eitaa logo
یا اباصالح المهدی ادرکنی عجل الله
178 دنبال‌کننده
16.2هزار عکس
20.4هزار ویدیو
262 فایل
🌷﷽🌷 🍃🌺امــام جعفر صادق(علیه السلام)↓ { اگر مهدے را درڪ میڪردم تمام عمر به او خدمت میڪـردم.} ─┅═ೋ❅🌺❅ೋ═
مشاهده در ایتا
دانلود
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 ۵۴ _ نهج البلاغه زیان گفتار بى‏ انديشه اللِّسَانُ سَبُعٌ، إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ. زبان (مانند حيوان) درنده ‏اى است كه اگر به خود واگزار شود (: بى‏انديشه و راهنمائىِ عقل، هر چه بخواهد بگويد، گوينده را) مى ‏گزد (: سبب تباهى او مي شود).
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 ۵۵ _ نهج البلاغه نكوهش زن بارگی الْمَرْأَةُ عَقْرَبٌ حُلْوَةُ اللَّسْبَةِ. زن (چون) كژدم (آزار رساننده) است، كه شيرين است گزيدنِ (آميزش با) او. چنانچه درباره این حکمت پرسشی دارید در مقاله ذیل در ویکی پرسش بخوانید https://wikiporsesh.ir/%D8%AA%D8%B4%D8%A8%DB%8C%D9%87_%D8%B2%D9%86_%D8%A8%D9%87_%D8%B9%D9%82%D8%B1%D8%A8 در کتاب «زن در آیینه جلال و جمال» صفحه 374 در شرح این روایت آمده: این روایت هشداری به مرد است تا فریب شهوت را نخورد. نیش عقرب مانند نیش زنبور عسل و سوزن نیست که در ابتدا دردآور باشد؛ بلکه اگر انسان نداند عقرب است، از نیش آن احساس لذت و شیرینی می‌نماید. منظور کلام حضرت این نیست که زن عقرب است؛ بلکه بیانگر این است که خود را به وسیله نگاه به نامحرم به آتش ندهید. دیدن نامحرم شیرین است؛ اما این گناه ، درونش عقرب است و در این میان فرقی بین زن و مرد نیست؛ اما چون جاذبه از سوی زن بیش‌تر است، به همین علت حضرت عبارت را نسبت به زن بیان داشته‌اند.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 ۵۶ _ نهج البلاغه عِوَض دادن به كار نيك إِذَا حُيِّيتَ بِتَحِيَّةٍ، فَحَيِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا؛ 1- هرگاه كسى به تو درود فرستد، تو (در پاسخ) بهتر از آن درود بفرست؛ وَ إِذَا أُسْدِيَتْ إِلَيْكَ يَدٌ فَكَافِئْهَا بِمَا يُرْبِي عَلَيْهَا؛ 2- و هرگاه دستى به احسان و نيكى، سوى تو دراز شد، آن را به افزون بر آن پاداش ده(: نيكى را به نيكىِ بهترى تلافى كن)؛ وَ الْفَضْلُ مَعَ ذَلِكَ لِلْبَادِئِ‏. و گرچه فضيلت براى كسى است كه در ابتدا نيكى كرده .
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 ۵۷ _ نهج البلاغه سود شفاعت الشَّفِيعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ. خواهشگر براى درخواست كننده (از ديگرى، مانندِ) بال است (براى پرنده، كه به سبب آن به حاجت خود دست مى ‏يابد).
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 _ نهج البلاغه غفلت اهل دنیا أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ، يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَام‏. اهل دنيا، مانند كاروانى هستند كه ايشان را مى ‏برند در حالي كه خوابند. شرح: اهل دنیا آگاه نيستند كه ناگهان راه طى شده، به جايگاه هميشگى رسيده ‏اند، و منادى فرياد مي كند: فرود آئيد و بار بگشائيد.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 نهج البلاغه زيان بى ‏كسى فَقْدُ الْأَحِبَّةِ غُرْبَةٌ. از دست دادن دوستان، غربت است. شرح: زيرا مانند دور ماندگى از وطن است.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 _ نهج البلاغه 🍃🌼 زيرِ بارِ ناكس نرفتن🌼🍃 فَوْتُ الْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا. از دست رفتن حاجت و نياز، آسان تر است از خواستن آن از ناكس. شرح: زيرا از دست رفتن آن، مستلزم اندوه است، ولى درخواست از ناكس -روا بشود يا نشود- موجب شرمندگى است.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 _ نهج البلاغه 🍃🌼 بخشش 🌼🍃 لَا تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ؛ از بخشيدنِ اندك، شرم مكن؛ فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ‏. زيرا نوميد كردن، كمتر از آن (و به شرمندگى سزاوارتر) است.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 نهج البلاغه 🍃🌼ترک کمال گرایی منفی🌼🍃 إِذَا لَمْ يَكُنْ مَا تُرِيدُ، فَلَا تُبَلْ كَيْفَ‏ كُنْتَ‏. هرگاه به آنچه که مى ‏خواستى نرسيدى، پس به هر حال که هستى، باك نداشته باش. شرح: زيرا براى نرسيده، اندوه به خود راه دادن، بى‏خردى است.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 نهج البلاغه 🍃🌼 نشانه عقل 🌼🍃 إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ. چون عقل و خرد به مرتبه كمال رسد، گفتار كم گردد. شرح: زيرا كمال عقل، مستلزم تسلّط بر ضبط و نگاهدارى قواى بدنيّه است، پس در هرچه و هركجا، بي جا سخن نمى‏ گويد.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 ۶۷ _ نهج البلاغه درباره پيشوايان (قسمت 1 از 2) مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَعَلَيْهِ أَنْ يَبْدَأَ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ؛ 1- هركه خود را پيشواى مردم نمود، بايد پيش از ياد دادن به ديگرى، نخست به تعليمِ نفس خويش بپردازد؛ شرح: زيرا اثرِ سخنِ كسي كه گفتار و كردارش، يكسان باشد، بيشتر است، و مردم در مخالفت با او نمى ‏كوشند؛ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ؛ و بايد پيش از ادب كردن و آراستنِ ديگرى به زبان، به روش خود او را ادب و آراسته سازد؛ شرح: مثلا پيش از آنكه به ديگرى بگويد: «نماز بخوان تا رستگار شوى!» بايد خود نماز بخواند.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸 ۶۸ _ نهج البلاغه درباره پيشوايان (قسمت 2 از 2) مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ‏. 2- آموزنده و ادب كننده نفسِ خود، از آموزنده و ادب كننده مردم، به تعظيم و احترام سزاوارتر است. شرح: چون پيرو هوا نيست.