #هوشنگ_ابتهاج @ya_shahid1818

#شعر به دعبل بگو شعر کامل شد اینجا... مهدی رسولی @ya_shahid1818

مرا در عالم ذر حضرت زهرا سوا کرده برایم آبرو دار آبرویی دست و پا کرده منم آن تبل تو خالی نه تبل روضه های تو منم آن پوچی مطلق که عمری ادعا کرده صدایت میزنم با بغض مثل کودکی هایم که در بازار غربت دست مادر را رها کرده به تو امید دارم من شبیه آن پسر بچه که هر باری زمین افتاده بابا را صدا کرده #شعر مهرداد ملکی @ya_shahid1818

کوه غم گشتم و هر لحظه کَنَم سینه خویش طرفه حالی‌ست که هم کوهم و هم کوه کَنَم! #شعر - هلالی جغتایی @ya_shahid1818

دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت... #شعر صائب تبریزی @ya_shahid1818